ΝΕΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ
Η Ιερά Σινδόνη έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες.
Η Σινδόνη είναι ένα λινό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, μήκους 4,36 μέτρων και πλάτους 1,09 μ. και βρίσκεται προφυλαγμένο σε μια θωρακισμένη προθήκη στον καθεδρικό ναό του Τορίνο. Για να δει κανείς το αποτύπωμα του νεαρού άνδρα, που φυλάσσεται εκεί από το 1578 και φέρεται ότι ήταν ο Χριστός, πρέπει να σταθεί σε απόσταση 2,5 μέτρων. Η μεγάλη περιπέτεια για τους ερευνητές και το Βατικανό άρχισε το 1983, όταν η Εκκλησία κληρονόμησε το κειμήλιο από τον τελευταίο βασιλιά της Ιταλίας Ουμβέρτο τον Β΄.
Επιστημονικές αναλύσεις και χρονολογήσεις του υφάσματος, χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1988, η Σινδόνη του Τορίνου χρονολογήθηκε με τον άνθρακα 14 από τρία διαφορετικά εργαστήρια. Και τα τρία τη χρονολόγησαν μεταξύ του 1260 μ.Χ. και του 1390 μ.Χ., καθιστώντας την μεταγενέστερη.
Ωστόσο, το Φεβρουάριο του 2014 ο καθηγητής της Μηχανικής και Θερμικής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας Giulio Fanti, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο: «Σινδόνη: 1ος αιώνα μ.Χ.». Το βιβλίο αυτό, ανοίγει και πάλι την επιστημονική συζήτηση για τη χρονολόγηση του Αγίου Σαβάνου και αμφισβητεί τη χρονολόγηση με τη μέθοδο του άνθρακα. Μάλιστα αναφέρει ότι τα αποτελέσματα των αναλύσεων που πραγματοποιήθηκαν από την ομάδα του καθηγητή Fanti, επιβεβαιώνουν ότι η Σινδόνη χρονολογείται από την εποχή της Σταυρώσεως του Ιησού στην Ιερουσαλήμ.
Οι νέες αυτές δημοσιεύσεις προφανώς θα προκαλέσουν αντιδράσεις επαναφέροντας το θέμα και προκαλώντας νέες έρευνες.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι το μυστήριο της Ιεράς Σινδόνης παραμένει άλυτο.
Επιμέλεια: Αθηνά Πετρακάκη
Όλα ξεκίνησαν με τη θανάτωση ενός άνδρα που βασανίστηκε βάναυσα, μαστιγώθηκε, σήκωσε το σταυρό ως τον τόπο εκτέλεσης, κάρφωσαν τα πόδια και τα χέρια του, ξεψύχησε επάνω στο σταυρό και τον ενταφίασαν, τυλίγοντας το σώμα του με ένα λινό ύφασμα. Λίγο μετά το θάνατό του, κάτι μοναδικό και ασύλληπτο συνέβη στον τάφο, που έκανε τη μορφή του, να μείνει αποτυπωμένη στο ύφασμα που ονομάστηκε Ιερά Σινδόνη και αναμφίβολα αποτελεί πολύ μεγάλο μυστήριο για την επιστήμη.
Έπειτα από το συγκλονιστικό και υπερβατικό γεγονός της Ανάστασης, το λινό ύφασμα, εξαφανίστηκε. Συνδέθηκε με θρύλους και φήμες. Κατά τον Ευσέβιο από την Καισαρεία, το σάβανο χάθηκε από την Ιερουσαλήμ, πριν η πόλη πολιορκηθεί από τις Ρωμαϊκές Λεγεώνες του Τίτου. Οι μαθητές του, το έκρυψαν στην πόλη Πέλλα στα ανατολικά της Ιορδανίας. Ωστόσο τα Ευαγγέλια αναφέρουν άλλο προορισμό.
