Σε μια περίοδο που ο τουρισμός υποτίθεται πως «γεμίζει ταμεία», οι επαγγελματίες της πρώτης γραμμής έχουν συχνά μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Ο Πέτρος Περδικάκης, πρόεδρος Σωματείου Ταξί Ρεθύμνου και Περιφερειακού Συμβουλίου Ταξί Κρήτης, περιγράφει με ρεαλισμό – αλλά και εμφανή αγωνία – μια σεζόν δύσκολη, παράξενη και μακριά από τους αισιόδοξους τίτλους. Ο ίδιος μιλάει για την καθημερινότητα των επαγγελματιών ταξί, την υποτίμηση του κλάδου, την ανεξέλεγκτη λειτουργία άλλων μεταφορικών μέσων, αλλά και για μια πόλη που – όπως λέει – «δεν έχει κανένα σχέδιο και κινείται στην τύχη της».
Συνέντευξη: Σταύρος Ρακιντζής
Πώς είναι η κίνηση φέτος στα ταξί;
«Τα πράγματα δεν είναι καλά. Υπάρχει μια σοβαρή πτώση στα οικονομικά μας, αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να δούμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Σε σχέση με πέρυσι μπορεί να είμαστε και 30 με 40% κάτω. Αυτό θα το διαπιστώσει κανείς όταν θα σταματήσει σε μια στάση λεωφορείου και θα δει 200 άτομα να περιμένουν το λεωφορείο. Δίπλα τους είναι η πιάτσα των ταξί και ούτε καν γυρίζουν να την κοιτάξουν και περνάει το πρώτο λεωφορείο και τους παίρνει και συνεχίζουν να περιμένουν 30 με 40 λεπτά το επόμενο λεωφορείο. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικονομικό πρόβλημα, δεν είναι αυτοί οι πελάτες που θα ξοδέψουν. Το θέμα είναι ότι αν το αναλογιστούμε, τι φταίει και τι συμβαίνει θα το βρούμε. Δεν είναι μαθηματικά. Δηλαδή μπήκαμε σε μια σεζόν που είχαμε δύο πολέμους. Είχαμε την Ουκρανία, το 90% του πλανήτη, συζήταγε για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Συζητούσαν για χημικά, για πυρηνικά. Δεν είναι μόνο εδώ. Σε όλο τον κόσμο δεν κινείται, είναι παράξενη η σεζόν σε όλες τις περιοχές.»
Αλλά και εκείνοι οι οποίοι έρχονται όπως είπατε δεν ξοδεύουν.
«Δεν ξοδεύουν, γιατί δεν έχουν οι άνθρωποι και δεν είναι αυτοί που έπρεπε να είναι εδώ. Αυτή τη στιγμή αυτοί που βρίσκονται στο Ρέθυμνο είναι με προσφορές των πρακτορείων. Οπότε δεν είχαν τη δυνατότητα να έρθουν εδώ, δεν είχαν σκεφτεί καν ότι μετά από τα 500 ευρώ που τους ζητάγανε για 10 μέρες και για μια εβδομάδα να έρθουν στην Κρήτη, τους περίμενε το ταξί απέξω από το ξενοδοχείο και του λέγε, δώσε μου λεφτά. Ήθελε να πιει νερό, ήθελε να κυκλοφορήσει ήθελε να πάει στην πόλη, να δει που πήγε. Πέραν όμως από αυτό, οι άνθρωποι αυτοί που ήρθαν να μας «σώσουν». Μέσα σε όλη αυτή την καταιγίδα, σε όλη αυτή την κατάσταση ήρθαν και με τα λίγα τους χρήματα -με τα ελάχιστα- να μας «σώσουν». Άρα λοιπόν πρέπει να σκεφτόμαστε τα καλύτερα για αυτούς, γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα είναι η αιτία που θα επιβιώσει η επιχείρησή μας. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι η αιτία που το χειμώνα θα έχουμε κάτι να κάνουμε.»
