Μέχρι χθες βράδυ έβλεπα συχνά το ίδιο όνειρο. Μια συνάντηση όλων εκείνων που θέλουν να ασχοληθούν με το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας στα κοινά με στόχο να δημιουργηθεί μια νέα ομάδα «ταλέντων» - υψηλών προδιαγραφών αθλητών που θα νικούσε την ανίκητη σε 4 συνεχείς αγώνες ομάδα του Γ. Μαρινάκη.
Και τι διαπίστωσα…όταν ξύπνησα?
- Ότι οι κερκίδες του σταδίου ήταν γεμάτες από κόσμο που περίμεναν να δουν τα «ταλέντα» που θα στελέχωναν μια νέα ομάδα σκυταλοδρομίας και θα νικούσε την πρωταθλήτρια ομάδα του Γ. Μαρινάκη με εμφανή πλέον τα σημάδια κόπωσης της.
- Ότι αν και πολλοί εκδήλωσαν ενδιαφέρον για το άθλημα της σκυταλοδρομίας, την ημέρα παρουσίασης στο στάδιο για το τεστ Κούπερ (μέτρησης της «φυσικής» τους κατάστασης) οι περισσότεροι ήταν απόντες, δικαιολογημένα ή μη.
- Ότι από τους προσελθόντες, οι «αεράτοι» πίστευαν ότι αρκεί ένας αθλητής της τετράδας (ο επικεφαλής) να είναι «ταλέντο» για να νικήσει η ομάδα, αγνοώντας ότι η σκυταλοδρομία είναι ομαδικό άθλημα.
- Ότι από τους προσελθόντες, οι «διαβασμένοι» πίστευαν ότι για να νικήσει η ομάδα θα πρέπει εκτός από τον «ταλαντούχο-επικεφαλής» αθλητή της να στελεχώνεται και με άλλους 3 αθλητές υψηλών επιδόσεων.
- Ότι η διαφωνία των 2 απόψεων είναι αγεφύρωτη γιατί η αχαλίνωτη φιλοδοξία των «αεράτων-επικεφαλής» ανατίναξε τη γέφυρα επικοινωνίας με τους «διαβασμένους».
- Ότι ο Γ. Μαρινάκης και αυτή τη φορά, έστω και με «κουτσή» ομάδα, θα κάνει την 5η συνεχή νίκη του.
- Ότι μάλλον θα πρέπει να ευγνωμονούμε τον Γ. Μαρινάκη που μας προσέχει σαν το 3ο του παιδί.
Επισήμανση:
Ο ήλιος και στο Ρέθυμνο ακολουθεί τη φυσική του πορεία. Ανατέλλει, Μεσουρανεί και Δύει.
Πρέπει όλοι μας να μετράμε τη σκιά μας και στις 3 θέσεις του, πριν βγάλουμε το μπόι μας.
