ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΑΠΟΨΕΙΣ

Γεράνι Ρεθύμνου

0

Βρίσκεται 7 χλμ. από το Ρέθυμνο προς Χανιά σε υψόμετρο 90μ. και αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα Δήμου Ρεθύμνου με 821 κατοίκους (απογραφή 2011 μαζί με τον Πετρέ 62 κατοίκους), ενώ το 2001 ήταν Δημοτικό Διαμέρισμα Δήμου Νικηφόρου Φωκά με 613 κατοίκους και 84 του Πετρέ= 697 κατ.

Το 2014 οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 773.

Ονομασία-Ιστορία

Φαίνεται να κατοικήθηκε επί Βυζαντινής εποχής κατά τον 8ο αιώνα, δίπλα στη θάλασσα στον όρμο που ήταν μικρό λιμανάκι, από το οποίο γίνονταν οι εμπορικές μετακινήσεις, οι επιδρομές όμως των πειρατών ήταν αιτία από 150 πρώτα ξαδέλφια των Μαυροράσιδων και Μαυρομιχελίδων να έρθουν να χτίσουν πέντε μικρογειτονιές στη σημερινή θέση του χωριού.

Μάλιστα τα σπίτια τους ήταν τ’ ένα κοντά στο άλλο, ώστε να μπορούν ν’ επικοινωνούν, ακόμη και από τις οροφές.

Οι πέντε γειτονιές σχημάτιζαν ένα μεγάλο κύκλο, ενώ επέλεξαν το άνυδρο μέρος αυτό, γιατί ήταν άριστο το κλίμα και βρισκόταν κοντά στο απάνεμο όρμο - λιμανάκι.

Επειδή έπαιρναν νερό από το πηγάδι, που ήταν στο Καμάρι, αντλώντας το με το γεράνι (είδος αντλίας), ονομάστηκε το χωριό Γεράνι. Και το 1538 είχε 628 κατοίκους, αυτή την εποχή είχε ένα μεγάλο τριώροφο πύργο, που έπαιρνε κι έδινε σήματα (σήμερα σώζεται ο ένας όροφος).

Επίσης είχε τρεις σκοπιές:

Α) Στην Παναγία στο Καμάρι (δίπλα σε δύο πηγές), εκεί δίπλα έμενε ο ενετός άρχοντας.

Β) Σχισομούρι, σε ψηλότερο σημείο και γ) Γκρατακάσα πάνω από το μικρό ακρωτήρι.

Όλες οι σκοπιές ήταν επανδρωμένες από αγγαρείες των χωριών Γερανιού, Κούφης, Αρχοντικής και Καρωτής, σε περίπτωση πολέμου, αλλά και ειρήνης.

Ο Πύργος Γερανίου

Η παρακμή

Επί Τουρκοκρατίας όμως άρχισε η παρακμή του χωριού, μια επιδημία χολέρας στην Κρήτη, ήταν αιτία ν’ αναγκάσει τους κατοίκους να αφήνουν «τα κλειδιά στις πόρτες» και να πηγαίνουν στις σπηλιές της παραλίας (βρέθηκαν αρκετοί σκελετοί).

Όσοι όμως επέλεξαν να παραμείνουν στο χωριό, σώθηκαν εξ αιτίας του άριστου κλίματος.

Τότε ήταν που ξεκληρίστηκαν οι οικογένειες των τότε Μαυροράσιδων και Μαυρομιχελίδων.

Το 1834 στην Αιγυπτιακή απογραφή στο χωριό έμεναν 30 χριστιανικές και πέντε τουρκικές οικογένειες, ενώ το 1881 το Γεράνι ανήκε στον Δήμο Ατσιποπούλου με 181 Χριστιανούς και 31 Τούρκους.

Το 1928 στην κοινότητα Πρινέ με 345 κατοίκους και από το 1932 αναγνωρίστηκε κοινότητα, έχοντας το 1940 τους 401 κατοίκους.