Το ταξίδι της Σινδόνης
Πέρα από τους θρύλους, το πιθανότερο είναι ότι το Σάβανο απομακρύνθηκε από την Ιερουσαλήμ για λόγους ασφαλείας. Όπως είναι γνωστό ο μωσαϊκός νόμος απαγόρευε την επαφή με λείψανα. Οι μαθητές του Ιησού έκριναν αναγκαίο να την μεταφέρουν μακριά από το Ισραήλ και να την κρύψουν σε μια χριστιανική κοινότητα της Μικράς Ασίας. Επέλεξαν ως καταλληλότερο τόπο την Έδεσσα, (σημερινή Ούρφα). Ο ίδιος θρύλος επιβεβαιώνει ότι ένας από τους γιους του Απγκάρ του 5ου όταν ανέλαβε την εξουσία ασπάστηκε την ειδωλολατρία και άρχισε να διώκει τους Χριστιανούς της Έδεσσας. Το Σάβανο έμεινε κρυμμένο εντός των τειχών και το θέμα αποσιωπήθηκε.
Στα τέλη του 525 βρέθηκε πάλι στο προσκήνιο. Ο Ευλάλιος, Αρχιεπίσκοπος της Έδεσσας είδε ένα όραμα. Σε αυτό, μια γυναίκα του υποδείκνυε τον τόπο που ήταν κρυμμένο το κειμήλιο. Πράγματι ο Αρχιεπίσκοπος έβγαλε τους πλίνθους του τοίχους και βρήκε εκεί το ύφασμα. Η εικόνα του νεκρού άνδρα εκτέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Επί 400 χρόνια το ύφασμα παρέμεινε στην Έδεσσα, η φήμη του όμως έφτασε ως τα σύνορα του χριστιανικού κόσμου. Το 944 ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ρωμανός ο Λεκαπηνός, αποφάσισε να κατάσχει το ύφασμα. Πίστευε ότι με Ιερό Σάβανο στην κατοχή του, θα εξασφάλιζε τη Θεία προστασία.
Ένας ισχυρός στρατός σχημάτισε κλοιόγύρω από την Έδεσσα, που σύντομα παραδόθηκε και το Ιερό κειμήλιο έφτασε στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Αυγούστου του 944.
Όπως αναφέρει ο στρατιωτικός χρονικογράφος Ρομπέρτ Ντε Κλαρί, στην Κωνσταντινούπολη υπήρχε ένα μοναστήρι (της Παναγίας των Βλαχερνών) όπου φυλάσσονταν η Ιερά Σινδόνη και κάθε Παρασκευή εκτίθεντο σε κάθετη θέση ώστε να είναι ευδιάκριτη.
Ο πόλεμος και ο θρησκευτικός φανατισμός δυσχέραιναν το ήδη δύσκολο προσκύνημα του Σαβάνου. Τη νύχτα της 9ης προς την 10η Απριλίου του 1204, οι Σταυροφόροι επιτίθενται στην Κωνσταντινούπολη. Η πόλη καίγεται και η Σινδόνη εξαφανίζεται χωρίς να υπάρχουν στοιχεία για το νέο προορισμό και τους νέους κατόχους της. Υποδεικνύονται όμως, οι Ναΐτες Ιππότες ως οι φρουροί του Σαβάνου.
Είναι γνωστό, ότι το ιπποτικό τάγμα ιδρύθηκε μεταξύ άλλων, για να κατακτήσει τους Αγίους Τόπους και κυρίως για να περισώσει θρησκευτικά κειμήλια. Από τα πιο σημαντικά είναι το Άγιο Δισκοπότηρο, η Κιβωτός της Διαθήκης και η Ιερά Σινδόνη.
Οι Ναΐτες Ιππότες κατά την κατάκτηση των Αγίων τόπων, όργωσαν την Ιερουσαλήμ και το υπέδαφός της. Ερεύνησαν ιδίως τις σήραγγες και τα κρυφά περάσματα του ναού του Σολομώντα. Μπορεί να μην ανακάλυψαν το Άγιο Δισκοπότηρο και την Κιβωτό της Διαθήκης αλλά βρήκαν την Ιερά Σινδόνη.
