(συνέχεια από το προηγούμενο)

Το αρσενικό κοπέλι αρρώστησενε ξαφνικά επάνω που γινότανε δυο χρονώ, εχλόμιασενε, δε ν-είχενε όρεξη να φάει, να παίξει, ήτανε μαραμένο.

Ο Κανάκης εμπουντάλιασενε απού το γ-καημό ν-του. Το πήγε σ’ ούλους τσι επιστήμονες γιατρούς και σ’ ούλους τσι πραχτικούς και δε του βρήκανε κιαμιά ν-αρρώστια.

Άκουσενε ο Κανάκης ότι σ’ ένα μακρινό χωριό ζει μια ξεθιαρμίστρα⁽¹⁾ χερικαρέ⁽²⁾, μόλις διαβάσει μια γητειά στο κοπέλι θα γενεί καλά. Ούλοι του λέγανε πως είναι θιαρμισμένο.

Εφόρτωσενε το μουλάρι βασταχτικά, λάδι, κρασί, όσπρια και πήγε στο χωριό τζη και τη ν-έφερενε. Μόλις εσίμωσενε του κοπελιού τουτηνά η μάγισσα, με τη σουβλερή μύτη και τα μικρούτσικα ματάκια ετρομαριάστηκενε και χώστηκενε στη ν-αγκαλία τση μάνας του.

Αυτή ακούμπησενε στο κοπέλι τη μπολίδα πούχενε στη άκρα ένα κόμπο με αλάτι κι αρχίνηξενε να λέει τη γηθειά.

• Ως άστραψεν η Ανατολή και βρόντηξεν η Δύση

πέρασ’ η κυρά καλή χαρχαλοντυμένη,

τα μαλλιά της ξεπλεμένα, τα μάτια τζη ξεδιπλωμένα,

στο γάιδαρο ξανάστροφα καβαλαρέ,

κι απάντηξέ τζη η Παρθένα, η Παναγία

και τση λέει:

• Που πας, κυρά καλή, χαρχαλοντυμένη,

χαρχαληκωμένη στο γάιδαρο ξανάστροφα καβαλαρέ;

• Πάω να βρω αντρόυνο να ξεχωρίσω,

παιδί στη κούνια να φλογοτομήσω

κουράδι να ξετσαφαρώσω

και ζευγάρι να ξεζευγαρώσω.

• Όχι να μην πας εκειά (λέει η Παναγία)

να πας όπου δεν κράζει πετεινός

και δε λελεί αζάπι (κουκουβάγια)

και η μια τσ’ αλλής γειτόνισσας

ζεστό ψωμί δε δίνει,

Δέξου Γης τον πόνο του μικρού παιδιού

και δωσ’ του την υγεία του.

• Ρουφηγμένο το ’χανε σφάκελλα στα μάθια ν-τωνε απού το ματιάσανε, ως το βράδυ θα ’ναι καλά, γρήγορα θ’ ανατσουλώσει⁽³⁾ το κοπέλι τους βεβαίωσε φεύγοντας η μάγισσα.

Επέρασενε το βράδυ, ήρθενε το πρωί, περνούσανε οι μέρες και καλυτέρεψη δε ν-είχενε το κοπέλι. Μόνο η Παγώνα εκάτεχενε τη ν’ αφορμή του κακού. Έπρεπε να κάμει το τάξιμο, ο Θεός τη δοκιμάζει!

Το σκέφτηκενε το ντουσούντισενε και μια ν-αργαδινή εκμυστηρεύτηκενε στο ν-άντρα τζη το μισό τάξιμο. Εφοβήθηκενε πως αν του το πει ολόκληρο θα ποθάνει απού το γ-καήμο ν-του!

• Αντρα μου παρακάλεσα το Θεό να γεννήσω αρσενικό κι όντε γενεί δυο χρονώ να το πάω στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κι όποιος βρεθεί στη χάρη ν-Του να το βαφτίσει…

Ανακουφίστηκενε ο πονεμένος πατέρας.

• Αυτό είναι…ο Θεός μα σε δοκιμάζει! Γιάντα δε μου τόπες εξαρχής. Με τσ’ Αγίους δεν παίζει κιανείς.

