Το έλλειμμα θεσμικής κατοχύρωσης της συμβολαιακής γεωργίας και το ασαφές πλαίσιο βάσει του οποίου καταρτίζονται οι αντίστοιχες συμβάσεις, δημιουργεί πολλά προβλήματα στην πράξη και σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται «βούτυρο στο ψωμί» εκείνων που συστηματικά παραπλανούν το καταναλωτικό κοινό και «παίζουν» με την ταυτότητα των αγροτικών προϊόντων.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται το παράδειγμα του αμύγδαλου, όπου τον τελευταίο καιρό, γνωστοί μεταπράτες του κλάδου, επιχειρούν να εγκλωβίσουν τους παραγωγούς, υποχρεώνοντάς τους να υπογράψουν συμβάσεις οι οποίες, όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν μια δίκαιη τιμή αγοράς αλλά γίνονται η αφορμή σοβαρών καταστρατηγήσεων σε βάρος της εγχώριας παραγωγής.
Πιο συγκεκριμένα, αυτό το οποίο έχει υποπέσει στην αντίληψη της Agrenda, είναι μια συστηματική πίεση των παραγωγών εκ μέρους της άλλης πλευράς (εμπόριο – μεταποιητική βιομηχανία), να υπογράφουν συμβάσεις με αναφορά σε μια πολύ χαμηλή αγοράς και να καλύπτουν στη συνέχεια το κενό (σε σχέση με την τρέχουσα τιμή) όχι με βελτίωση της τιμής μονάδας στα αντίστοιχα τιμολόγια αλλά με πλαστή αύξηση της ποσότητας την οποία δήθεν παραλαμβάνουν από το παραγωγό.
Αποτέλεσμα; Έχοντας στη διάθεσή τους τιμολόγια που πιστοποιούν αγορά προϊόντων σε ποσότητες πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές τις οποίες πραγματικά αγοράζουν, έχουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα να διαθέτουν αντίστοιχες ποσότητες εισαγόμενων και γενικά προϊόντων που περνούν «κάτω από τα ραντάρ», με ελληνική ταυτότητα και γιατί όχι με αναφορά στην ταυτότητα συγκεκριμένων ντόπιων παραγωγών.
Έτσι, μια νομοθετική ρύθμιση, η οποία έρχεται να επιβραβεύσει με σημαντική μάλιστα έκπτωση (μέχρι και 50%) τη φορολογία εισοδήματος των αγροτών, γίνεται κάποιες φορές, όπλο στα χέρια των κερδοσκόπων και απειλή για τη θέση του παραγωγού και την εικόνα ταυτότητας που εκπέμπουν τα εγχώρια αγροτικά προϊόντα.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, πληθαίνουν οι φωνές των αγροτών που κάνουν για νομική θωράκιση της συμβολαιακής γεωργίας, σε μια προσπάθεια να οριοθετηθεί το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούνται οι συμβάσεις και να περιορισθούν οι καταστρατηγήσεις από την πλευρά εκείνων που έχουν το πάνω χέρι σ’ αυτή την υπόθεση. Το πως ακριβώς θα γίνει αυτό, χωρίς να περιορισθεί η ελευθερία κινήσεων με όρους αγοράς, είναι κάτι που απασχολεί ήδη τις αρμόδιες αρχές.
Προς το παρόν, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη μια παράταση τουλάχιστον τριών μηνών στο χρονικό περιθώριο (λήγει 28 Φεβρουαρίου 2023) για τη διαβίβαση στοιχείων συμβάσεων του παρελθόντος έτους (2022), δηλαδή για προϊόντα που παραδόθηκαν αυτή την περίοδο. Για το 2023 ισχύει ότι για όλους, δηλαδή καταχώρηση της σύμβασης στην σχετική πλατφόρμα (MyBusinessSupport) μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα από το μήνα σύνταξης αυτής, η δε υπογραφή της σύμβασης πρέπει να έχει γίνει πριν την 1η πώληση προϊόντος.
agronews.gr