Τα λείψανα που περισυνέλλεξαν οι Ναΐτες παρέμειναν στο φρούριο του Αγίου Ιωάννη της Άκρας, έως το 1291. Από κει ταξίδεψαν σε Κύπρο Μασσαλία και Παρίσι. Κάτι που αποδεικνύει ότι οι Ναΐτες Ιππότες ήταν οι μυστικοί κάτοχοι της Ιεράς Σινδόνης για 145 χρόνια, είναι η κατηγορία από την πλευρά της Αγίας Έδρας, ότι τιμούσαν πολύ το «Μπαφομέτο», ένα πρόσωπο που θύμιζε, πολύ εκείνο της Ιεράς Σινδόνης. Το γεγονός αυτό, ήταν αιτία του διωγμού και της φυλάκισης του ισχυρού ιπποτικού τάγματος. Τη νύχτα της 6ης Φεβρουαρίου του 1307 μια άμαξα φεύγει με το Σάβανο από το φρούριο του τάγματος των Ναιτών στα περίχωρα του Παρισιού. Οι στρατιώτες του Φιλίππου του Ωραίου, ερευνούν το φορτίο, αλλά δε βρίσκουν τίποτα.
Η Σινδόνη συνεχίζει να ταξιδεύει από πύργο σε πύργο. Τελικά το 1502, μένει προσωρινά στο Σαμπερί.
Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Δεκεμβρίου 1532, η Ιερά Σινδόνη κινδύνεψε πολύ.Ξέσπασε τρομακτική πυρκαγιά που προκλήθηκε από τους Καλβινιστές και η ασημένια προθήκη όπου φυλάσσονταν το κειμήλιο διασώθηκε την τελευταία στιγμή. Η φωτιά πρόφτασε την προθήκη και μερικές σταγόνες από το λιωμένο ασήμι, διαπέρασαν το ύφασμα που ήταν διπλωμένο σε 48 πτυχές. Το νερό που χρησιμοποιήθηκε για την κατάσβεση της πυρκαγιάς διαπότισε ένα κομμάτι του Σαβάνου σχηματίζοντας ρόμβους που επαναλαμβάνονται συμμετρικά κατά μήκος της εικόνας. Οι Μοναχές του Σαμπερί επιδιόρθωσαν τις ατέλειες και έραψαν μια φόδρα στο πίσω μέρος του υφάσματος.
Το 1578 στο Μιλάνο ξεσπά επιδημία πανώλης. Ο Άγιος Κάρολος Μπορομέο, τότε καρδινάλιος της ιταλικής πόλης δίνει την υπόσχεση: Αν υποχωρήσει η πανώλη, θα ταξιδέψει ως το Σαμπερί και θα γονατίσει μπροστά στη Σινδόνη. Όταν η επιδημία υποχώρησε ο καρδινάλιος κατευθύνθηκε προς τη Γαλλία, ενώ ο οίκος της Σαβοίας μετέφερε την Ιερά Σινδόνη στον Καθεδρικό Ναό του Τορίνο, στις 8 Οκτωβρίου του 1578. Έναν αιώνα μετά, το 1694, θα περάσει στο παρεκκλήσι όπου φυλάσσεται ως τις μέρες μας.
Συγκλόνισαν τα αποτελέσματα του άνθρακα 14
Το Σεπτέμβριο του 1988 μια είδηση συγκλόνισε τον κόσμο. Η χρονολόγηση με άνθρακα 14, έδωσε αναπάντεχα αποτελέσματα και σύμφωνα με αυτά το ύφασμα που αναλύθηκε ανήκε στην εποχή του Μεσαίωνα, με τους επιστήμονες να τοποθετούν την εποχή της επεξεργασίας του μεταξύ 1260 και 1390. Έτσι σύμφωνα με τα αποτελέσματα η εικόνα του νεκρού άνδρα είναι πλαστή.
Τα αποτελέσματα του άνθρακα 14 εξόργισαν τους ιστορικούς και τους επιστήμονες που είχαν αφιερώσει πάνω από 20 χρόνια στη μελέτη της Σινδόνης.
Ο οίκος της Σαβοίας ανέθεσε στο φωτογράφο Σεκόντος Πία να αποτυπώσει την Ιερά Σινδόνη. Όταν εμφάνισε τις πλάκες, σάστισε. Τα αρνητικά ήταν στην ουσία ένα θετικό. Ο κόσμος είδε για πρώτη φορά την πραγματική εικόνα του νεκρού άνδρα, αφού η Σινδόνη είναι ένα φωτογραφικό αρνητικό.
