Σε δηλώσεις της στον τοπικό τύπο (23/5/2015) η διοίκηση του Νομικού Προσώπου για τους παιδικούς σταθμούς, επικαλείται ανύπαρκτο «κώλυμα», σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς, αν απαλλάξει από τα τροφεία στους παιδικούς τις οικογένειες με εισόδημα κάτω από τα 18-20 χιλ. το χρόνο, που την οδήγησαν στις κατασχέσεις. Το πραγματικό όμως «κώλυμα» είναι η εμμονή στην αντιλαϊκή πολιτική.

Η καινούργια πρόφαση είναι πως αν τις απαλλάξουν κινδυνεύουμε δήθεν να απενταχθούμε από το πρόγραμμα και την χρηματοδότηση της ΕΕΤΑΑ. Αλλά γιατί δεν απεντάχθηκαν τόσοι Δήμοι, που έχουν προχωρήσει στην απαλλαγή; Ένας μάλιστα από αυτούς έχει εδώ και χρόνια προχωρήσει στην ολοσχερή κατάργηση των τροφείων και βεβαίως συνεχίζει να αξιοποιεί το πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ. Μα γιατί το πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ εξασφαλίζει στα σίγουρα την φιλοξενία των παιδιών, σιγουριά που με τον Δήμο δεν εξασφαλίζεται.

Αποφεύγουν κάθε συγκεκριμένο στοιχείο αλλά αφήνουν να εννοηθεί ότι η απαλλαγή θα οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή.

Το 40ευρο των 53 οικογενειών με εισόδημα μέχρι 15 χιλ ευρώ ( 35% του συνόλου) θα «κόστιζε» μόλις 2.120 ευρώ το μήνα ή 23.320 ευρώ το χρόνο σε ένα ολόκληρο Δήμο. Να «κόστιζε» και άλλα 12-13 χιλιάρικα η απαλλαγή των υπολοίπων μέχρι τα 20 χιλ εισόδημα;  Αν απ’ αυτά εξαρτάται ένας Δήμος με προϋπολογισμούς 50 και 60 εκατομμυρίων τότε… Στο κάτω κάτω ας ζητήσουν από τους μεγαλόσχημους τουριστικούς παράγοντες να χρηματοδοτήσουν 1-2 από τα ταξίδια τουριστικής προβολής για να μην φτάνουν στο σημείο να τιμωρούν τα νέα ζευγάρια που έκαναν παιδιά.

Ας μην κρυβόμαστε. Το θέμα είναι ποιες ανάγκες και ποιες προτεραιότητες έχει ως κυρίαρχες η κάθε δημοτική αρχή. Κάνεις ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να ανακουφίσεις τις λαϊκές ανάγκες διεκδικώντας ταυτόχρονα αυτά που η κεντρική αντιλαϊκή πολιτική στερεί από αυτές ή με τη δικαιολογία αυτών των περικοπών μετατρέπεις το Δήμο σε ΑΕ, τους πολίτες σε πελάτες ανοίγοντας καινούργιους δρόμους στα επιχειρηματικά συμφέροντα και συμβάλλοντας στο να γίνεται ανατολικότερη και τοπικά;

Το οικονομικό διακύβευμα είναι μηδαμινό. Το πρόβλημα τους είναι ότι μια τέτοια απαλλαγή θα οδηγήσει σε δωρεάν υπηρεσίες το 45-50% των οικογενειών. Όμως έχουν πεί ανοιχτά μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο πως με την ιδέα του «δωρεάν» (παιδεία, υγεία, πρόνοια, κολύμπι, παρκάρισμα κλπ κλπ) πρέπει να τελειώνουμε για να μην …κακομαθαίνουμε. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος και τα άλλα απλές προφάσεις. Η δημιουργία συνείδησης ότι θα πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε.

Καλλιεργούν την εντύπωση ότι κάποιοι «ξεροκέφαλοι» ή «πονηροί» δεν πάνε στην κοινωνική υπηρεσία να πάρουν απαλλαγή λες και τις μοιράζουν σαν … κουφέτα. Όμως η απαλλαγή δίνεται μόνο σε οικογένειες με ετήσιο εισόδημα μέχρι 6000 ευρώ συν 1200 για κάθε παιδί. Σα να λέμε δηλ. 600 ευρώ το μήνα για να ζήσει μια οικογένεια και με 1 παιδί. Η έσχατη φτώχεια δηλαδή. Υπέρβαση σε αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν διαπιστωθούν έκτακτες καταστάσεις (αρρώστια, απώλεια εργασίας κλπ). Μόλις 5 οικογένειες την πήραν φέτος.

Αλλά εδώ υπάρχει κι άλλο ένα «εμπόδιο», που σχετίζεται με την υπερηφάνεια και το αγέρωχο αυτού του λαού.  Oι υπάλληλοι της κοινωνικής υπηρεσίας ομολογούν πως ενώ συχνά προτείνουν οι ίδιοι σε δικαιούχους κάποιες παροχές (πχ κάρτα για το κοινωνικό παντοπωλείο), εκείνοι αρνούνται. Στο συνέδριο της ΚΕΔΕ ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου μετέφερε ένα συγκλονιστικό περιστατικό. Μια μάνα βγαίνοντας απ’ το γραφείο του, που είχε πάει να ζητήσει δουλειά, κοντοστάθηκε και εξομολογήθηκε: «Δήμαρχε δεν θα ‘ρχόμουν. Αλλά έχω ένα παιδί, που κάθε πρωί πριν το σχολείο του δίνω δύο ποτήρια νερό γιατί δεν έχω γάλα».

Το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος αυτού του λαού και του τόπου, γίνεται όταν αυτή η υπερηφάνεια αυτή η λεβεντιά εξοβελίζονται. Όταν δεν τους αρκούν τα αυτονόητα αλλά του ζητούν να γίνει υποτακτικός και ζήτουλας. Είναι τα άκρα των άκρων και αργά ή γρήγορα θα βρουν μπροστά τους όχι ζήτουλες αλλά ανήμερα θεριά.

Μανουσογιάννης Μανούσος

Δημοτικός Σύμβουλος του ΚΚΕ

Εκλεγμένος με την ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