Η δημιουργία μηχανισμού εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες παρουσιάζεται ως μια αλλαγή με ιδιαίτερο βάρος για την καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων. Για χρόνια η διεκδίκηση αποζημιώσεων από το Δημόσιο σήμαινε επίμονη τριβή με υπηρεσίες, χρονοβόρες διαδικασίες και δικαστικές αίθουσες που καθυστερούσαν λύσεις και δικαίωση. Το πολυνομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή επιχειρεί να μετακινήσει αυτό το βάρος μακριά από τον πολίτη και να το μεταφέρει σε έναν πιο λειτουργικό και άμεσο μηχανισμό

Η δυνατότητα το Δημόσιο να αποδέχεται αποφάσεις που έχουν ήδη κριθεί αμετάκλητα και να μην συνεχίζει δικαστικές ενέργειες δημιουργεί ένα πλαίσιο μεγαλύτερης εμπιστοσύνης. Παράλληλα επιχειρείται να μπει τέλος σε φαινόμενα πολλαπλών δικών για το ίδιο ζήτημα που εξαντλούν όσους έχουν ήδη δικαιωθεί.

Η πρωτοβουλία αυτή ανοίγει τον δρόμο για μια διαφορετική προσέγγιση όπου η αποζημίωση δεν προϋποθέτει μακροχρόνια αντιπαράθεση και αν εφαρμοστεί με συνέπεια μπορεί να αποτελέσει ουσιαστική τομή στη σχέση κράτους και πολίτη.