Μια πρώτη ομάδα ειδικών πήρε δείγμα από τις ίνες του λινού υφάσματος διαπιστώνοντας ότι δεν φέρνουν ίχνη από μπογιά, βαφή ή χρωστική ουσία, ενώ κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το σχηματισμό της εικόνας. Ο καθηγητής Ράις από το ινστιτούτο υφαντουργίας της Γάντης αναλύει τις κλωστές και ανακαλύπτει με το μικροσκόπιο ίνες βαμβακιού, το οποίο και δεν χρησιμοποιούσαν στην υφαντική στην Ευρώπη ως τα τέλη του 15ου αι. Η Σινδόνη είχε γίνει στο χέρι, με ένα είδος ύφανσης που ονομάζεται «ψαροκόκαλο». Η ύφανση αυτή έφτασε στη γηραιά ήπειρο το 15ο αι., ενώ σύμφωνα με τον ίδιο καθηγητή το ύφασμα αυτό είναι πανομοιότυπο με υφάσματα της Μέσης Ανατολής του 1ου αι.
Έτσι ανακύπτει ένα άλλο ερώτημα. Πως σκέφτηκε ο πλαστογράφος να εισαγάγει στο στημόνι ίνες βαμβακιού που ήταν μέχρι τότε άγνωστες στην Ευρώπη;
Οι γιατροί και οι ανθρωπολόγοι που εξέτασαν το ύφασμα κατέληξαν ότι: Πρόκειται για άντρα με αμιγώς καυκάσια κατατομή και αθλητικό σώμα, με ύψος 1,81μ., με περίμετρο θωρακικής κοιλότητας 99 εκ., μήκος ποδιού 94 εκ., άνω άκρα 82 εκ. άνοιγμα ώμων 45 εκ. περίμετρος γονάτου 42 εκ. συνολικό βάρος περίπου 80 κιλά, πρόσωπο ωοειδές και ανήκει στη φυλή λευκή. Πρόκειται δηλαδή, για ένα απαράμιλλο δημιούργημα τελειότητας.
Η επιστήμη μίλησε…
Ο χλευασμός προς όσους πίστευαν ότι είχαν δει τον Χριστό στο κειμήλιο είχε την ευλογία του Αρχιεπισκόπου του Τορίνο, Αναστάσιο Μπαλεστρέρο, που σε συμφωνία με το διευθυντή του Βρετανικού μουσείου επέτρεψαν σε ερευνητές από την Οξφόρδη, τη Ζυρίχη και το Τάκσον στην Αριζόνα να αποσπάσουν μερικά τετραγωνικά εκατοστά της Σινδόνης και νήματα για να τα μελετήσουν. Τον Οκτώβριο του 1988 ο Μπαλεστρέρο θριαμβολογούσε: «Το σάβανο δεν είναι γνήσιο. Είναι μεσαιωνικό. Η επιστήμη μίλησε». Οι ειδικοί το χρονολόγησαν μεταξύ του 1260 και του 1390. Μόνο που τους διέφυγαν μερικές λεπτομέρειες. Ότι μελέτησαν ένα κομμάτι που είχε προστεθεί σε επισκευή και ότι η τιμή του άνθρακα 14 είχε αλλοιωθεί διότι η Σινδόνη είχε υπερθερμανθεί από πυρκαγιές. Η πρώτη που καταγράφηκε ήταν στις 4 Δεκεμβρίου του 1532 στο Σαμπερί και η τελευταία στις 12 Απριλίου του 1997.
Ρώσοι επιστήμονες θεωρούν ότι το αντικείμενο έχει χρονολογηθεί με λάθος, τουλάχιστον μιας χιλιετίας, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι υπερθερμάνθηκε τόσες φορές. Η παρατήρησή τους υποστηρίζεται από την τυπολογία του υφάσματος, την ύφανσή του, τις επανασυνθέσεις της εικόνας από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και όσα μαρτυρούνται από τα Ευαγγέλια.
Ο νυν επικεφαλής του Διεθνούς Ινστιτούτου για την έρευνα της Σινδόνης στο Τορίνο, καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης Μπρούνο Μπαρμπέρις δηλώνει «πεπεισμένος», ότι το κειμήλιο ήταν πράγματι η Σινδόνη με την οποία τύλιξαν τον Χριστό μετά την Αποκαθήλωση.
Δεκάδες επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για το μοναδικό αποτύπωμα του Χριστού, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν πως το ύφασμα, ένα νεκρικό σινδόνι της εποχής, «κράτησε» την εικόνα με τόση λεπτομέρεια.