Οι κάτοικοι πήραν μέρος σ’ όλους τους αγώνες και αρκετοί θυσιάστηκαν για την πατρίδα, τ’ ονόματά τους αναφέρονται στο Ηρώο Πρινέ.

Το σπήλαιο Γερανίου

Σπήλαιο Γερανίου

Το σπήλαιο εντοπίστηκε τυχαία το 1969 κατά τη διάνοιξη του εθνικού δρόμου, διαστάσεων 50×17×4,5 μ.

Είναι νεολιθικής εποχής (6.000 - 2.600 π.Χ.) με πλούσια λίθινα και οστέινα εργαλεία, πήλινα ειδώλια, τρεις ανθρώπινοι σκελετοί, ελέφαντας, ελάφια, ενώ υπήρξε λατρευτικός τόπος μινωικής εποχής.

Έχει έξι μικρές αίθουσες με σταλαγμιτικό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, χωρίς όμως να είναι επισκέψιμο.

Σύμφωνα με την παράδοση το σπήλαιο ήταν του Κύκλωπα Πολύφημου και σ’ αυτό σταμάτησε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του. Μάλιστα ο τεράστιος βράχος δίπλα στην εκκλησία, ρίχτηκε από τον Κύκλωπα.

Πρόσωπα που ξεχώρισαν σε διάφορους τομείς

1) Αποστολάκης Β. Ευάγγελος αντιναύαρχος Π. Ν και αρχηγός ΓΕΝ το 2014.

2) Αποστολάκης Απ. Γεώργιος υποναύαρχος ε. α Π. Ν

3) Αποστολάκης Ν. Αποστολάκης πλοίαρχος Ε. Ν

4)Αποστολάκης Δημήτρης υποναύαρχος ε. α Π. Ν

5) Παπαδάκης Δημήτρης αρχιπλοίαρχος ε. α Π. Ν

6) Θεοδωρουλάκης Γιώργης ναύαρχος ε. α διατελέσας αρχηγός του ΓΕΝ

7) Αποστολάκης Αποστόλης, ο επονομαζόμενος τουρκοφάγος, αφού ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων κατά το 1866. Μια ληστοσυμμορία 10 Τούρκων λήστευαν τα γύρω χωριά, κλέβοντας αιγοπρόβατα από Χριστιανούς και φέρνοντάς τα, στα σφαγεία (στο σημερινό Κολυμβητήριο). Μια φορά έκλεψαν 100 από το Σωματά, μόλις το έμαθε ο Αποστόλης μαζί με δύο φίλους του, το Μπίρη και το Νικόδημο, παραφύλαξαν και ο Αποστολάκης έσφαξε τους 9, ενώ ο Νικόδημος το φρουρό.

Μια άλλη φορά ο Γερανιώτης έσφαξε ένα Τούρκο στο Ρέθυμνο, που εκβίαζε ένα παιδί. Ο θρυλικός καπετάνιος όμως έπεσε θύμα δολοφονίας από συγχωριανό του, για κτηματικές διαφορές μετά την απελευθέρωση, ενώ 5 χωριά ήταν μαυροφορεμένα για 40 μέρες. Στην περιοχή Κουμπέ, πάροδος Σταμαθιουδάκη προς το 7ο Σχολείο, είναι η οδός προς τιμή του.

8) Ηλιακάκης Αντ. Γεώργιος Δάσκαλος, από τους πιο μορφωμένους του 19ου αιώνα. Δίδαξε στο Ατσιπόπουλο από το 1885-90 και στο Ρέθυμνο από το 1890-95.

Δολοφονήθηκε το 1896 από τους Τούρκους στη δυτική πλευρά του δημοτικού κήπου (η οδός φέρει τ’ όνομα του). Ο θάνατος του τιμήθηκε από τη λαϊκή μούσα. Ο πατέρας του Αντώνης για ν’ εκδικηθεί το θάνατο του, πήρε μέρος στη μάχη στο Βιολί Χαράκι το 1897, όμως τον συνέλαβαν οι Τούρκοι και τον αποκεφάλισαν.

