Γράφει όπως τα θυμάται ο Γιάννης Τσακπίνης, Απόστρατος Αξιωματικός
Τα χρόνια της Κατοχής στα χωριά, τα μοναδικά επαγγέλματα ήτανε γεωργοί, κτηνοτρόφοι και εργάτες. Τα παιδιά μαθαίνανε κοντά στους γονείς τους και όταν μεγαλώνανε τα εκτελούσαν. Στην πόλη είχε περισσότερα επαγγέλματα, αλλά στα οικονομικά οι κάτοικοι των χωριών δεν μπορούσανε να ανταπο¬κριθούν στην ενοικίαση κάμερας «δωμά¬τιο» και στη διατροφή τους για να μάθουνε και να εκτελούν περισσότερα. Μόνο όσοι είχανε συγγενείς στη χώρα και εξασφαλίζανε έστω το δωμάτιο, όταν τα παιδιά τελειών
ανε το δημοτικό σχολείο τα πηγαίνανε να μάθουνε: τσαγκάρηδες, κουρείς, ράπτες, ξυλουργοί κ.λπ. και το Σάββατο με τα πόδια πηγαίνανε στα χωριά τους.
Όταν παντρευότανε οι νέοι του χωριού, οι γονείς τους δίνανε από λίγα ζώα για να ξεκινήσουν το δικό τους νοικοκυριό. Συναντούσανε πολλές δυσκολίες στα χωριά για να πάνε τα προϊόντα τους στην πόλη να τα πουλήσουν για να πάρουν τα απαραίτητα τρόφιμα για το σπίτι τους. Χρειαζόταν ολόκληρη ημέρα. Τα φορτώνανε στο γάιδαρο, φεύγανε το πρωί και γυρίζανε το βράδυ στο χωριό τους. Οι εργάτες από τις ίδιες οικογένειες, φεύγανε πρωί – πρωί με τη σκαλίδα και το βουργιά που είχε το φαγητό τους στον ώμο για να είναι στην ώρα τους εκεί. Διασκέδαση είχανε μόνο στο πανηγύρι του χωριού τους και των διπλανών χωριών. Όσο περνούσανε τα χρόνια και είχανε τελειώσει οι πόλεμοι που συναντήσανε, η ζωή τους, άρχισε να γίνεται καλύτερη και πιο προοδευτική. Στη γεωργία και την κτηνοτροφία είχανε περισσότερη πρόοδο γιατί είχανε στη διάθεσή τους καλύτερα και περισσότερα μέσα.
Επίσης και στην πόλη στα επαγγέλματα είχανε περισσότερη συμμετοχή και τα παιδιά τους φροντίζανε να μάθουνε γράμματα και τέχνες και είχανε την οικονομική δυνατότητα. Όπου είχε εργασία, χωρίς να την διαλέγουν, πηγαίνανε να εργαστούν για να αντιμετωπίζουν άνετα τις ανάγκες τους.
Τότε λέγανε ότι η δουλειά ντροπή δεν έχει, αρκεί να είναι τίμια. Ντροπή είναι να κάθεσαι και να πεινάς. Υπήρχανε οικογένειες που εργαζότανε περισσότερο από τις άλλες και είχανε καλύτερη πρόοδο επαγγελματική και οικονομική. Αυτοί που αγαπούσανε και πιστεύανε την εργασία που κάνανε είχανε μπροστά τους ένα καλύτερο μέλλον.
Στη συνέχεια που ο άνθρωπος έφθασε στη σημερινή εποχή, τα παραπάνω επαγγέλματα έχουν τελείως αλλάξει, περισσότερο προς το καλύτερο. Με την εμφάνιση από αυτών η νέα τεχνολογία όλα έχουν αναπτυχθεί και η ζωή τους έγινε καλύτερη εις τη διαβίωση και διατροφή του. Όμως οφείλει να μην ξεχαστούν οι θυσίες που έκανε στη γεωργία και στην κτηνοτροφία για να κρατηθεί στη ζωή. Πολλοί το αναγνωρίζουν και συνεχίζουν με τα νέα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, να τα εκτελούν και να έχουν περισσότερα οφέλη. Ακόμα δεν επιθυμούν να αλλάξουν επαγγέλματα γιατί έχει ριζώσει μέσα τους από τους προγόνους τους η αγάπη προς αυτά και συνεχίζουν με αισθοδοξία για το μέλλον τους.