Μεγαλύτερο μυστήριο από το πότε κατασκευάστηκε η Σινδόνη, είναι το πώς αυτό το λινό ύφασμα κρατά εντυπωμένη μέσα τουτην εικόνα ενός σώματος, που φέρει σημάδια από καρφιά στα πόδια και τους καρπούς, σημάδια από αγκάθια στο μέτωπο και τραύμα από αιχμή δόρατος στο στήθος.
Ο άνθρακας 14 σε λάθος δείγμα
Έρευνα επίσης διενήργησε ένας συνταξιούχος χημικός του Εθνικού Εργαστηρίου του Λος Άλαμος στο Νέο Μεξικό, ο Ρέιμοντ Ρότζερτς. Ο ίδιος, εξετάζοντας τόσο το δείγμα του 1988, όσο και ένα δεύτερο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παλαιότητα της Σινδόνης είναι τέτοια, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί το σάβανο του Θεανθρώπου. Ισχυρίσθηκε, μάλιστα, ότι η προηγούμενη χρονολόγηση της, με τη μέθοδο του άνθρακα 14 (C 14) δεν ήταν εσφαλμένη, απλώς είχε επικεντρωθεί σε «λάθος» δείγμα. Ο χημικός δικαιολογεί την άποψη του, λέγοντας ότι η Σινδόνη, υπέστη αρκετές φθορές από πυρκαγιές, με αποτέλεσμα το 1534, οι αδελφές του Τάγματος των φτωχών Clarisses να συρράψουν κομμάτια λινού πάνω στον πρωτότυπο καμβά, το γνωστό ως «ολλανδικό ύφασμα».
Από αυτό το κομμάτι, το «ολλανδικό ύφασμα», είχαν λάβει ένα δείγμα σε μέγεθος γραμματοσήμου οι επιστήμονες το 1988 με αποτέλεσμα να αποφανθούν ότι είναι αδύνατον η Σινδόνη να έχει υφανθεί πριν από το 1290. Το δεύτερο, όμως, δείγμα που προέρχεται από διαφορετικό σημείο του ιερού κειμηλίου, αποδεικνύει ότι αυτό είναι πολύ αρχαιότερο. Εξάλλου, μετά την ανάλυση της χημικής σύνθεσης των δύο δειγμάτων, ο Ρότζερς διαπίστωσε στο πρώτο δείγμα την παρουσία βανιλίνης, μιας χημικής ουσίας που συναντάται σε υλικά φυτικής προέλευσης, όπως το λινάρι, και η οποία δεν απουσίαζε ούτε από το δεύτερο δείγμα. Το γεγονός αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον Αμερικανό επιστήμονα, ότι είναι παλαιότερο κατά αρκετές εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια. Η νέα αυτή ανάλυση δείγματος της Σινδόνης, επιβεβαιώνει τελικά ότι δεν πρόκειται για «μεσαιωνική απάτη» και υποστηρίζει τη χρονολόγηση της πραγματικής της ηλικίας μεταξύ 1.300-3.000 ετών, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι ενδεχομένως όντως να πρόκειται για το σάβανο του Χριστού που χρησιμοποιήθηκε κατά την αποκαθήλωσή Του, ώστε να δικαιώνεται έτσι ένα από τα πολυτιμότερα ιερά κειμήλια του Καθολικισμού.
Οι εκπλήξεις των επιστημόνων
Στις 23 /11/1973, ο εγκληματολόγος Μαξ Φρέι πήρε δείγματα σκόνης από το ύφασμα και τα ανέλυσε σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο εντοπίζοντας δείγματα γύρης από φυτά της Παλαιστίνης. Στη συνέχεια ανακάλυψε και άλλα είδη γύρης από χλωρίδα που αναπτύχθηκε στη Νεγκέβ και στα ιζηματογενή στρώματα της λίμνης της Γεννησαρέτ, πριν από 2000 χρόνια και που σήμερα έχει εξαφανιστεί. Μετά ανακάλυψε γύρη από ένα φυτό της Τουρκίας και ακόμα 9 είδη από την περιοχή της Ανατολίας και 12 είδη από την Γαλλία και την Ιταλία που επιβεβαιώνουν το ταξίδι της Σινδόνης.
