Το 1995, οι αστυνομικές αρχές της πόλης του Pittsburgh των ΗΠΑ, συνέλαβαν τον McArthur Wheeler για δυο ληστείες τραπεζών. Οι κάμερες, που είχαν καταγράψει τα πάντα, καθώς και η βοήθεια κάποιων πληροφοριοδοτών, βοήθησαν την σύλληψη του.
Παρά το γεγονός ότι ο Wheeler διέπραξε τις ληστείες υπό το άπλετο φως του μεσημεριανού Αμερικανικού ήλιου, δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια να καλύψει το πρόσωπο του. Αν και οι κάμερες είχαν καταγράψει τα πάντα όμως, όταν συνελήφθη ο Wheeler, αδυνατούσε να καταλάβει γιατί.
‘Μα αφού φορούσα το χυμό λεμονιού!’ διαμαρτυρήθηκε.
Ο Wheeler είχε την λανθασμένη εντύπωση ότι, αν αλείψει κανείς το πρόσωπο του με χυμό λεμονιού, θα το κάνει αόρατο μπροστά στις κάμερες. Μάλιστα ο κουτός ληστής είχε δοκιμάσει τη θεωρία αυτή πριν τις ληστείες, αλείφοντας το πρόσωπο του με χυμό λεμονιού, και κατόπιν, τραβώντας μερικά ‘selfie’ με την φωτογραφική μηχανή.
Μπορεί ο Wheeler να είχε πέσει θύμα κακής παρτίδας φιλμ, να μην είχε εστιάσει σωστά, ή να είχε απομακρύνει τη φωτογραφική μηχανή τη στιγμή που τραβούσε τη φωτογραφία, όμως ο ατυχής συνδυασμός λανθασμένης θεωρίας, και της συμπτωματικής απουσίας του από το ‘selfie’, του έδωσαν την ‘επιβεβαίωση’ ότι ο χυμός λεμονιού, πραγματικά μπορεί να εξαφανίσει το πρόσωπο από τις κάμερες.
Επίσης, η κουταμάρα αυτή, του έδωσε και μια ξεχωριστή θέση στην επιστήμη.
Η περίπτωση του Wheeler ήταν πηγή έμπνευσης για τον Dr David Dunning. Σε συνεργασία με τον Justin Kruger, ο Dunning δημοσίευσε μια μελέτη, η οποία καθιέρωσε το φαινόμενο Dunning- Kruger στην ψυχολογία.
Όταν κάποιος υιοθετεί ανεπαρκείς στρατηγικές για να πετύχει κάτι, κατά τους Dunning και Kruger, όχι μόνο φτάνει σε λανθασμένα συμπεράσματα, αλλά επίσης, αυτό τον εμποδίζει να συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος είναι ανεπαρκής.
Η θεωρία Dunning- Kruger έχει επιστρέψει στη δημοσιότητα όμως.
Σε πρόσφατη συνέντευξη, οι δυο ερευνητές τονίζουν ότι, η εποχή μας ίσως να καταγραφεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως η περίοδος Dunning- Kruger.
Είναι η εποχή της ‘ενεργής παραπληροφόρησης’, και όχι της απλής άγνοιας, όπου μέσω των σύγχρονων Μ.Μ.Ε., με τα ψευδή ‘δεδομένα’ και τις λανθασμένες ‘θεωρίες’, ο σύγχρονος άνθρωπος οδηγείται σε εσφαλμένα συμπεράσματα, και συχνά, σε ακραίο κομματισμό.
Ο Dunning τονίζει ότι, όλοι μας είμαστε θύματα του φαινομένου Dunning- Kruger.
Όμως, χαρακτηριστικό και επικίνδυνο παράδειγμα της εποχής Dunning- Kruger, είναι οι πολιτικοί. Ειδικά οι ‘μεγαλύτεροι’, αδυνατούν να δουν το μέγεθος της ευθύνης τους απέναντι στην ιστορία, υιοθετώντας επικίνδυνες στρατηγικές, οι οποίες σαν από θαύμα δεν έχουν φέρει την καταστροφή, έως τώρα.
Όπως και οι έφηβοι, είναι απολύτως σίγουροι ότι γνωρίζουν τα πάντα, ακριβώς επειδή δεν τα γνωρίζουν.
