Κάθε νέα γυναικοκτονία, εκτός από τραγωδία της «διπλανής πόρτας» είναι και ήττα για την κοινωνία, για τις αξίες και τη συνοχή της, για τα κυρίαρχαπρότυπα στην οικογένεια και στις σχέσεις. Είναι μια ήττα για το σύγχρονο κοινωνικόκράτος, για τους θεσμούςπροστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, για την κουλτούρα της ισότητας των φύλων και του σεβασμού του θεμελιώδους δικαιώματος στη ζωή.
Οι συνεχείς όμως ήττες επιβάλλουν αναπροσαρμογή στρατηγικής, απαιτούν μηχανισμούς έγκαιρης ανίχνευσηςκαι πρόληψης τέτοιων κοινωνικών παθογενειών και ενίσχυση της «συλλογικής ανοσίας» απέναντι σε μια βαρβαρότητα με την οποία δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε. Διεπιστημονική προσέγγιση, συμβουλευτικοί σταθμοί, ξενώνες κακοποιημένων γυναικών, πρωτοβουλίες κατά της έμφυλης βίας, κινήματα διαμαρτυρίας, κοινωνική αλληλεγγύη, «αλλαγή παραδείγματος» στην εκπαίδευση και ανατροφή των νέων ανθρώπων: Αυτά είναι τα κοινωνικά μας «αντισώματα». Ας τα ενισχύσουμε με σχέδιο.