Τον Οκτώβριο του 1978 μια ομάδα επιστημόνων που το μεγαλύτερο μέρος τους, ανήκε στη ΝΑΣΑ, εξασφάλισε την πρόσβαση στο ύφασμα και ξεκίνησαν πλήθος επιστημονικών πειραμάτων, με τα αποτελέσματα να εντυπωσιαστούν για ακόμη μία φορά. Για παράδειγμα: Στην εικόνα του νεκρού άνδρα παρατηρούνται κηλίδεςαίματος που είχαν περάσει και στην ανάποδη πλευρά του υφάσματος που ανήκε στην ομάδα ΑΒ πολύ κοινή ομάδα αίματος στους Ιουδαίους, ενώ οι αιματολογικές αναλύσεις απέδειξαν την ύπαρξη φλεβικού και αρτηριακού αίματος στην εικόνα.
Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί ένα χτύπημα για το πόρισμα του «άνθρακα 14», αφού κανείς πλαστογράφος του Μεσαίωνα δε θα μπορούσε να απομονώσει την ομάδα ΑΒ ή το φλεβικό αίμα.
Η ανάλυση των ινών, επιφύλασσε μια ακόμα έκπληξη. Σε κείνο τον τύπο υφάσματος κάθε νήμα αποτελείται από 200 ίνες, από αυτές τις 200, μόνο 2 ή 3 έδειχναν «καψαλισμένες», μόνο 2 ή 3 ευθύνονταν για το σχηματισμό της εικόνας.
Οι επιστήμονες απέδωσαν αυτό το «κάψιμο- αφυδάτωση» των ινών σε μια μυστηριώδη και άγνωστη εκπομπή θερμότητας, σε μια ισχυρή ενέργεια που θα μπορούσε να εξηγήσει μια τόσο επιφανειακή εικόνα, (αυτό δηλαδή που συνέβη κατά τη στιγμή της Ανάστασης).
Μια ακόμα ιδιαιτερότητα ήταν ότι η εικόνα ήταν τρισδιάστατη, κάτι που μπορούσε να εντοπιστεί μόνο με υπολογιστή. Η φωτεινότητα δηλαδή, κάθε σημείου ήταν ευδιάκριτη και εξαρτιόταν από την απόσταση του σώματος από το ύφασμα.
Η τρισδιάστατη απεικόνιση μπορεί να γίνει μόνο τον 20ο αι. και μάλιστα με δυσκολία.
Τα πάθη όπως φαίνονται στην Ιερά Σινδόνη
Η εικόνα της Ιεράς Σινδόνης είναι ψυχρή και ξεκάθαρη και δείχνει την κάθε λεπτομέρεια. Στο ύφασμα έχει αποτυπωθεί ολόκληρη η πορεία του Ιησού προς το μαρτύριο αλλά και τα ίχνη από την περιπέτεια του κειμηλίου, πριν καταλήξει στη θωρακισμένη προθήκη στην Ιταλία.
Τη νύχτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή, Εκείνος ο άνδρας που κατέλυσε σε έναν ελαιώνα (στον κήπο της Γεσθημανής) είχε καταληφθεί από μεγάλη αγωνία – άγχος που σε συνδυασμό με το φόβο, προκάλεσαν ένα μοναδικό φαινόμενο στο δέρμα του την αιματίδρωση. Έναν ιδρώτα με ίχνη αίματος, κάτι που φαίνεται στην εικόνα που καλύπτεται ολόκληρη από κηλίδες αίματος.
Μελετώντας το πρόσωπο οι γιατροί ανακάλυψαν μία ακόμα λεπτομέρεια, Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης στον οίκο του Άννα, ο Ιησούς δεν δέχτηκε χαστούκι όπως αναφέρει η παράδοση, αλλά ένα βίαιο ράπισμα. Η ράβδος που είχε 5 εκ. διάμετρο διέλυσε τη μύτη προκαλώντας αιμάτωμα στο δεξί ζυγωματικό. Αυτό έμεινε αποτυπωμένο στη Σινδόνη.