Σχολικό έτος 1966-1967 με δασκάλους τους Σπύρο Παπαδάκη και Ειρήνη Ηλιάκη -Παπαδάκη

Στο Ηρώο του Πρινέ αναφέρονται τ’ ονόματα τους.

9) Πετρίδης Αλέξης Αγιογράφος, ζωγράφος που έζησε το 19ο αιώνα . Το 1841 του παραδόθηκαν για φύλαξη τα ιερά σκεύη του Ι. Ν Εισοδίων Θεοτόκου Ρεθύμνου, για φύλαξη και προστασία από τους Τούρκους.

10) Βερνάδος Γεώργιος Δάσκαλος για 37 συνεχή χρόνια στο Γεράνι από το 1912-1949, έχοντας μέχρι και 85 μαθητές. Ήταν άριστος εκπαιδευτικός και ψάλτης, έχοντας αποκτήσει 10 παιδιά.

11) Κλαψινάκης Χαρίλαος (1928) Βυρσοδέψης από τους κορυφαίους Αρκαδιοδρόμους, στα 9α Αρκάδια του 1949 ήταν 3ος με 1 ώρα 33’, ενώ το 1950 και 1951 ήταν 2ος. Το 1953-1955 με τα χρώματα του Κεραυνού 1ος και τις τρεις χρονιές στα 12α-14α Αρκάδια.

Το 1955 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και πήρε μέρος στο Μαραθώνιο, τερματίζοντας πρώτος με 3 ώρες 11’ και 50» και το ίδιο έτος 4ος Βαλκανιονίκης στην Κωνσταντινούπολη.

12) Θεοδωρουλάκη Χρυσή, σύζυγος του Γιάννη Π. Βαρδινογιάννη, από την Επισκοπή, με τον οποίο απέκτησε 8 παιδιά ( Παύλος, Αμαλία, Σήφης, Νίκος, Βαρδής, Γιώργης, Θόδωρας και Ελένη). Για ένα διάστημα την Κατοχή έζησαν στο Γεράνι και αργότερα δημιούργησαν μια οικονομική αυτοκρατορία (θ’ αναφερθούν στο αφιέρωμα Επισκοπής).

13)Σταθάκης Ιωάννης (1830-1913) Αγιογράφος, μαθητής του Βιβυλάκη είχε αγιογραφήσει αρκετούς ναούς του Ρεθύμνου.

14) Πετρακάκης Παντελής δήμαρχος Θεσσελονίκης τη Μεταπολίτευση.

15) Πετρακάκης Πέτρος πρόεδρος Παγκρήτιας Ένωσης Θεσσαλονίκης.

Εκκλησίες - Ιερείς

Αγ. Γεώργιος ενοριακή στο κέντρο του χωριού, χτίστηκε το 1888 με πελέκια και είναι μοναδικής ομορφιάς. Στη θέση αυτή υπήρχε παλαιότερα μικρός ναός. Έχει πανέμορφο καμπαναριό, ενώ η εικόνα στο προσκυνητάρι είναι Βυζαντινής τέχνης. Κτήτορας του ναού ο παπα- Γιώργης Μαραγκουδάκης, με αρχιτέκτονα το Γεωργακάκη από τον Κεφαλά.

Κοίμηση Θεοτόκου- Παναγία Καμαριανή. Μικρή εκκλησία στη θέση «Καμάρι», στον όρμο Γερανίου, δίπλα στη θάλασσα και στο δασύλλιο από αλμυρικόδεντρα.

Κάθε χρόνο γίνεται ένα από τα καλύτερα πανηγύρια της περιοχής στη Χάρη της.

Σύμφωνα με την παράδοση ήταν από τα πιο ονομαστά μοναστήρια της Κρήτης, ενώ θεωρείται θαυματουργή από πολλούς πιστούς.

