Αυτό είναι το μεγαλύτερο χρέος στον άνθρωπο,
στον καθένα χωριστά, να έρθει σε συναίσθηση,
να κάνει ταμείο, για την αναζήτηση της αλήθειας,
της δικής του αλήθειας, της ψυχής του.
2
Ναι, τα λάθη όλα και τις παραλείψεις,
τις αμαρτίες που κτύπησαν την ψυχή,
όλα τα σκοτεινά που την πλήγωσαν.
3
Σ΄αυτά τα μπάζα της ψυχής αρχίζουμε...
ξανά τη μεγάλη στιγμή ...την αναγέννησής της,
για να ξαναθυμηθεί το φως και τη λάμψη της.
4
Η μεγάλη στιγμή... της ψυχής μας !
Ναι ! το πρώτο μέλημά μας, χάριν Χριστού,
της όμορφης αγάπης του για τον άνθρωπο.
5
Η μεγάλη στιγμή... της ψυχής μας !
το πιο όμορφο ,το πιο λαμπρό δώρο,
που ο Θεός έδωσε σε όλους εμάς.
6
Τι λες ! Άραγε, υπάρχει μείζον αυτής;
ποιό υλικό , ποιό διαμάντι ,ποιό χρυσάφι,
τί μπορεί να υπερτερήσει αυτής.
7
Τότε, γιατί αδιαφορούμε ,γιατί παραμελούμε...
γιατί, καμία έννοια για την ψυχή μας
και όλα, μόνο «στο φάε, πίνου και ευφραίνου».
8
Η μεγάλη στιγμή... της ψυχής μας !
να την στολίσουμε με καλοσύνη και κατανόηση,
να αγκαλιάσουμε όλο τον πόνο του κόσμου.
9
Η μεγάλη στιγμή... της ψυχής μας !
να βάλουμε στην καρδιά τον Χριστό Μας!
να ακολουθήσουμε πιστά το Άγιο θέλημά του!
10
Ναι ! να ακολουθήσουμε στην πορεία Του !
προς το Φως της Αλήθειας Του !
γιατί ,Εκείνος είναι η ζωή ,η αιώνια του κόσμου.