Σήμερα πολλοί θεωρούν ότι μειονεκτούν σε αυτά τα επαγγέλματα και γι’ αυτό προτιμούν περισσότερο τα γράμματα και τις τέχνες που έχουν σχέσεις με αυτά. Γι’ αυτό αυτή τη φορά θα αναφερθούμε μόνο για το επάγγελμα του κτηνοτρόφου της νέας εποχής. Τα όσα βίωσε πριν πολλά χρόνια αποτελούν παρελθόν. Όμως για την περιγραφή μας θα χρειαστεί να φθάσουμε σε ένα σύγχρονο, ποιμνιοστάσιο του τόπου μας και θα μας ενημερώσει ο βοσκός αυτού στην πράξη τα όσα βιώνει σήμερα στο επάγγελμά του. Όπως μας είπε, από το πρωί αρχίζουν οι εργασίες εντός και εκτός του στάβλου που είναι απαραίτητες να προσφερθούν στα ζώα του για να δώσουν και αυτά το εισόδημά τους προς αυτόν. Η αρχή είναι πρώτα από την αρμεγή των προβάτων πρωί – βράδυ με τα μέσα που διαθέτει και με κάθε λεπτομέρεια για να φύγει το γάλα προς τον προορισμό του.
Συνεχίζουν με τη βοσκή αυτή εντός και εκτός του στάβλου και για την ανάπτυξη των αρνιών την εποχή της γεννήσεώς τους μέχρι να φύγουν για το εμπόριο. Μετά έχω μόνο την αρμεγή τους. Ακολουθεί η καθαριότητα του στάβλου και προσέχω μέρα και νύχτα την ασφάλεια του κοπαδιού από την κλοπή και προσέχω για τυχόν εμφάνιση ασθενειών για να τις αντιμετωπίσω άμεσα.
Συνεχίζοντας ο βοσκός μας ενημέρωσε για τη ζωή του με το επάγγελμά του. Και είπε: Το επάγγελμά μου έχει ρίζες οικογενειακές περισσότερο από 50 χρόνια, γι’ αυτό το αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Εγώ εργάζομαι μέρα και νύχτα, 365 ημέρες το χρόνο συνέχεια. Δεν σταματά ποτέ η εργασία μου.
Έχω παρέα το κοπάδι μου και τη μοναξιά μου, γυναίκα δεν έχω. Έχω μόνο ένα παιδί και πηγαίνει να μάθει γράμματα. Το παράπονό μου είναι ότι θέλω να πάρω εργάτη γιατί μόνος μου δεν μπορώ, έχω πολλή δουλειά, αλλά οι Έλληνες δεν προτιμούν αυτό το επάγγελμα, το θεωρούν ντροπή να γίνουν βοσκοί. Προτιμούν το δημόσιο μόνο για 500 ευρώ ή πάνε στο ταμείο ανεργίας και δηλώνουν ψέματα ότι δεν υπάρχουν εργασίες. Εγώ τους δίνω τα διπλάσια, το φαγητό τους και πάλι δεν έρχονται. Έτσι θα μπορούσα και εγώ να ζήσω σαν άνθρωπος αφού έχω την οικονομική μου άνεση.
Οι ξένοι δεν έχουν εμπιστοσύνη, γι’ αυτό είμαι μόνος μου τώρα και γι’ αυτό η κτηνοτροφία μας λιγοστεύει και το κράτος κάνει εισαγωγή στα προϊόντά μας.
Το βράδυ όταν τελειώσω, τρώγω και κοιμάμαι, αλλά έχω συνέχεια την προσοχή μου στη νύχτα όταν γεννούν τα πρόβατα και να μην μπουν σκύλοι και μου τα πνίξουν ή μου τα κλέψουνε.
Τελειώνοντας μας είπε: Όλα αυτά που σας είπα για το επάγγελμά μου σας παρακαλώ να τα μεταφέρετε στους νέους που προτιμούν να κάθονται παρά να εργαστούν εκεί όπου έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Όλες οι εργασίες έχουν την αξιοπρέπειά τους που οδηγούν τον εργαζόμενο σε αξιοπρεπή, οικογενειακή πρόοδο. Δεν τους εκθέτει η εργασία να ντρέπονται έναντι αυτών που συμμετάσχουν στα επαγγέλματα του δημοσίου κ.λπ.
Η πατρίδα μας το έχει ανάγκη να έχουμε όλοι μας την συμμετοχή μας για την πρόοδό της. Γιατί εμείς να μην παράγουμε ποσότητες για τις ανάγκες μας; Επιπλέον γιατί να μην κάνουμε και εξαγωγές ενώ σήμερα οι εισαγωγές πλεονάζουν σε όλα τα προϊόντα μας;
Έχουμε εκτάσεις για όλες τις καλλιέργειες. Ο τόπος μας είναι ευλογημένος από το Θεό και ευδοκιμούν όλα στη χώρα μας.
Φεύγοντας από το ποιμνιοστάσιο του δώσαμε την υπόσχεσή μας ότι άμεσα θα γραφούν εις τον τοπικό μας τύπο με κάθε λεπτομέρεια τα βιώματα του κτηνοτρόφου της σημερινής μας εποχής για πλήρη ενημέρωση των νέων. Όλοι όμως οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι τα προϊόντα που προέρχονται από την κτηντροφία, αποτελούν τη βασική τροφή του ανθρώπου και χωρίς αυτά η ζωή του θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί.