Η δύναμη της Παναγίας, ανάγκασε ένα Τούρκο να πιστέψει, όταν μπήκε μέσα καβαλάρης με τ’ άλογο του , για να προφυλαχτεί από την καταιγίδα.

Όταν προσπάθησε να βγει, τ’ άλογο δεν τον υπάκουε, έτσι, επικαλέσθηκε την Παναγία των Χριστιανών, τάζοντας ένα ασκί λάδι και έτσι βγήκε.

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι μια κοπέλα όταν είχε φεγγάρι πήγε στο πηγάδι, που είναι δίπλα για να πλύνει τα ρούχα στις πέτρινες γούρνες.

Μια περίπολος Τούρκων είδε τα ρούχα, έψαξε όμως η Παναγία έσωσε την κοπέλα, αφού δεν την είδε και έψαχνε στις σπηλιές.

Την Κατοχή καταστράφηκε γιατί εμπόδιζε τους Γερμανούς τη θέα προς τη θάλασσα, όμως μετά αναστηλώθηκε εκ βάθρων.

Παναγία Πρωτοσεπτεμβριανή ή Παμμακαρίστου

«Στη πόδε πάντα των Χανιών,

στην άκρια του Ρεθύμνου

Καμάρα θεμελιώνανε 22 μαστόροι

Ολημερίς τη χτίζανε και αποβραδίς εχάλα…».

Έτσι άρχιζε το τραγούδι για την παλιά καμάρα του Πετρέ.

Η Καμάρα χτίστηκε δίπλα από την εκκλησία της Μονής Πέτρας (Πετρέ), όμως καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς πειρατές και κάηκε. Σώθηκε όμως η εικόνα, αλλά μαύρη από την φωτιά. Έτσι η Παναγία λεγόταν καμένη ή Μαύρη.

Τα κτίρια της Μονής έγιναν αποθήκες, από τις οποίες φόρτωναν τα καράβια, τα διάφορα προϊόντα .

Μια μεγάλη αποθήκη (η τραπεζαρία της Μονής) λεγόταν κονάκα (μεγάλο σπίτι), μ’ αποτέλεσμα και η παναγία ν’ ακούγεται «Παναγία Κονάκα».

Μέχρι το 1966 στ’ ερείπια του ναού οι πιστοί άναβαν ένα καντηλάκι, όμως τότε που πέρασε ο ΒΟΑΚ, ισοπέδωσε ότι απέμεινε από τους πειρατές.

Όταν θεμελίωναν τη γέφυρα, ένας φορτωτής με σβηστή μηχανή έφυγε από την θέση του, με τους εργάτες στη βάση της γέφυρας να φωνάζουν «Παναγία βοήθεια».

Ο φορτωτής, σαν να τον οδηγούσε αόρατο χέρι, έκανε πίσω και σταμάτησε, όπως ομολόγησαν οι εργατοτεχνίτες Γερανιώτες, αναφέροντας στον εργολάβο ότι δίπλα υπήρχε παλιά εκκλησία.

Αγόρασαν τότε μία εικόνα και έχτισαν ένα εικονοστάσι και έτσι ολοκληρώθηκε η σημερινή γέφυρα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του κ. Μάρκου.

Όταν δόθηκε η εντολή της ισοπέδωσης με φουρνέλα του ερειπωμένου ναού, ο ένας από τους δύο εργάτες αρνιόταν να βάλει φωτιά, πριν καλέσουν τον παπά του Γερανίου, για να τελέσει την τελευταία λειτουργία. Ο άλλος έλεγε ότι είναι βλακείες και άναψε τα φουρνέλα, όμως δεν εξερράγησαν.

‘Όταν επέστρεψαν να δουν, τι συνέβη αμέσως εξερράγησαν, αποτέλεσμα ο Χανιώτης εργάτης που είχε τις αντιρρήσεις να διαμελιστεί, ενώ ο άλλος που ήταν δίπλα του, δεν έπαθε τίποτα . Το 1970 έγινε μία προσπάθεια να χτιστεί ο ναός, χωρίς αποτέλεσμα.