Ξεκινήσανε αξημέρωτα, το μοναστήρι ’τανε μακριά. Είχανε αρχίξει οι ζέστες του Μαγιού έπρεπε να φτάξουνε με δροσεράδα να μην κακοπαθήσει το μωρό.

Έφερενε ο Κανάκης τη φοράδα έστρωσενε ένα κόκκινο κουσκουσέ κεντημένο στ’ αργαλειό απού τη ξομπλιάστρα⁽⁴⁾ γυναίκα ν-του. Έκατσενε η Παγώνα και κράτανε σφιχτά το γιό τζη. Ο Κανάκης εκράτανε το χαλινάρι και σάλευενε σ’ ούλο ν-το δρόμο. Το μεσημεράκι αρχίνηξενε να βγορίζει η θάλασσα. Ανάμεσα σε πελώρια βράχια ήτανε σκαρφαλωμένο το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Η Παγώνα εκάρφωξενε το βλέμμα τζη στο Μοναστήρι και προσευχήθηκενε νοερά. Όντενε φτάξανε τσι καλωσορίσανε οι καλόγεροι και τωνε κάμανε ραέτι⁽⁵⁾. Ο Κανάκης ήτανε κουρασμένος και ξάπλωσενε. Η Παγώνα ετάισενε το κοπέλι και απής⁽⁶⁾ εκοιμήθηκε, επήγαινε να βρει τον Ηγούμενο να εξομολογηθεί.

Ο γέροντας τη δέχτηκε με καλοσύνη. Η Παγώνα αρχίνηξεν με δάκρυα στα μάθια να του διηγάται το χωρίς λογική τάξιμο.

Ο Ηγούμενος έμεινενε χασκούμενος, αποσβολωμένος⁽⁷⁾…

Δεν εκάτεχενε είντα να πει κι είντα να τη συμβουλέψει.

• Δεν το κατέει ο άντρα μου πάτερ. Δεν εμπορούσα να του το πω, όξω μόνο για τη βάφτιση.
• Η κατάσταση είναι τραγική! Είπενε ο σοφός γέροντας. Άφησέ με να προσευχηθώ, να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Εκείνος έχει λύσεις για όλα.

Η Παγώνα δεν έκλεισε μάτι. Το καμπαναριό ’τανε πιο ψηλό απ’ ότι περίμενε.

Το πρωί μετά την εκκλησία τηνε κάλεσενε ο Ηγούμενος.

• Πήρα φώτιση, μου ορμήνεψενε ο Θεός πως θα κάμομενε το τάμα με ασφάλεια! Θα βάλομενε το παιδί σ’ ένα κοφίνι θα το δέσομενε καλά και θ’ ανεβείς με σκάλα στο καμπαναριό να το κατεβάσεις προσεκτικά.

Η Παγώνα εγονάτισε έκανε μετάνοιες και του φιλούσε τα χέρια. Το Θεό να δοξάζεις ήτανε Θεία έμπνευση!

Πρώτα βαφτίσανε το παιδί, μετά στολίσανε ένα μικρό κοφινάκι με μια κουβέρτα μαλακή, εδέσανε καλά το μωρό, ανεβήκανε οι γονείς στο καμπαναριό από μια ψηλή σκάλα ανεβάσανε και το παιδί. Είχανε δεμένο το κοφίνι με δυο μακρέ σκοινιά. Αγκαλιασμένοι οι γονείς απάνω στο καμπαναριό αφήνανε σιγά - σιγά τα σκοινιά και το κοφίνι με το πολύτιμο φορτίο εκατέβαινενε απαλά στη γη. Όντενε τελειώσενε η δοκιμασία και το παιδί κατέβηκε από το καμπαναριό στη γη, το τάξιμο εκπληρώθηκε. Κατεβήκανε οι γονείς αγκαλιάσανε το γιο τους ευτυχισμένοι.

(τελευταίο)

¹ ξεθιαρμίστρα = αυτή που ξορκίζει το θιαρμό

² χερικαρέ = τυχερή, γουρλίνα

³ ανατσουλώσει = θα βρει την υγεία του

⁴ ξομπλιάστρα = κεντήστρα

⁵ ραέτι = φαγητό

⁶ απής = αφού

⁷ αποσβολωμένος = κατάπληκτος

Ευγενία Ζαμπετάκη Σπαντιδάκη