Ωστόσο, τους προσέχουμε;
«Όχι ιδιαίτερα, γιατί δεν είναι ο άνθρωπος που θα πάρει ένα ταξί να πάει να κάνει 5 εκδρομές. Είναι ο άνθρωπος που λόγω ζέστης μπήκε σε ένα ταξί. Δεν έχει ακριβώς την καλύτερη αντιμετώπιση. Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν κι αυτά τα λίγα χρήματα που έχουν θα τα δώσουν σε εμάς. Επιλέξανε εμάς. Τους ευχαριστούμε. Αυτούς έχουμε. Να πω και κάτι άλλο. Τι τους δώσαμε; Δε δώσαμε και τίποτα εμείς. Δε δίνουμε και τίποτα. Δηλαδή εκτός από τους ελεύθερους επαγγελματίες που προσπαθούν αγωνιωδώς να κρατήσουν τις επιχειρήσεις τους, γενικώς η πολιτεία δεν έχει δώσει και κάτι διαφορετικό. Δεν έχει δώσει και κάτι παραπάνω. Κανείς δεν έχει δώσει τίποτα. Τους έχουμε δώσει μια πόλη, που αγανακτούν να τη διασχίσουνε, αγανακτούν να την περπατήσουν. Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν. Δες τα κυκλοφοριακά. Δες τι γίνεται μες στην πόλη. Δες τα πατίνια. Δες όλα αυτά και πες μου εσύ αν μπορούσαμε να έχουμε καλύτερους πελάτες.»
Τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζετε ποια είναι;
«Το θέμα είναι ότι μέσα στο Ρέθυμνο δεν μπορείς να κυκλοφορείς. Το κυκλοφοριακό είναι αφόρητο. Δεν υπάρχει παιδεία, ούτε κατά διάνοια στους οδηγούς στην πόλη. Όταν βλέπεις στη λεωφόρο και έχουν σταματήσει δεξιά και κάθεται μέσα στο αυτοκίνητο και έχει κλείσει τη μία λωρίδα και δεν είναι ένας, είναι όλη η δεξιά πλευρά μέχρι το δημαρχείο και του κορνάρεις και βλέπεις ότι ασφυκτιά η πόλη και αυτός κάθεται μέσα στο αμάξι και παίζει με το κινητό, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει παιδεία. Δεν μπορεί να έχουμε ο καθένας μας ένα αστυνομικό πάνω από το κεφάλι μας. Είναι δυνατόν να κυκλοφορούν ο τουρίστες, να περπατούν στην πόλη και να περνούν ανάμεσα του πατίνια; Είναι δυνατόν να είναι σταθμευμένα 150 πατίνια κάθε βράδυ στον Άγνωστο; Στην πλατεία που τη φτιάξαμε για να τη χαίρονται τα παιδάκια και για να έρθει ο κόσμος να κάτσει, να δροσιστεί και που τελικά δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Είναι δυνατόν να κυκλοφορούν ανάμεσα τους ανθρώπους, να σκουντάνε ανθρώπους, να χτυπάνε αυτοκίνητα και να φεύγουν, να μην φοράνε κράνος; Είναι δυνατόν να μην τους ελέγχει κανείς;»
Με το κυκλοφοριακό;
Γίνεται χαμός, από όλες τις πλευρές, ειδικά από την πλευρά των ξενοδοχείων, ανατολικά. Έχουμε τ' άλογα και ξεκινάνε απ' τα Μισίρια και φτάνουμε στο Ρέθυμνο με πέντε χιλιόμετρα και αγανακτούν οι άνθρωποι. Δεν είναι δυνατόν, να κυκλοφορούν μέσα στην πόλη τα άλογα και οι άμαξες. Συνάδελφοι είναι. Καλοί άνθρωποι είναι. Δεν έχω κάτι μαζί τους. Να βρούμε ένα χώρο να τα βάλουμε. Αυτά είναι για να κάνουν μια βόλτα. Να πάρουν έναν άνθρωπο να του κάνουν μια βόλτα. Αυτοί κάνουν μεταφορές.
