ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η Γέννηση του Χριστού, το θέμα της χρονολογίας και τα πρόσωπα των Χριστουγέννων

0

Η Γέννηση του Ιησού Χριστού, αποτελεί ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που χώρισε την ιστορία σε χρόνια προ Χριστού και μετά Χριστόν, του οποίου το αδιευκρίνιστο θέμα του πότε γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο για τους ιστορικούς.  Η χρονολόγηση της Γέννησης του Ιησού  θεωρείται αδύνατη, διότι οι υπάρχουσες μαρτυρίες που βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη,  χαρακτηρίζονται από ασάφεια  και το συμβατικό 1 μ.Χ. δεν εναρμονίζεται με τα γενικότερα ιστορικά δεδομένα της εποχής εκείνης.

Το ημερολόγιο και τα Ευαγγέλια

Η Γέννηση του Ιησού τοποθετείται γύρω στο 7 ή 6 π.Χ. ή μεταξύ του 4 ως 1 π.Χ. Αυτό συμβαίνει γιατί το σημερινό ημερολόγιο, βασίζεται στους υπολογισμούς του μοναχού και αστρονόμου Διονυσίου του Μικρού, ο οποίος τον 4ο αιώνα μ.Χ.  καθόρισε με τα δεδομένα που είχε τότε το έτος 754 από κτίσεως Ρώμης ως το χρόνο γέννησης του Ιησού, αντί του έτους 747, όπως θα έπρεπε με τα σημερινά δεδομένα.  Αν σήμερα μπορούσε να γίνει επανακαθορισμός του παγκοσμίου ημερολογίου, η αρχή του χριστιανικού ημερολογίου θα βρισκόταν 7 περίπου χρόνια νωρίτερα. Γι’ αυτό συμβαίνει το παράδοξο να θεωρείται ότι εξαιτίας των λανθασμένων υπολογισμών, η Γέννηση του Χριστού να τοποθετείται σε χρόνια προ Χριστού.  Τα λίγα στοιχεία που χρησιμοποιούνται επίσης για την κατά προσέγγιση χρονολόγηση της Γέννησης του Ιησού, προέρχονται από το Ευαγγέλιο του Λουκά και του Ματθαίου που αναφέρουν ότι

Ο Ιησούς γεννήθηκε επί αυτοκράτορα Αυγούστου (Λουκ. 2,1) η βασιλεία του οποίου ήταν από το 27 π.Χ. μέχρι του 14 μ.Χ. και ‘’εν ημέραις Ηρώδου βασιλέως της Ιουδαίας’’ (Λουκ.1,5) η βασιλεία του οποίου ήταν από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια (37-4 π.Χ.).

 

 

Εικόνα του Αγίου Ιωσήφ του Δίκαιου έχοντας στην αγκαλιά τον Χριστό

Τα πρόσωπα των Χριστουγέννων

Ιωσήφ ο Δίκαιος ο Μνήστωρ

Θετός πατέρας του Ιησού. Το όνομα Ιωσήφ είναι εβραϊκή λέξη και σημαίνει αυτόν που ο Θεός έκανε τέλειο. Ο Ιωσήφ ήταν άντρας συνετός και δίκαιος, απόγονος του βασιλιά Δαβίδ και καταγόταν από την Βηθλεέμ. Κατοικούσε όμως στη Ναζαρέτ ασκώντας το επάγγελμα του ξυλουργού.

Όταν η Θεοτόκος Μαρία έγινε δεκαπέντε ετών, επειδή οι γονείς της είχαν στο μεταξύ πεθάνει, οι ιερείς του ναού της φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο τον Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. Ο αρραβώνας του Ιωσήφ με τη Μαρία ήταν ειδική περίπτωση. Αυτή πρέπει να ήταν 12-13 ετών, εκείνος ηλικιωμένος και χήρος με παιδιά. Ήταν πατέρας επτά παιδιών από άλλη γυναίκα και από τα ευαγγέλια ξέρουμε τα ονόματα των γιών του: Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας. Τα ευαγγέλια αναφέρουν και για κόρες του, που όμως δεν ξέρουμε τα ονόματά τους.