Το 1976 όταν ανέλαβε ιερέας στην ενορία Γερανιού ο παπα- Νικόλαος Παπαργυρίου και έμαθε για την Παναγία του Πετρέ, έβαλε σκοπό της ζωής του το χτίσιμο της εκκλησίας. Το 2002 το τότε εκκλησιαστικό συμβούλιο, με μεγάλη προσπάθεια και αγωνία ξεκίνησε το χτίσιμο, με τη βοήθεια των φτωχών χριστιανών και το 2010 έγιναν τα εγκαίνια από το μακαριστό επίσκοπο Άνθιμο.

Το πρόβλημα όμως, ήταν η εικόνα της Παναγίας της Πρωτοσεπτεμβριανής, ο επίσκοπος έφερε αντίγραφο της από το πατριαρχείο, αλλά και την ακολουθία της.

Η αυθεντική εικόνα της Παναγίας Παμμακαρίστου βρίσκεται στην Ι. Ν Αγ. Γεωργίου στο Πατριαρχείο, με τον παπά – Νικολή, το 2013 να πάει να την δει από κοντά και να την προσκυνήσει και συγχρόνως να ευχαριστήσει το Θεό που τον αξίωσε να φέρει εις πέρας αυτό το δύσκολο έργο. Η Παναγία (γιορτάζει 1 Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδίκτου) και είναι η μοναδική στην Κρήτη και ίσως στην Ελλάδα.

Σωτήρας Χριστός, Μονόκλιτη παλιά εκκλησία στη είσοδο του χωριού, με τέμπλο μοναδικής ομορφιάς, μάλλον από ρώσο τεχνίτη το 1900.

Αγ. Παρασκευή, κοιμητηριακή εκκλησία στη είσοδο του χωριού με υπέροχο καμπαναριό, μοναδικό απομεινάρι της παλιάς εκκλησίας που είχε καταστραφεί. Ξαναχτίστηκε το 1921 επί αρχιμανδρίτη Γρηγορίου Βερνάδου ( σύμφωνα με την επιγραφή)

Αγ. Αντώνιος ξωκλήσι σε μια σπηλιά πάνω από το φαράγγι του ξεροπόταμου, 1 χλμ. από την είσοδο του χωριού, με θαυματουργή εικόνα του αγίου.

Αγ. Θεόδωροι ξωκλήσι στη θέση Πετρέ, φύλακας άγγελος των ταξιδιάρικων καραβιών.

Ιερείς

Ο Μανούσος Κομιτάς κατά το 1645, ακολούθησαν Γιώργης Σκορδίλης, Γιώργης Μαραγκουδάκης(1845-1916) ο κτήτορας του Αγ. Γεωργίου, Γιώργης Αποστολάκης (1888-1967), που φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τους Γερμανούς για τη δράση του. Ακολούθησαν Βαγγέλης Βερνάδος (1928-1975), Μανόλης Παπαδάκης(1975-76) και ο Νικόλαος Παπαργυρίου από τη Γωνιά Ρ., συγγραφέας που είχε τιμηθεί από το Πανελλήνιο Σύλλογο Λογοτεχνών με χρυσό μετάλλιο και με άλλες διακρίσεις από το 1976- σήμερα 2014.

Σχολείο-Δάσκαλοι

Το σχολείο ιδρύθηκε το 1880, με τους πρώτους δασκάλους να διδάσκουν σε σπίτια και στην εκκλησία. Οι δάσκαλοι αυτοί ήταν οι : Βαγγέλης Δ. Βερνάδος, Παντελής Ι. Πετρακάκις και Βαγγέλης Εμμ. Μαραγκουδάκης (όλοι τελειόφοιτοι σχολαρχείου), μέχρι το 1900 περίπου.

Το 1899 επανιδρύθηκε το σχολείο επί Κρητικής πολιτείας, με το πρώτο κτίριο να χτίζεται το 1895. Το 1900 λειτουργεί ημιημερίσιο (ο ίδιος δάσκαλος και στα Φρ. Μετόχια).