Οι παθολόγοι και οι ιατροδικαστές που εξέτασαν τη μετωπική και ραχιαία εικόνα της Σινδόνης, έμειναν άναυδοι. Ο άνδρας αυτός μαστιγώθηκε βάναυσα. Κάποιοι ειδικοί μέτρησαν 120 χτυπήματα μελετημένα έτσι ώστε να μην επηρεάσουν την καρδιακή χώρα κι επιφέρουν πρόωρο θάνατο.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έφτιαξαν ένα στεφάνι από βάτο. Ήταν ένα είδος φυτού που αφθονούσε στην Παλαιστίνη με αγκάθια μήκους 6 εκ. Όταν του φόρεσαν το στεφάνι προκάλεσε πληγές σε αυχένα, τριχωτό και μέτωπο που αποτυπώθηκαν στο ύφασμα.
Λεπτά αργότερα αναγκάστηκε να κουβαλήσει στους ώμους το εγκάρσιο τμήμα του σταυρού, κάτι το οποίο επίσης αποτυπώνεται στο νεκρικό σάβανο. Επρόκειτο για έναν τραχύ κορμό βάρους 35 ή 40 κιλά. Τον κορμό αυτό τον έδεναν με ένα σχοινί, που με τη σειρά του, δένονταν στον αστράγαλο του μελλοθανάτου και το κρατούσαν οι στρατιώτες που τον συνόδευαν.
Στα 500 ή 600 εκείνα μέτρα σωριάζονταν, ενώ δέχτηκε στο πρόσωπο χτυπήματα από πέτρα, έσπασε δόντια κι έχασε τούφες από τα γένια του, όπως τον έσερναν οι στρατιώτες για να τον σηκώσουν.
Ο άνδρας της Σινδόνης δεν καρφώθηκε στις παλάμες, αλλά στους καρπούς και το τεράστιο καρφί βγήκε και ξαναμπήκε, αφού μάλλον βρήκε ρόζο στο ξύλο. Το τρίτο καρφί έπιασε και τα δύο πόδια μαζί.
Φαίνονται οι κηλίδες από την πυρκαγιά του 1532 ενώ τα ίχνη αίματος ανήκουν στην ομάδα ΑΒ, τη συνηθέστερη στην Παλαιστίνη.
Οι γιατροί συμφωνούν ότι, όταν δέχτηκε το χτύπημα με τη λόγχη, ήταν ήδη νεκρός και το ίχνος εμφανίζεται στη μέση της εικόνας του νεκρού άνδρα.
Δημιουργία αντιγράφου
Η γνησιότητα, όμως, της Ιεράς Σινδόνης αμφισβητήθηκε για μια ακόμη φορά πολύ πρόσφατα από έναν Γάλλο επιστήμονα, τον Ζακ Ντι Κοστάντζο, που συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτούς που κάνουν λόγο για απάτη. Ο ίδιος δεν έχει εξετάσει τη Σινδόνη προσωπικά, ισχυρίζεται όμως ότι γνωρίζει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο στήθηκε η απάτη. Την άποψη του, μάλιστα, την υποστήριξε εμπράκτως. Πήρε ένα κομμάτι υγρό λινό ύφασμα και το τοποθέτησε επάνω σε ένα γλυπτό με τη μορφή του Ιησού μέχρι να στεγνώσει. Μόλις η μορφή αποτυπώθηκε, πήρε ένα κομμάτι βαμβάκι βουτηγμένο σε μείγμα οξειδίου τρισθενούς σιδήρου και ζελατίνης και πρόσθεσε σημάδια από «αίμα» στα σημεία των τραυμάτων. Με αυτόν τον τρόπο, δημιούργησε ένα σχεδόν πιστό αντίγραφο της Σινδόνης, με σημάδια ανθεκτικά στο πλύσιμο (250 βαθμούς Κελσίου) και σε ένα ευρύ φάσμα ισχυρών χημικών ουσιών.
Νέες μέθοδοι χρονολόγησης συγκλίνουν στην ημερομηνία Σταύρωσης του Ιησού
Ο Giulio Fanti , καθηγητής της Μηχανικής και Θερμικής στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, εξέδωσε τον Φεβρουάριο του 2014 ένα βιβλίο με τίτλο: «Σινδόνη: 1ος αιώνας μ.Χ».Το βιβλίο αυτό συμπληρώνει τη διεπιστημονική μελέτη που είχε ως επικεφαλή τον καθηγητή Fanti, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν το Μάρτιο του 2013 στο περιοδικό «Meccanica»).Το βιβλίο θεωρείται ως μια απάντηση στη χρονολόγηση «1260-1390» που με εμφαντικό τρόπο είχαν αποδώσει το 98 οι συνάδελφοι του, Hall, Hedges και Titus.