Δε μας πειράζουν οι μεταφορές. Αν θέλει κάποιος να πάρει μια άμαξα να κατέβει, ας μην πάρεις λεωφορείο, ας μην πάρεις ταξί, ας πάρει την άμαξα να κατέβει. Είναι όμως δυνατόν 11:30 και 12 το βράδυ να κυκλοφορούν άμαξες στο Ρέθυμνο; Δηλαδή πού ζούμε; Τι θέλουμε; Τι προσφέρουμε εμείς; Αγανάκτηση, θυμό, νεύρα. Δεν μπορούμε να τους σπάμε και τα νεύρα στο κυκλοφοριακό. Προχθές διορθώνανε τις σχάρες στην παραλία. Αυτές πετάγονται από τον Φλεβάρη με τις βροχές. Είναι δυνατό μέσα στη σεζόν να περιμένω, να πάρω από τα Μισίρια πελάτη και να τον κατεβάσω στο Ρέθυμνο και να κάνω 35 λεπτά. Επειδή είχα τα άλογα μπροστά μου κι επειδή κατασκευάζανε μέσ' τη σεζόν τις σχάρες. Σωστά το κάνανε, αλλά δεν ήταν ο χρόνος ο κατάλληλος. Να μην έχει που να παρκάρει ο πελάτης. Δηλαδή θέλουμε έναν άνθρωπο να έρθει να μας δώσει τα χρήματα του. Δεν έχει που να παρκάρει. Εφόσον, λοιπόν, δεν μπορούν να ελευθερώσουν τα πάρκινγκ. Από τις ταβέρνες απ' έξω που έχουνε βάλει τα μηχανάκια, που έχουνε βάλει τα πλαστικά, τους κώνους, όλα αυτά, έχουνε δίκιο οι άνθρωποι. Έχει κάνει ο άλλος ένα κατάστημα. Έχει κάνει μια ταβέρνα. Έχει κάνει ένα σοβαρό μαγαζί. Δεν μπορεί να του έχεις απ' έξω μηχανάκια. Να πάρουν, λοιπόν, από εκεί πέρα, λέω, τους κώνους που έχουνε βάλει εκεί πέρα, να κλείσουν τα πάρκινγκ αυτά και να τα ανοίξουν πιο πάνω. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν 200 θέσεις πάρκινγκ να έχουνε βάλει κώνους και να έχουνε βάλει παλιά μηχανάκια. Ωραία, να πάρουνε το πάρκινγκ από εκεί, να το πάρουνε 10 μέτρα πιο κάτω. Εκεί που δεν ενοχλεί. Είναι δυνατόν οι ενοικιαστές των αυτοκινήτων να έχουνε 200 αυτοκίνητα, να έχουνε ενοικιάσει ένα μαγαζί 35 τετραγωνικά και έχουνε κατεβάσει 200 αυτοκίνητα εκεί πέρα και έχουνε πιάσει όλα τα πάρκινγκ αυτοί; Είναι δυνατόν και να μη μιλάει κανείς και να μην ενοχλεί κανείς κανένα. Απλά λέμε δεν είναι καλοί τουρίστες, δεν έχουνε χρήματα. Αντί για να τους βγάζουμε το καπέλο και να τους προσέχουμε ιδιαίτερα και παραπάνω, που ήρθαν να μας σώσουν. Γιατί αν δεν ήταν αυτοί θα ήταν άσχημα τα χάλια μας.»
Τι γίνεται με τα τουριστικά λεωφορεία;
«Για τα τουριστικά λεωφορεία φταίνε τα ξενοδοχεία. Αν εξαιρέσουμε δύο ξενοδοχεία σε όλο το παραλιακό δρόμο κανείς δεν έχει πάρκινγκ για να φορτώσει και να ξεφορτώσει τους πελάτες του. Κανένας. Όλοι έχουνε εκμεταλλευτεί την τελευταία ρανίδα του δρόμου να πούμε εκεί πέρα για να το κάνουν ξενοδοχείο και δεν έχουν αφήσει ένα χώρο να σταματάει ένα λεωφορείο. Να αφήσει τους πελάτες του ξενοδοχείου.
Αν εξαιρέσουμε δύο, τρία ξενοδοχεία κανείς δεν έχει αφήσει πάρκινγκ για το λεωφορείο. Όμως ένα λεωφορείο που θα ξεφορτώσει πενήντα άτομα και θα φορτώσει κιόλας, η ουρά και η κίνηση και η καθυστέρηση είναι τεράστια. Χειροτερεύουμε κάθε χρόνο και χειρότερα πάμε. Το θέμα είναι και το τραγικό είναι ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Δεν καθόμαστε να σκεφτούμε τι πήγε στραβά αυτή τη σεζόν να το διορθώσουμε την επόμενη. Εκεί, βαδίζουμε στα τυφλά και κάποια στιγμή θα πέσουμε στον τοίχο και δε θα μας αξίζουν και οι καλύτεροι πελάτες.»
