Σχεδόν 50 χρόνια από την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως «Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας» από τον ΟΗΕ, η αυτονόητη ισότητα των φύλων, ακόμη αποτελεί αίτημα για διεκδίκηση των προοδευτικών πολιτών. Από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης το 1857, έως τις σημερινές γυναίκες του Ιράν που γέμισαν τους δρόμους της Τεχεράνης με το ελπιδοφόρο σύνθημα «Γυναίκα – Ζωή - Ελευθερία», αλλά και τα πιο κοντινά μας παραδείγματα με το κίνημα «MeTooGr» ιδιαίτερα στο χώρο της τέχνης και του αθλητισμού, το μεγάλο αίτημα για «Ίση πρόσβαση των γυναικών στην ίδια τη ζωή» του φεμινιστικού αλλά και φιλοπροοδευτικού κινήματος παραμένει αναλλοίωτο σε βάθος και πλαίσιο διεκδίκησης.
Μάλιστα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου EIGE, βρίσκεται στην τελευταία θέση της ΕΕ στο δείκτη για την ισότητα των φύλων, οι προκλήσεις και οι αναγκαίες πολιτικές παρεμβάσεις, που αρνείται δυστυχώς να ενσωματώσει η συντηρητική κυβέρνηση της ΝΔ, γίνονται ιδιαίτερα μεγαλύτερες για να ολοκληρωθεί το αίτημα της ίσης πρόσβασης σε κάθε έκφανση της ζωής ανεξάρτητα από το φύλο.
Αν μάλιστα κανείς συνυπολογίσει χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν την περιορισμένη πρόσβαση των γυναικών σε τομείς όπως την πολιτική, με την Ελλάδα να είναι προτελευταία στην ΕΕ σε επίπεδο γυναίκειας κυβερνητικής εκπροσώπησης, την εργασία με τη χώρα μας να εμφανίζει υψηλότερο δείκτη ανεργίας κατά 25% στις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες, με μισθό 15% μικρότερο από το μισθό ενός άντρα για την ίδια εργασία αλλά και ευρύτερα την επαγγελματική κι επιστημονική ζωή όπου οι γυναίκες όσων αφορά τις επιχειρήσεις, για παράδειγμα, αποτελούν μόλις το 23% των μελών των Διοικητικού Συμβουλίου των μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών ενώ στην ΕΕ είναι 31.6%, καθώς και τα πολύ υψηλά ποσοστά έμφυλης βίας στη χώρα μας, με το 20% των ενήλικων γυναικών να έχουν υποστεί σωματική και/ή σεξουαλική βία από νυν/πρώην σύντροφο τους, γίνεται πλέον πρώτιστη προτεραιότητα γι όλους μας, στη νέα πολιτική ατζέντα για τη δικαιοσύνη παντού, που θα επιδιώξει η νέα προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, να ενταχθούν πολιτικές παρεμβάσεις που θα οδηγούν στην πλήρη κι απόλυτη ισότητα των φύλων.
Στο πλαίσιο αυτό, προτάσεις όπως οι παρακάτω, απόσταγμα από την όλη ενασχόληση μου με το φεμινιστικό κίνημα τόσο σε Ελλάδα όσο και σε Ευρώπη, θα μπορούσαν να συμβάλουν σε ένα κόσμο με δίκαιη πρόσβαση των γυναικών στην ίδια τη ζωή, στην τοπική κοινωνία μας, την Ελλάδα και την Ευρώπη
1. Οι μεγάλες εταιρίες να δημοσιεύουν στο διαδίκτυο τους μισθούς αντρών και γυναικών ώστε να γνωρίζουν οι πελάτες τους ποιες συμβάλουν στη μείωση του gender pay gap,
2. Θεσμοθέτηση της ευέλικτης εργασίας (από το σπίτι, κλπ) κατά τους μήνες κύησης για μια γυναίκα και τους μήνες ανατροφής ενός παιδιού για τη γυναίκα ή τον άντρα
3. Αυστηρός έλεγχος των μέσων ενημέρωσης ώστε να μην προωθούν σεξιστικά μηνύματα αλλά αντίθετα να λειτουργούν ως μέσα που θα σπάνε τα στερεότυπα
4. Να μειωθεί και στην Ελλάδα ο ΦΠΑ στα προϊόντα που σχετίζονται με τη γυναικεία υγιεινή –tampon tax- (όπως στα Κανάρια Νησία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες),
5. Να θεσπιστούν με διεθνή πρότυπα και να τηρούνται συνθήκες υγιεινής σε χώρους συνάθροισης γυναικών (γυν. Φυλακές, καταυλισμοί προσφύγων, σχολεία)
6. Να διασφαλιστεί ότι κάθε γυναίκα που θέλει να συμμετέχει στη δημόσια ζωή θα έχει την ευκαιρία να το κάνει μέσα από την ενίσχυση των δομών οικογενειακής στήριξης (παιδικούς σταθμούς, βοήθεια στο σπίτι, κλπ)
7. Να εντάξει το φεμινιστικό κίνημα τους άντρες στη διεκδίκηση των αιτημάτων των γυναικών και να τους κάνεις συμμέτοχους στους αγώνες τους (#He4She Campaign κλπ)
8. Προώθηση στην εκπαιδευτική διαδικασία θεμάτων ισότητας και συνεργασίας των φύλων, αλλά και επέκταση κι ενίσχυση μαθημάτων όπως η κοινωνική και πολιτική αγωγή από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού
9. Καθιέρωση στοχευμένων στη γυναίκα επιχειρηματία «θεσμών ενδυνάμωσης»
10. Επένδυση στα 3 ε για ό,τι αφορά τα δικαιώματα των γυναικών (εκπαίδευση-ενημέρωση-επικοινωνία)
11. Να εφαρμοστεί η Σύμβαση 190 της Δ.Ο.Ε. για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στον χώρο της εργασίας, ώστε η κάθε καταγγελία να μην αποτελεί λόγο απόλυσης της εργαζόμενης.
12. Την εισαγωγή του όρου γυναικοκτονία στον Ποινικό Κώδικα.
13. Ένα επαρκές πλαίσιο ασφάλειας των γυναικών και για τους δικαστικούς αγώνες που απαιτούνται, αλλά και για την επόμενη μέρα όταν ξεφεύγουν από βίαιες σχέσεις.
14. Την κατάργηση του νόμου 4800/2021 της ΝΔ για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και την επαναφορά με τι αναγκαίες τροποποιήσεις των διατάξεων του ν. 1329/1983
Είναι υποχρέωση όλων μας να αναγνωρίσουμε πρωτίστως τις διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες λόγω φύλου και να αγωνιστούμε προκειμένου να μπορέσουμε να τις υπερβούμε. Εξάλλου τα δικαιώματα των γυναικών είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και είναι η γοητεία της συμπερίληψης και της δίκαιης συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνική ζωή που πρέπει να μας κινητοποιεί, ιδιαίτερα εμάς τους άντρες.
