ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Κοιτάζοντας ...το τζάκι!

0

Γράφω...σκέφτομαι ...ονειροπολώ...

και οι φλόγες στο τζάκι ανταγωνίζονται,

μαλώνουν ,για το ποιά θα ανέβει πιο ψηλά,

να ξεφύγει από τη γη και τη στάχτη

 

Κοιτάζοντας... το τζάκι ! η ζέστα κοντά μου ,

ημερεύει και το νου και το σώμα ,

μια πολυτέλεια για το σήμερα ,υπερβολή,

γιατί θυμάμαι ...βλέπω πιο πέρα...

 

Βλέπω τις φλόγες να φεύγουν μακριά,

ψηλά και να χάνονται ,λίγη ζωή τους,

όμως ,ουσιαστική και καρποφόρα,

γιατί βοήθησαν, έδωσαν θαλπωρή.

 

Κοιτάζοντας ...το τζάκι! ακούω φωνές,

κλάματα ,κοπετούς, παράπονα

και στις φλόγες ζωγραφίζουνται πρόσωπα ,

μάτια μεγάλα,θλιμένα ,πολύ πονεμένα.

 

Και να ! οι φλόγες δυναμώνουν,

ένα παράξενο συριγμό βγάζουν

και μικρές σταγόνες βρέχουν το πρόσωπό μου ,

τα μάτια μου ,τα μαλλιά μου ,εμένα .

Μου φαίνεται ότι κλαίνε πολύ

και οι σταγόνες τους είναι δάκρυα ,

για τα συμβαίνοντα στον κόσμο

στις τρώγλες, στις σκηνές ,στις πόλεις.

 

Κοιτάζοντας ...το τζάκι !. αναζητώ ,

ναι,για να λύσω τον κώδικα της φωνής τους ,

να μάθω τί λένε ,αν με κοιτούν ,

αν σκέφτονται ,τελικά, αν πονούν.

 

Κι από τους ήχους τους κατανοώ

και μου λένε ότι υπάρχουν, έχουν σκοπό,

να βοηθήσουν θέλουν,χαρά να δώσουν

κι εμείς τους δείχνουμε το δρόμο .

 

Φλόγες θαλπωρής και αγάπης,φλόγες ...

όμως , φλόγες, που σκοτώνουν ανθρώπους,

φλόγες, που μπερδεύουν νου και ψυχή ,

φλόγες, που κατακαίνε το σώμα.

 

Κοιτάζοντας ...το τζάκι.! τον κόσμο βλέπω

και θλίβομαι όταν ξεστρατίζουμε στο πουθενά,

όταν παραμελούμε την ομορφιά της ψυχής

και τρελαινόμαστε από τα εφήμερα.

 

Ίσως, παρεκκλίναμε ... και το “εγώ” μας ζάλισε

και ειδωλοποιήσαμε τα ανόητα του κόσμου

και κάναμε τέχνη την κάθε ασχήμια

και προσδώσαμε αξία στα ανήθικα.

 

Αλήθεια, γιατί... και πού πάμε... πες μου,

πώς και θόλωσε το μυαλό μας η γνώση

κα γεμίσαμε άκριτα με την υπεροψία της,

δίχως επίγνωση ότι πήραμε λάθος δρόμο.

 

Κοιτάζοντας... το τζάκι !ονειρεύομαι...

ένα πανέμορφο κόσμο αγάπης,

έναν άνθρωπο, που νιώθει τον πλησίον του ,

που πονά ,μοχθεί,που συμπαρίσταται.

 

Βλέπω τις φλόγες που χάνονται...

έτσι,όπως η ίδια η ζωή μας,

σε μία στιγμή και αρχίζω να κατανοώ ...

το εφήμερο, ναι ,αλλά και την αξία του χρόνου

 

Κατανοώ ,πως η αγάπη είναι οδηγός μας,

το μέλλον του κόσμου ,η πορεία του

κι αυτή είναι το ωραίο ,το καλό,το όμορφο ,

κι έτσι αξίζει να πορευτούμε μέχρι το τέλος.

 

Κοιτάζοντας ...το τζάκι !προσεύχομαι !

και παρακαλώ τον Χριστό Μας !

ναι, να μας φωτίζει ,όλο τον κόσμο ,

να φωτίζει τους ηγέτες να κατανοήσουν.

 

Προσεύχομαι για την Ειρήνη του κόσμου,

να μπορούμε να ζήσουμε με όλοι με αγάπη,

να εργαστούμε για την ανύψωση του ανθρώπου ,

σε σύνεση και Σοφία,σε κατανόηση και συμπόνια.

 

Οι φλόγες ανεβαίνουν, κάνουν το χρέος τους

κι αυτό γίνεται ,όσο ο άνθρωπος μεριμνά,

όσο επιβλέπει ,όσο ανανεώνει με υλικά ,

όσο διατηρεί την εστία σε εγρήγορση .

 

Κοιτάζοντας ... το τζάκι ! η ψυχή με κοιτά

και περιμένει να της προσφέρω τα υλικά

και το κάνω ,ας το κάνουμε όλοι,

δίνοντας Αγάπη, μόνο Αγάπη,πολύ Αγάπη !

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