Ο Ιωσήφ μετά την εγκυμοσύνη της Μαρίας επειδή ήταν ευσεβής και δεν ήθελε να τη διαπομπεύσει, αποφάσισε να διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς επίσημη διαδικασία. Τότε του εμφανίστηκε στο όνειρό του ένας Άγγελος σταλμένος από το Θεό που του αποκάλυψε για την υπερφυσική σύλληψη της Μαρίας. Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ έκανε όπως τον πρόσταξε ο Άγγελος και πήρε στο σπίτι του τη Μαρία. Δεν είχε όμως συζυγικές σχέσεις μαζί της. Στο σχέδιο της θείας οικονομίας ήταν, ν’ αναδειχθεί ο Ιωσήφ ως προστάτης της Μαρίας και του θείου Βρέφους. Γι' αυτό ο αρραβώνας ήταν απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού. Έτσι ο Ιωσήφ υπήρξε απλώς μνήστωρ και ποτέ σύζυγος.

Όταν πλησίαζε ο καιρός η Μαρία να γεννήσει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός, που ονομάστηκε Αύγουστος, είχε διατάξει να απογραφεί όλος ο πληθυσμός που ήταν κάτω από την Ρωμαϊκή κυριαρχία και ο καθένας έπρεπε να πάει στον τόπο της καταγωγής του. Ο Ιωσήφ έπρεπε να πάει να απογραφεί, μαζί με τη Μαρία, στην πόλη της καταγωγής του, τη Βηθλεέμ. Λόγω της πληθώρας των απογραφομένων, δε βρίσκουν πουθενά κατάλυμα παρά μόνο σ' ένα σταύλο. Εκεί, η Μαρία γέννησε τον Ιησού.

Η φυγή στην Αίγυπτο , τοιχογραφία από τη Μονή Αγίου Νεοφύτου στην Κύπρο.

 

Μετά τη γέννηση του Ιησού ο  Ιωσήφ με τη Μαρία παρέμειναν στη Βηθλεέμ. Επειδή ο Ηρώδης, μετά την προσκύνηση των μάγων, ήθελε να σκοτώσει το Θείο βρέφος, άγγελος Κυρίου παρουσιάζεται σε όνειρο στον Ιωσήφ και του είπε να πάρει το παιδί και τη μητέρα Του και να φύγουν στην Αίγυπτο. Πράγματι, ο Ιωσήφ πήρε τη Θεοτόκο και το Θείο βρέφος και έφυγαν μέσα στο σκοτάδι. Έφτασαν στην Αίγυπτο και έμειναν εκεί μέχρι το θάνατο του Ηρώδη. Σήμερα στο παλιό Κάϊρο, κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται το σπήλαιο με το πηγάδι, όπου έμεινε η αγία οικογένεια κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Αίγυπτο. Μετά το θάνατο του Ηρώδη και ύστερα από ειδοποίηση του Αγγέλου η αγία οικογένεια επέστρεψε, όπου εγκαταστάθηκε και πάλι στη Ναζαρέτ.

Μετά τη μετάβαση του Ιησού στο Ναό όταν ήταν δώδεκα ετών ο Ιωσήφ δεν μνημονεύεται πλέον. Γι' αυτό υποθέτουμε ότι πρέπει να πέθανε λίγο μετά από τη μετάβαση στο Ναό.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.

 Οι Τρεις Μάγοι

Οι μάγοι είναι βιβλικά πρόσωπα της Καινής Διαθήκης (Ματθ. 2,1-2) τα οποία, όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ έφτασαν από την ανατολή στα Ιεροσόλυμα για να Τον προσκυνήσουν, ενώ για το γεγονός ότι ήταν τρεις, μας πληροφορεί εξωβιβλική παράδοση.

 

Το άστρο της Βηθλεέμ

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι, ίσως επειδή το θεωρούσε κάτι γνωστό και δεδομένο για τους ανθρώπους της εποχής του. H πληροφορία πάντως ότι έφτασαν από την ανατολή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονταν από την Περσία, καθώς ανατολικά της Παλαιστίνης δεν υπήρχαν άλλες χώρες στις οποίες να υπήρχε παράδοση για μάγους με κάποια θετική σημασία της λέξης. Πράγματι, στις περιοχές εκείνες, μάγοι ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (αστρολογία ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες.