Είναι γνωστό ότι στο Ρέθυμνο δεν έχουμε πελάτες με μεγάλη αγοραστική δύναμη
«Οι καλοί πελάτες όταν θέλουν να πάνε διακοπές, θέλουν να πάρουν και το αυτοκίνητο μαζί τους. Το βλέπεις, ότι ξαφνικά στο Ρέθυμνο κυκλοφορούν και Πόρσε, κυκλοφοράνε και πολύ καλά αυτοκίνητα. Αυτός ο άνθρωπος δε θα ξανάρθει. Όταν βλέπεις τώρα Πόρσε να κυκλοφοράνε στο Ρέθυμνο, που έκαναν το λάθος και ήρθαν, γιατί από λάθος ήρθαν και δεν μπορεί να κυκλοφορήσει, δε θα ξανάρθουν. Όταν δεν έχει μια θέση στάθμευσης να βάλει το αυτοκίνητο, δεν θα ξανάρθει. Οπότε λοιπόν πρέπει να ετοιμαστούμε αν θέλουμε καλούς πελάτες. Πρέπει να ξεκινήσουμε σιγά σιγά και σταθερά και να το δούμε στα επόμενα τρία χρόνια να κάνουμε κινήσεις, να διορθώσουμε πράγματα. Είναι όλα στην τύχη τους στο Ρέθυμνο. Όλα, μα όλα. Έρχεται το καράβι. Να είναι καλά που το βάλανε το καράβι. Έρχεται το καράβι απ' την Αθήνα. Ξέρεις τι γίνεται όταν ξεφορτώνει; Δε θες να ξέρεις. Χαμός γίνεται. Δεν υπάρχει κάποιος εκεί πέρα, μόνο σφυρίζουνε και τον στέλνουνε και μέσα στην πόλη. Αντί για να τον στείλουν υποχρεωτικά δεξιά να φύγει, τα αυτοκίνητα και έρχονται στον Άγνωστο. Γιατί έρχονται στον Άγνωστο; Να πάνε πού; Γιατί κάποιος δεν τους έχει πει από πού να πάνε και από πού να φύγουνε.»
Άλλα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ο κλάδος σας;
«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα σοβαρό θέμα με την υποκλοπή του έργου. Γίνεται σοβαρή υποκλοπή έργου πλέον. Τα βανάκια είναι ανεξέλεγκτα, δεν τα ελέγχει κανείς, δεν προσπαθεί κανείς να κάνει κάτι για μας. Είμαστε σε απόγνωση, δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Βέβαια καταλαβαίνουμε ότι και ο ελεγκτικός μηχανισμός έχει προβλήματα, δεν έχει προσωπικό, μπορούμε να κατανοήσουμε πάρα πολλά πράγματα, αλλά έστω και πότε πότε να γίνονται κάποιοι έλεγχοι, δεν θα ήταν κακό. Δεν γίνονται έλεγχοι γιατί δεν υπάρχει προσωπικό. Δες το λιμενικό τώρα εκεί πέρα, που θα μπορούσε να κάνει ελέγχους στο λιμάνι και στην παραλία, γιατί εκεί ξεφορτώνουν, δεν έχει προσωπικό. Τι να κάνουν, πού να πάνε; Δηλαδή, κατανοούμε κάποια πράγματα τη δεδομένη στιγμή γι' αυτό και δε συζητάμε, γι' αυτό και δεν επιμένουμε σε κάποια πράγματα. Καταλαβαίνουμε, είμαστε μέρος της κοινωνίας κι εμείς εδώ. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να γίνονται σοβαροί έλεγχοι. Η κατάσταση δεν είναι αυτή που αρμόζει και τον ελεύθερο επαγγελματία πρέπει να τον κοιτάξουμε στα μάτια και να προσπαθήσουμε να το βοηθήσουμε.»