Το 1908 γίνεται Γ) βάθμιο αρρένων και το 1951 σε 2/θέσιο, το 1998 σε 3/θέσιο και από το 2012 σε 6/θέσιο. (συγχώνευση με Φ. Μετόχια).

Το 1952 χτίστηκε και δεύτερη αίθουσα, με ημερομίσθιο εργάτη 25.000 δρχ. και του τεχνίτη 45.000 δρχ.

Το 2012 άρχισε να χτίζεται νέο 6/θέσιο σχολείο πρ/σμου 3 εκατ. ευρώ.

Διευθυντές, δάσκαλοι του σχολείου από το 1900 ήταν οι: Βαγγ. Χατζηπαπαδάκης (από Σαϊτούρε), Ν. Πετράκης, Γ. Στ. Βερνάδος (1905-06), Μάρκος Τσουπάκης, Αλ. Δρουλίσκος (Ατσιπόπουλο), Εμμ. Τσουπάκης, Γεωργ. Στ. Βερνάδος (1912-1949 για 37 έτη), Ειρ. Ηλιάκη (1949-71), Μαρ. Αρχοντάκης- Ζαφ. Γιαννικάκη, Νικ. Σοφουλάκης, Βασ. Φραγκούλη, Δ. Πάγκαλος, Ελένη Προκοπάκη, Κατίνα Βαλέργα – Δημ. Μυρωνάκης, Ματθ. Ματθαιουδάκης, Κ. Βολτυράκης, Γρ. Παπαμιχελάκης (1987-92), Λάμπρος Γασπαράκης, Μ. Ταχτσόγλου, Αικ. Παλιεράκης, Γιάννης Κουτάντος (1997-2003), Χαρ. Δακανάλης (2003-10), Γιάννης Κουτάντος (2010-σήμερα 2014)

Το σχ. έτος 2014-2015 το σχολείο έχει 82 μαθ., ενώ τους περισσότερους, τους είχε το 1924-26 σύνολο 84 μ’ ένα δάσκαλο το Γ. Βερνάδο.

Το σχ. έτος 2013-14 δίδαξαν οι δάσκαλοι: Γιάννης Κουτάνος (διευθυντής), Αναστασία Εμμανουηλίδου, Αχιλλέας Μπόγκας, Ιωάννα Τσιτσιριδάκη, Κωνσταντίνος Καρατόλιος, Θωμαή Κοκκινοπλίτου, Νικόλαος Ντοβίνος, Χρήστος Μοσχάκης, Παρασκευή Χατζηαντωνίου, Νικόλαος Παπαγιάννης, Χαρίκλεια Ράπτη.

Νηπιαγωγείο

Από το 1980 λειτουργεί αρχικά σε χώρο που παραχώρησε η κοινότητα, ενώ από το 1983 σε νέο κτίριο. Πρώτη νηπιαγωγός η Χαρούλα Κωστάκη (από τη Λοχριά Αμαρίου) από το 1980-1992, ενώ την διαδέχθηκε η Κατερίνα Αυγουστάκη κ.α .

2) Στο Δημ. Σχ. Γερανίου 1966-67

Δάσκαλος: Παπαδάκης Σπύρος, Νικολακάκη Φωτούλα, Κλαψινού Ευαγγελία, Σηφακάκη Αργυρώ, Παπαδάκη Δέσποινα, Μαρκάκη Μαρία, Νικολακάκη Ρούλα, Τσουπάκη Ασπασία, Μαρινάκη Αικατερίνη, Κλαψινού Ευαγγελία, Κλαψινού Αγάπη, Τσιμεράκη Μαγδαληνή, Τσουπάκη Άννα, Τσιμεράκη Αργυρώ, Τσιμεράκη Μαγδαληνή, Δημητρακάκης Νίκος, Μαρινάκης Γιώργης, Τσονπάκης Ιωάννης, Νικολακάκης Κώστας, Σκλομπονάκη Ευαγγελία, Πετρακάκη Γεωργία, Αποστολάκη Αθηνά, Πετράκης Κώστας, Κλαψινός Γεώργιος, Σκλομπονάκης Γεώργιος, Μαρινάκης Μανόλης, Απόκορωνιωτάκης Ιωάννης, Αποκορωνιωτάκης Ευάγγελος, Δημητρακάκης Γιώργος, Νικολακάκης Γιώργης.

