ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Ο επίτιμος πρόεδρος του Άρη Ρεθύμνου αναπολεί

0

Ο επίτιμος πρόεδρος του Άρη Περιβολίων Ρεθύμνου, μίλησε αποκλειστικά στην εφημερίδα Ρέθεμνος και αναφέρθηκε στην καλύτερη του στιγμή σαν πρόεδρος της ομάδας, το γεγονός ότι κατάφερε να ξεχρεώσει την ομάδα από τα χρέη που την βάραιναν αλλά και στην χειρότερη του, που ήταν η απόρριψη της Κ-19 από την τωρινή διοίκηση.

 

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΗΦΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ

«Κάθε πρόεδρος και κάθε διοίκηση έχει ορισμένα γεγονότα που μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη κατά την θητεία τους στην ομάδα. Εγώ θυμάμαι το 1996 που ήμουν πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Περιβολίων- Μισιρίων,  ήρθε και με βρήκε ο Σήφης ο Βασιλάκης ποδοσφαιριστής τότε του Άρη μαζί με άλλα άτομα και μου είπαν, «δυστυχώς πρόεδρε η ομάδα έχει καταρρεύσει έχει πολλά χρέη και δεν γνωρίζουμε αν θα συμμετάσχουμε στο τοπικό». Θυμάμαι ακόμη και σήμερα που κρατούσαν μία τσάντα και είχαν ένα τρύπιο σορτσάκι, μια φανέλα της ομάδας, δύο κάλτσες, ένα παπούτσι μαζί με τέσσερα δελτία και μου είπανε ότι αυτά έχουνε μείνει. Εμένα η ψυχή μου ήταν και είναι Άρης και εμπιστεύομαι τον Βασιλάκη, έτσι του είπα να μου δώσει λίγο χρόνο, το μελέτησα και δημιούργησα αμέσως μια ομάδα συνεργατών. Πρώτος ήταν ο μακαρίτης ο Νίκος Μανουσάκης ο οποίος αγαπούσε την ομάδα πάρα πολύ. Κάναμε την ερευνά μας και κατορθώσαμε να βγάλουμε την ομάδα από το αδιέξοδο. Δυστυχώς η κατάσταση δεν ήταν εύκολη καθώς η ομάδα είχε πάρει ένα μπλοκ επιταγών στο όνομα της , ενώ είχαν φέρει έναν προπονητή και του είχαν βάλει ΙΚΑ χωρίς να τον πληρώνουν με αποτέλεσμα αργότερα, να μου στείλουν εξώδικο από το ΙΚΑ ότι δεν είχαν πληρώσει τα ένσημα. Επίσης είχαν νοικιασμένα δύο σπίτια στα Περιβόλια, το ένα ήταν ενός ευγενικού ανθρώπου του μακαρίτη, Κοτζαμπουγιούκη. Ρωτήσαμε και μας είπαν ότι και στα δύο σπίτια υπήρχαν πολλά απλήρωτα νοίκια. Μετά βρήκα ένα υπάλληλο στο ΙΚΑ και κάναμε μια ρύθμιση για το χρέος και ύστερα ανέβηκα στην Αθήνα και πήγα στην ΕΠΟ. Βρήκα ένα τεράστιο χρέος και όλα όσα υπήρχαν στο όνομα της ομάδας ήταν μπλοκαρισμένα.

 Τότε η ομάδα έπαιρνε δύο εκατομμύρια επιχορήγηση και τους είπα να ξεμπλοκάρουν, να βοηθήσουν να βγάλουμε δελτία γιατί είχα πάρει την απόφαση μου να βοηθήσω γιατί δεν άντεχα να διαλύσει η ομάδα και μάλιστα, την επιχορήγηση του 1998 την κράτησαν εξολοκλήρου τότε. Δυστυχώς επειδή στην Ελλάδα γεννήθηκε ο εφιάλτης, κάποιοι σύγχρονοι απόγονοι του βρέθηκαν και είπαν ότι τα λεφτά τα «φάγαμε εμείς», ενώ η αλήθεια ήταν ότι στο ταμείο μας δεν μπήκε ούτε ένα ευρώ. Λόγω της δουλειάς μου πάντα κρατάω αρχείο και ντοκουμέντα και σκέφτομαι κάποια στιγμή στο μέλλον να γράψω ένα βιβλίο.

Σιγά- σιγά πήραμε δύο καταναλωτικά δάνεια, στο ένα μπήκε εγγυητής ένα συγγενικό πρόσωπο και το άλλο το πήρε από άλλη τράπεζα ο Σήφης Βασιλάκης. Μπήκαμε σε μια τάξη και άρχισε η ομάδα να βγάζει υγεία. Είχαμε όμως πολλά κατασχετήρια και θυμάμαι που είχαμε πάρει έναν ποδοσφαιριστή τον Θεοδοσάκη από το Λασίθι και του είχανε πάρει ένα μηχανάκι. Είχαν δώσει μια επιταγή στον ιδιοκτήτη του καταστήματος, αλλά δεν είχαν πληρώσει δραχμή. Ο έμπορος την δίκασε και από ότι θυμάμαι ήταν 600.000 δραχμές. Όλα αυτά «έπεσαν στους ώμους μας» και τελικά τα καταφέραμε και σώσαμε την ομάδα».

