Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος,
σημαντικό γεγονός, στολίδι, αγνότητα, ευτυχία
και ήρθε και το ταίρι του και χρωμάτισε τη ζωή του.
Η ιδανική κοινωνία, η όμορφη, βιβλίο για τους νεότερους,
δίχως έχθρες και μίση, δίχως αντιδικίες, ειρηνική,
φως αγάπης ,χωρίς ντροπές και ασχήμιες, δίχως βάσανα.
Και να ! το κακό δεν άντεχε τη χαρά και υπέφερε…
και έψαχνε τρόπους, μηχανευόταν, καραδοκούσε και περίμενε...
τη στιγμή την κατάλληλη, τη στιγμή της ηρεμίας και της γαλήνης.
Κι έγινε το λάθος… μεγάλη η έκρηξη σε γη και ουρανό,
κλάμα, καυτά δάκρυα, αναστεναγμοί, για την πτώση,
για το διώξιμο και το χάσιμο της επικοινωνίας με το Λόγο.
Κι αυτό το λάθος, αιώνες και χιλιετηρίδες κράτησε…
κι ο άνθρωπος χανόταν στο σκοτάδι της αμαρτίας,
ώσπου, φως αγάπης ξεχύθηκε από τον ουρανό.
Κι έγινε η συμφιλίωση και τέθηκαν οι κανόνες, η Αγάπη,
για τον Χριστό Μας, για τον συνάνθρωπό, για τον εχθρό μας,
μια αγάπη, δίχως όρια, αγάπη διακονίας και θυσίας.
Ναι, μια φορά κι έναν καιρό άνοιξαν διάπλατα οι ουρανοί
και ένα ταπεινό παιδίον της Βηθλεέμ έδειξε το δρόμο,
για τον άνθρωπο που αγάπησε τόσο πολύ και θυσιάστηκε.
Μια φορά κι έναν καιρό… μια ιστορία που συνεχίζεται…
με τον άνθρωπο τώρα… να θέλει να καταστρέψει, να αφανίσει,
σκοτώνοντας, πυρπολώντας, στο όνομα της ματαιοδοξίας του.
Μια φορά κι έναν καιρό… ο κόσμος του σήμερα…
πιεσμένος, ανήσυχος, γιομάτος αμφιβολίες, φοβισμένος,
να αναζητά στηρίγματα, παραδείγματα, πρότυπα, ηγέτες.
Μια φορά κι έναν καιρό… ένας άντρας και μια γυναίκα.
Ναι, άλλαξαν τον κόσμο, για ένα λάθος, ένα εγωισμό,
θέλοντας να ξεπεράσουν το εγώ τους κι αλίμονο…
Μια φορά κι έναν καιρό… κι ο κόσμος ξέχασε και πάλι…
ναι, το «τότε»… και τη Μεγάλη Θυσία του ! κι έβγαλε φτερά…
και στη θέση της Αγάπης έβαλε το εγώ του, όπως τότε…
Μια φορά κι έναν καιρό… ας αρχίσουμε από την Αγάπη !