Δασκάλα: Ειρήνη Παπαδάκη – Ηλιάκη.

Πετρακάκη Αρτέμη, Αποστολάκη Σοφία, Αποκορωνιωτάκη Ευρίκλεια, Μαρινάκη Μαρία, Κωστάκη Αφροδίτη, Σκλομπονάκη Αρετή, Βερνάρδου Αρετή, Κωστάκη Ζαχαρούλα, Αποκορωνιωτάκη Ελένη, Σηφακάκη Κλειώ, Κλαψινού Αικατερίνη, Αποκορωνιωτάκη Ευρίκλεια, Μαρινάκη Νούλα, Κλαψινού Μαρία, Μαρκάκη Στέλλα, Δημητρακάκη Ελένη, Βερνάρδου Αικατερίνη, Αποστολάκης Ευάγγελος (νυν αρχηγός ΓΕΝ) Νικολακάκης Γιώργης, Αποκορωνιωτάκης Γιώργης, Τσιμεράκη Μαρία, Κωστάκη Μαρία, Αποστολάκη Ευαγγελία, Νικολακάκης Μανώλης, Νικολακάκης Βαγγέλης, Νικολακάκης Βαγγέλης, Σκλομπονάκη Νίκος, Αποκορωνιωτάκη Μιχάλης, Μαρινάκης Λευτέρης, Τσουμπάκης Μάρκος, Κλαψινού Εμμαν, Μαρινάκης Μάρκος, Σηφακάκης Γιώργης.

Φωτογραφίες είναι από το αρχείο του αρχιπλοιάρχου Ε. Α Δημητρίου Παπαδάκη, παιδιού των δύο δασκάλων και η επιμέλεια από τον ιερέα Νικολάο Παπαργυρίου.

Αθλητισμός

Το καμάρι του Γερανίου όμως είναι η ομάδα του, ο Ποσειδώνας, που ιδρύθηκε το 1979 με μπροστάρη το φίλαθλο παπά- Νικολή Παπαργυρίου, έχοντας ως πρώτο πρόεδρο τον Ανδρέα Μαραγκουδάκη.

Από το 1980 παίρνει μέρος στο τοπικό, ενώ από το 1983 σήμερα 2014 αγωνίζεται στην Α’ Κατηγορία, με εξαίρεση το 1986 (Β’ τοπικό) και 2002-03 (περιφερειακό).

Την καλύτερη θέση πήρε το 1991 (2η Α’ Τοπικού), ενώ κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ομάδας είναι ο Γιάννης Μαρινάκης που ξεκίνησε από το Ποσειδώνα το 1980-81 και έφτασε σε Β’, Α’ Εθνική, αλλά και Ευρώπη.

Ο Ποσειδώνας το 1980 ήταν πρωταθλητής Γ’ τοπικού, το 1984 φιναλίστ Κυπέλλου έχασε 4-0 από την ΕΑΡ, ενώ το 2002 αναδείχτηκε κυπελλούχος ΕΠΣΡ, σ’ ένα από τους πιο συναρπαστικούς τελικούς, κερδίζοντας στο 91’ με 4-3 τα Λιβάδια (δύο γκολ ο Μελισόβας, και από ένα Ξενιτίδης, Τζώτζης).