Το βιβλίο, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, ανοίγει και πάλι την επιστημονική συζήτηση για τη χρονολόγηση του Αγίου Σαβάνου. Αμφισβητεί τη χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα και προτείνει μια νέα χρονολόγηση που αποδεικνύεται μέσα από τρεις νέες αναλύσεις, δυο εκ των οποίων χημικές. Η μια πραγματοποιείται με τη μέθοδο της υπέρυθρης φασματοσκοπίας Fourier και η άλλη με τη φασματοσκοπία Raman. Η τρίτη μέθοδος αφορά μια πολυπαραμετρική μηχανική ανάλυση.
Σε αυτό το έργο, αποδεικνύεται ότι η χρονολόγηση με βάση τον ραδιενεργό άνθρακα δεν είναι επιστημονικά αξιόπιστη, διότι η μέθοδος αυτή δεν έχει συμμορφωθεί με τα πρωτόκολλα που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, δεν λαμβάνει υπόψη τις πιθανές περιβαλλοντικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να μεταβάλλουν την ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα 14 στο θραύσμα του ιστού που αναλύθηκε, όπως την πυρκαγιά του 1532, ή τις διάφορες μεθόδους συντήρησης.
Τα αποτελέσματα των αναλύσεων που πραγματοποιήθηκαν από την ομάδα του καθηγητή Fanti επιβεβαιώνουν ότι η Σινδόνη από λινό χρονολογείται από την εποχήτης Σταυρώσεως του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με τη μέθοδο της υπέρυθρης φασματοσκοπίας, η ημερομηνία είναι το 300 π.Χ., με μια απόκλιση της τάξεως των 400 ετών. Όσο για την ανάλυση με τη μέθοδο της φασματοσκοπίαςRaman η αποδιδόμενη χρονολογία είναι το 200 π.Χ. (με 500 απόκλισης). Σύμφωνα τέλος με την πολυπαραμετρική ανάλυση, η προτεινόμενη ημερομηνία είναι 400 μ.Χ. (με απόκλιση περίπου 500 έτη). Ο μέσος όρος των τριών ημερομηνιώνείναιτο 33 π.Χ. (με απόκλιση περί τα 250 χρόνια).H ημερομηνία αυτή είναι συμβατή με την προτεινόμενη ημερομηνία της πλειοψηφίας των ιστορικών (30 μ.Χ.) όσον αφορά το θάνατο του Ιησού από τη Ναζαρέτ.
«Τώρα περιμένουμε τα σχόλια αρκετών επιστημόνων, τα οποία προς το παρόν είναι θετικά: Είχαμε μόνο επιβεβαιώσεις και καμία αντίρρηση», είπε ο Giulio Fanti στο περιοδικό Vatican Insider.
Φρικιαστική πιθανότητα
Κάποια μέρα η επιστήμη θα είναι σε θέση να πάρει δείγμα DNA από το αίμα της Ιεράς Σινδόνης. Τότε ο κόσμος πιθανά να γίνει μάρτυρας της κλωνοποίησης εκείνου του νεκρού άνδρα… Της κλωνοποίησης του Ιησού από τη Ναζαρέτ! Η εκκλησία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Προσοχή! Αύριο ο κόσμος θα μπορεί να εμπορεύεται το σώμα του Γαλιλαίου.
Η Καθολική Εκκλησία, δεν επιτρέπει μια έρευνα του DNA, που ενδεχομένως έχει εμποτίσει τη Σινδόνη. Εάν ερευνηθεί το γενετικό υλικό θα μπορούσε να αποκαλυφθεί εάν υπάρχουν Χ και Υ χρωμοσώματα. Αυτά θα έδιναν πιθανώς αιρετική απάντηση στο ερώτημα εάν υπήρξε άνθρωπος ο πατέρας του Ιησού, θέτοντας σε κίνδυνο ένα από τα πιο σημαντικά δόγματα των καθολικών, την Άμωμο Σύλληψη.
Ίσως, τα παραπάνω οδηγούν κάποιους, είτε να προσπαθούν να καταστρέψουν την Ιερά Σινδόνη είτε να την αποδώσουν σε απάτη του μεσαίωνα.
Βασική πηγή: ΕΡΤ
