Καιρό τώρα είχαμε προγραμματίσει το συνεορτασμό για τη "Μάχη της Κρήτης" στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Περάματος.
Όλα ήταν έτοιμα!
Έτσι το πρωί φτάνοντας στο Σχολείο μας περίμενε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Τα παιδιά μας υποδέχτηκαν στην είσοδο του Σχολείου τους, μόλις κατέβαινε ένας- ένας οι ηλικιωμένοι μας από το αυτοκίνητο τους έπαιρναν από το χέρι και τους συνόδευαν στο χώρο που θα γινόταν η γιορτή.
Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα, κάμποσα παιδιά τους περίμεναν στην είσοδο, με μία κιθάρα και ένα μαντολίνο όπου τους τραγουδούσαν "καλην εσπέραν αφεντάδες, καλώς ορίσατε κυραδες...."!!!
Στη συνέχεια τους συνόδευαν στα καθίσματα τους.
Μετά από λίγο που συγκεντρωθηκαν όλα τα παιδιά, άρχισε η γιορτή.
Ένας τεράστιος χάρτης της Κρήτης για φόντο και κάμποσα "Δάφνινα Στεφάνια" και μπουκέτα με λουλούδια, (φτιαγμένα όλα απο τα παιδιά) όπου τα έπιαναν ευλαβικά και τα εναπόθεταν δίπλα στην Κρήτη αποδίδοντας " φόρο τιμής" !!!
Τα παιδιά διάβασαν, διαδοχικά μαρτυρίες άλλων παιδιών από την εμπειρία τους στη "Μάχη της Κρήτης" ενώ στη συνέχεια χόρεψαν χορούς τοπικούς.
Εμείς καμαρώσαμε τις "κοπελούδες και τα ντελικανιδάκια που πετούσαν σαν του βορρά τα νέφη στις κοντυλιές της λύρας".
Χόρεψαν κάμποσους χορούς και μας συγκίνησαν πάρα πολύ, ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους μας, που τα κοίταζαν αχόρταγα και θυμήθηκαν τα νιάτα τους, τα δύσκολα, τα σκληρά, χρόνια με φτώχεια, με πόνο πολύ, μα και με γλύκα!!!
"Ενενήντα χρόνια μωρέ εγυάηρα κοπέλια μου νάσαστονε καλά" τους είπε ο κ Γιώργος με σπασμένη φωνή...
Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι άνθρωποι μας όπου διηγήθηκαν όταν ήταν 8 - 10 - 13 -15 -18 χρονών τότε που "έπεσαν οι Γερμανοί"
"τότες και μην μπλιό παιδί μου" ,
"να μην ξαναφτάξουν οι άνθρωποι τέτοιες εποχές"
"κακό πράμα παιδί μου πόλεμος μεγάλη δυστυχία"
"είσαστε τόσο τυχερά εσείς που τα έχετε όλα, εμείς πεινάσαμε τρομάξαμε κλαίγαμε κακόκοιμηθήκαμε, κακοφάγαμε, κακοντυθήκαμε, περπατούσαμε ξυπόλυτα στα χωράφια να πάμε να κρυφτούμε γιατί έτσι μας ελέγαν οι γονείς μας, ναγλυτώσωμε, γιατί κάψανε χωριά, λεηλατήσανε, σκοτώσανε ήταν πολύ δύσκολα χρόνια παιδιά μου να θυμάστε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον πόλεμο"...
Τα παιδιά αφουγκράζονταν τις διηγήσεις, με κομμένη ανάσα, έβλεπαν μπροστά πραγματικούς ήρωες, γιατί αυτά που διάβαζαν τους φαινόταν λίγο σαν παραμύθια, λίγο σαν υπερβολή , όμως αυτοί εδώ τους έλεγαν τι έζησαν τι έκαναν πόσο τρόμαξαν αυτοί οι ίδιοι και τους είχαν μπροστά τους, μπροστά στα μάτια τους ήταν τόσο έντονο τόσο συγκινητικό!!
Μετά τους τραγούδησαν με στεντόρια φωνή....
"Χιτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη, Ξαρματωτη την έβρικες
και έλειπαν τα παιδιά της, Στα ξένα επολεμούσανε ψηλά στην Αλβανία,
Μα πάλι επολεμήσανε με θάρρος και ανδρεία,
Χιτλερ να μην το καυχηθεις...'
Μετά τα παιδιά ήρθαν και πήραν τους ηλικιωμένους μας από το χέρι, και χόρεψαν όλοι μαζί ένα σιγανό Χανιώτη.
Η κ Χρυσούλα με την κ.Σοφία μας που δεν μπορούσαν με το πι να χορέψουν, σηκώθηκαν όρθιες και έκαναν τα βήματα επιτόπου, χόρεψαν ας μη βγήκαν στην πίστα...
Η αλληλεπίδραση σ' αυτές τις συναντήσεις είναι απερίγραπτη!
Τελειώνοντας είχαν φέρει του "κόσμου τα καλούδια" τα παιδιά από τα σπίτια τους π τα είχαν φτιάξει οι μανάδες τους, και έτσι προσέφεραν ένα "κέρασμα" πλουσιοπάροχο για τους ηλικιωμένους μας.
Σαν τελείωσε το φαγοπότι τα παιδάκια πάλι συνόδευσαν τους ηλικιωμένους μας έναν-έναν στο αυτοκίνητο για να φύγουμε.
Ήτανε μία πάρα πολύ συγκινητική εκδήλωση δώσαμε υπόσχεση ότι θα κάνουμε κι άλλες εκδηλώσεις μαζί τέτοιες. Και βέβαια πάντα ο αγαπημένος μας κύριος Ιπποκράτης Βοζωγλάνης είχε όλο το βάρος της διοργάνωσης της εκδήλωσης.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Τυχερά τα παιδιά που τον έχουν δάσκαλο που τους διδάσκει αξίες ακριβές για τη ζωή τους, και προσκληθήκαμε να τα καμαρώσαμε!!!
Ευχαριστούμε τον Διευθυντή του Σχολείου κ.Μανωλη Νησανάκη και όλο το διδακτικό προσωπικό για την φιλοξενία στο χώρο τους!!