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΘΕΤΙΚΟΣ ΤΑΠΗΤΑΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

«Εμένα πάντα μου άρεσε να δουλεύω με τις υποδομές τις οποίες ανέδειξα όταν ήμουν πρόεδρος και σήμερα έχει φτάσει ο Άρης να έχει γύρω στα 150 παιδιά. Έτσι αφού ανέλαβα την ομάδα, παρακάλεσα τον Σήφη Βασιλάκη να αναλάβει υπεύθυνος υποδομών. Είχα πάρει μια φωτογραφική μηχανή, γύριζα στα σχολεία και έβλεπα τα παιδιά που παίζανε ποδόσφαιρο και πάντα με την συναίνεση των γονιών τους πήγαινα τους έβγαζα δελτίο. Κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια με υποδομές και είχαμε αρχίσει να μαζεύουμε παιδιά και μάλιστα ανεβάσαμε και 20 παιδιά από τις ακαδημίες μας τότε στην ανδρική ομάδα. Ταυτόχρονα δουλέψαμε πάνω στις χορηγίες, κάναμε εκδηλώσεις και τότε αγωνιστήκαμε με μαύρα περιβραχιόνια, ενώ πείσαμε την τότε Δημοτική αρχή και μας έκανε πυλώνες. Φτιάξαμε το γήπεδο με φωτισμό και αυτό τότε ισούταν με άλλο ένα γήπεδο καθώς μπορούσαν να κάνουν προπόνηση και η αντρική ομάδα αλλά και οι ακαδημίες.

Στα παιδιά των υποδομών τότε τους είχαμε τάξει αν πηγαίνανε καλά να τους κάναμε δώρο ένα ταξίδι και πράγματι τα πήγαμε στην Αθήνα. Όλα ήταν δωρεάν και επισκεφτήκαμε την Παιανία όπου φύλακας ήταν τότε ο Ρεθυμνιώτης κύριος Αγριμάκης. Αυτό που μου έχει μείνει αξέχαστο ήταν που μας φώναξε μαζί με τον Σήφη Βασιλάκη και μας γνώρισε ένα πιτσιρικά, ο οποίος πήγαινε πρώτος στην προπόνηση και έφευγε τελευταίος και το όνομα του ήταν Γιώργος Καραγκούνης. Τα μικρότερα παιδιά τα πήγαμε εκδρομή στο Μαράθι στα Χανιά.

Καθαρίσαμε την ομάδα και ορίσαμε στόχο το γήπεδο να αποκτήσει συνθετικό τάπητα, δυστυχώς δεν πρόλαβα να το πραγματοποιήσω σαν πρόεδρος του Άρη, όμως είχα την χαρά να το κάνω σαν πρόεδρος της ΕΠΣΡ και μάλιστα ήταν το πρώτο γήπεδο που το απέκτησε αυτό. Είχα πάει στην Αθήνα και ήταν υπουργός αθλητισμού ο κ. Κουράκης και μετά από μια εποικοδομητική συζήτηση που είχαμε μου πρότεινε να βρω έναν φορέα για να υλοποιηθεί το τότε εγχείρημα με τον τάπητα. Ο τότε υπεύθυνος αθλητισμού του Δήμου Ρεθύμνου αρνήθηκε και έτσι πήγα στον Νομάρχη κ. Λίτινα, ο οποίος το δέχτηκε και έγινε η δημοπράτηση. Αυτή για μένα ήταν η πιο σπουδαία πράξη που έκανα σαν άνθρωπος του αθλητισμού αλλά δυστυχώς το αναγνωρίζουν ελάχιστοι».

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Κ-19 ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

«Από την άλλη η χειρότερη μου στιγμή στον αθλητισμό ήταν τον περασμένο Αύγουστο όπου με είχαν καλέσει να βοηθήσω τον Άρη σαν επίτιμος πρόεδρος και βλέπαμε την κρίση που έρχεται. Δυστυχώς από ότι λένε και οι έρευνες ούτε το 2023 θα έχουμε βγει, που σημαίνει τέρμα οι χοροί και οι εκδηλώσεις. Έτσι  ζήτησα μέσω επιστολής από την τωρινή διοίκηση του Άρη Ρεθύμνου να φτιάξουμε μια ομάδα Κ-19, στην οποία θα είχανε δικαίωμα συμμετοχής παίκτες 16,17,18 χρονών αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι θα ήταν ανάχωμα σε κάθε δυσκολία. Ζήτησα τότε από το Δ.Σ και συγκεκριμένα από τον πρόεδρο κ. Βαρούχα, τον οποίο είχα ποδοσφαιριστή να μου απαντήσουν αν το δέχονται και μου αρνήθηκαν προφορικά . Το πιο στενάχωρο να είναι ότι ακόμη και σήμερα ο γραμματέας της ομάδας δεν μου έχει στείλει  γραπτώς την απάντηση τους μαζί με την αιτιολογία της άρνησης τους. Ειδικά τώρα με τα όσα συμβαίνουν θα ήταν πολύ σημαντικό να είχαμε ομάδα Κ-19. Πριν στείλω την εισήγηση μου είχα συμβουλευτεί τους προπονητές, κ. Παπαδάκη και κ. Πλατή, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει στην πρόταση μου και θα παίζαμε με αυτά τα παιδιά στο τωρινό πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικής. Αυτές λοιπόν ήταν από την μία η καλύτερη μου στιγμή και από την άλλη η χειρότερη μου. Επίσης θέλω να αναφερθώ και σε δύο παιδιά που υπηρέτησαν την ομάδα και χάθηκαν τόσο άδικα. Τον Βασίλη Υπερήφανο και τον Γιώργο Φωναζάκη, οι οποίοι ήταν μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα και πάντα θα ζουν στην συνείδηση μας. Είμαι ευτυχής που τους είχα γνωρίσει και δυστυχής που τους χάσαμε».

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