Ο Ποσειδώνας με προπονητής το Γ. Τξώτζη αγωνίστηκε με τους : Ζουλάκη, Πετρογιαννάκη, Νεκτ. Μπαραδάκη, Γ. Γαβαλά, Γεωρβασάκη, Μελισόβα, Νικολακάκη (90’ Αποκορωνιωτάκης), Αποστολάκη (60’ Β. Μπαραδάκη), Τζώτζη, Μιχ. Μακρυδάκη, Ξενιτίδη( στη φώτο ακόμη με τους: Β. Καλογεράκη, Γ. Βασιλάκη, Κλαψινό κ.α, καθώς και παράγοντες).

Στη συνέχεια κέρδισε 2-0 την Ηρόδοτο και στον τελικό Κρήτης έχασε στην Ελούντα με 3-2 από τον Κόρφο. Το ίδιο έτος κατέκτησε το σούπερ καπ κερδίζοντας 1-0 τον πρωταθλητή Αστέρα με γκολ του Σακελαρίδη. Ποδοσφαιριστές του ήταν πρώτοι σκόρερ το 1991 ο Λ. Μελισόβας με 34 γκολ και το 1992 με 25, ενώ ο Β. Βανταράκης το 2007 με 30 γκολ. Φυσικά κορυφαίος αθλητής- Μαραθωνοδρόμος είναι ο Χαρ. Κλαψινάκης. Ο Ποσειδώνας διαθέτει ένα υπέροχο γήπεδο το «Βαρδινογιάννειο» με συνθετικό τάπητα.

Μεγάλη ανάπτυξη

Οι Γερανιώτες άνθρωποι εργατικού και φιλο-πρόοδοι έκαναν το χωριό τους να παρουσιάζει τον 21ο αιώνα μεγάλη άνθηση και πρόοδο. Μάλιστα το χωριό έχει βραβευτεί ως το καθαρότερο του νομού.

Σπουδαίες ξενοδοχειακές μονάδες, κέντρα διασκέδασης, ταβέρνες, σύγχρονες κατοικίες κάνουν τους επισκέπτες ν’ απολαύνουν τις φυσικές ομορφιές και τη θάλασσα.

Ο πολιτιστικός Σύλλογος μάλιστα διοργανώνει κάθε Καθαρή Δευτέρα, όμορφες εκδηλώσεις με την παρέλαση της Καμήλας.

Το έθιμο προήλθε από την περιέργεια των κατοίκων όταν οι Άραβες τον 9ο-10ο αιώνα έφεραν στην περιοχή το πρωτοεμφανιζόμενο ζώο και τώρα προσπαθούν να το μιμηθούν.

Μεγάλη τιμή για το χωριό οι 4 ναύαρχοι που αναφέραμε ακόμη άλλοι επιστήμονες: Μαραγκουδάκη Ελένη( Καθηγήτρια Πανεπιστημίου) οι γιατροί Μαρία Αποστολάκη, και Μανώλης Γιώργης, Βαγγέλης, Βαγγελιώ Μαραγκουδάκη, οι δικηγόροι Μάρκος Μαρινάκης και Πετρακάκη Μαξιμίνα και πολλοί άλλοι που κατάγονται από το χωριό αυτό.

Οικογένειες

Αποκορωνιωτάκης, Αποστολάκης, Βερνάδος, Γαλανάκης, Δημητρακάκης, Ζουλάκης, Ηλιακάκης, Θεοδωρουλάκης, Κλαψινός, Κωστάκης, Μαραγκουδάκης, Μαρινάκης, Μαρκάκης, Νικολακάκης, Πετρακάκης, Σηφακάκης, Σκλορπονάκης, Τσιμεράκης, Τσουπάκης, Φουντουλάκης, Χαμογιωργάκης κ. α νεότερες.

Πήγες

1) «Ρεθυμνιώτικος πανδέκτης και ποδόσφαιρο», Λευτ. Κρυοβρυσανάκη.

2) «ΒΔ Ρεθυμνιώτικα χωριά», Αργίνης Φραγκούλη και με μεγάλη συμπαράσταση και βοήθεια από τον παπα Νικολή Παπαργυρίου και από το δάσκαλο (διευθυντή) Γιάννη Κουτάντο.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