Μια Κυρία και Αρχόντισσα του Άϊ Γιάννη Αμαρίου μας άφηκε χρόνους. Έφυγε πλήρης ημερών, όπως συνηθίζομε να λέμε, η Μαρία Καλογεράκη – Καπαρού. Μα το «πλήρης ημερών» είναι άγνωστο, γιατί ο Θεός δεν προσδιορίζει τις μέρες μας, για να τις ξέρομε.
Έφυγε μια πραγματική Κυρία τση Κάτω Ρούγας. Σεμνή και αξιοπρεπής σ’ όλη της τη ζωή, πορεύτηκε με το σύντροφο της ζωής της Στέλιο Καπαρό – τον Αγροφύλακα. Υπήρξε υπόδειγμα συζύγου και νοικοκεράς και ξεχώριζε, για την ευγένεια, την καλοσύνη, τη σοφία και την ταπεινοφροσύνη της.
Ήτανε Μάρτης του 1941, όταν ασαράντιστος ακόμη, κινδύνευα να ποθάνω. Για να ποθάνω τουλάχιστον βαφτισμένος, επροτείνανε οι γονέοι μου στην οικογένεια της εικοσάχρονης τότε κοπελοπούλας, Μαρίας Καλογεράκη να με βαφτίσει. Αποδεχτήκανε την πρόταση ευχαρίστως και ω ! του θαύματος, όπως μου είπανε, μόλις εβαφτίστηκα δίδοντάς μου μάλιστα το όνομα του πατέρα της Σταύρο, εζωντάνεψα και επέζησα. Τα αγνά χέρια της Μαρίας που με σηκώσανε, μου δώκανε ζωή.
Έτσι λοιπόν, τη ζωή μου την οφείλω σε δυο γυναίκες. Στη μάνα, που με γέννησε και στη νονά, που με βάφτισε. Με αυτά τα λίγα νεκρόλογα, σεβαστή μου νονά, θέλω να σε αποχαιρετήξω και να σου πω, πως είμαι ευγνώμων, για τη ζωή που μου χάρισες.
Καλό σου ταξίδι. Καλή αντάμωση με τον Αγροφύλακα, με το αηδόνι τση Κρήτης το γαμπρό σου Νίκο Μανιά και με τσ’ αποδέλοιπους εδικολογιές σου.
Δήμητρα και Μιχάλη, να είστε υπερήφανοι για τη μάνα σας.
Καλή σου ανάπαψη νονά.
