Τρεις Σωματοφύλακες ή τρία παιδιά Βολιότικα; Ούτε το ένα... Ούτε το άλλο.
Με απλά και καθημερινά λόγια:
Άνθρωποι που στο σεργιάνι της ζωής τους πέρασαν από τόπους και μονοπάτια, που στα αυτιά τους έφταναν ήχοι και Αντίλαλοι μόνο από ουρλιαχτά και οιμωγές!!!
Άνθρωποι που ο μίτος της ζωής ξεκίνησε πάνω από Χαράκια και κάτω από Σαρακίνες. Άνθρωποι που ακόμα και τούτες τις μέρες τις κολοβές... τα παραμύθια και τα μυθιστορήματα φαντάζουν πολύ μικρά!!!
Σχεδόν μοναχικοί στους περιπάτους τους, δεν ζητιανεύουν πλήθος και πολυκοσμία για την αυτοπροβολή τους!!!
Έχουν τα δικά τους λημέρια και τις δικές τους γειτονιές.
Την δική τους ενδυματολογική περιβολή, που λειτουργεί ως "σύμβολο" πια, για να θυμίζει τις μέρες που τα χρώματα και τα χρωματιστά ρούχα ήταν "κλειδωμένα" μέσα στα Τελωνεία!!!
Άνθρωποι που στις περιπλανήσεις τους κυριαρχούν οι παλιές σχέσεις... οι παλιές φιλίες και οι χαμένοι στον χρόνο έρωτες.
Είναι στιγμές που νομίζουν πως με τα χρόνια όλα έφυγαν και χάθηκαν...
Ρε σεις!!!
Δεν σταμάτησαν και δεν σταματούν έτσι
του ρολογιού... οι δείκτες!!!
Για την Ιστορία: Ματθαίος Πινιατίδης, Νίκος Ψίλος και Γιάννης Μούρμουρας.
Μ.Θ.Κ