Σύμφωνα με τη βιβλική διήγηση (Ματθ. 2,1-12) οι σοφοί αυτοί έφτασαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν, ακολουθώντας από τα μέρη της ανατολής το αστέρι του. Όταν το έμαθε ο Ηρώδης ταράχτηκε, κάλεσε τους μάγους να μάθει περισσότερα, και τους είπε να πάνε στη Βηθλεέμ να ψάξουν για το παιδί και όταν το βρουν να τον ειδοποιήσουν ώστε δήθεν, να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει. Οι μάγοι έφυγαν από τον Ηρώδη και το άστρο τους οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν το παιδί. Εκεί, το προσκύνησαν, και του προσέφεραν ως δώρα χρυσό, λιβάνι και αρωματική σμύρνα (δώρα τα οποία οι πατέρες της Εκκλησίας είδαν να συμβολίζουν αντίστοιχα τον Βασιλιά και τον Θεό και να προλέγουν το θάνατο και την ταφή του Κυρίου). Η προσκύνηση αυτή των μάγων πρέπει να συνέβη μετά την Υπαπαντή του Κυρίου (είσοδος στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του). Κατόπιν, με θεϊκή παρέμβαση είδαν οι μάγοι σε όνειρο ότι δεν έπρεπε να ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη αλλά να φύγουν από άλλο δρόμο για την πατρίδα τους.

Σύμφωνα με παράδοση που προέρχεται από το απόκρυφο Αρμενικό Ευαγγέλιο παιδικής ηλικίας του Ιησού (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα), οι μάγοι ήταν τρεις και τα ονόματα αυτών, Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ.

Η προσκύνηση των μάγων εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Δεκεμβρίου μαζί με την Γέννηση του Χριστού.

Οι Τρεις Μάγοι κατά την παράδοση Μελχιώρ, Βαλτάσαρ και Γασπάρ, η φωτογραφία είναι από την τηλεταινία ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ

Ηρώδης ο Μέγας

Βασιλιάς της Ιουδαίας, αραβικής καταγωγής. Ήταν γιος του στρατηγού Αντιπάτρου, συνεργάτη των Ρωμαίων, ο οποίος μαζί με το διεκδικητή του θρόνου Υρκανό βοήθησε τον Καίσαρα με στρατό όταν αυτός έφτασε στην Αλεξάνδρεια. Ο Αντίπατρος σε ανταμοιβή έγινε τετράρχης της Γαλιλαίος το 47 π.Χ., έπειτα κυβερνήτης της Κοίλης Συρίας και επί Αντωνίνου, έγινε Βασιλιάς της Ιουδαίας. Τα παιδιά του επίσης απέκτησαν αξιώματα και ο Ηρώδης έγινε τότε έπαρχος στη Γαλιλαία.

Ο βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας, η φωτογραφία είναι από την τηλεταινία Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ

Ο Ηρώδης, αφού εξασφάλισε την εύνοια της Ρώμης, ελίχθηκε στις συμμαχίες του ανάμεσα στον Βρούτο, τον Μάρκο Αντώνιο και τον Οκταβιανό, τασσόμενος κάθε φορά με το μέρος του νικητή. Παρά το γεγονός ότι παρέδωσε σημαντικό έργο στην περιοχή, ωστόσο ήταν ως χαρακτήρας αδίστακτος σε κάθε εγκληματική του ενέργεια που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει την εξουσία του, ήταν φιλόδοξος και ακόλαστος. Ήταν απάνθρωπος σε σημείο που δεν δίστασε να σφάξει την ίδια του τη γυναίκα, τρία από τα παιδιά του, τον πεθερό του και φυσικά παρέμεινε στην ιστορία ως αιμοσταγής Βασιλιάς σφάζοντας τα αθώα νήπια της Βηθλεέμ (Ματθ. Β’ 16-18). Πέθανε λίγο μετά τη σφαγή των νηπίων από φριχτή και επίπονη ασθένεια, πληρώνοντας έτσι, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, το αποτρόπαιο έγκλημά του. Οι Εβραίοι δεν τον συμπάθησαν ποτέ παρόλα τα έργα που έκανε (λαμπρά οικοδομήματα όπως υδραγωγεία, θέατρα, γυμναστήρια, ανάκτορα, οχυρά και λιμάνια και την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα), γιατί δεν ήταν Εβραίος αλλά και γιατί ήταν υποτακτικός των Ρωμαίων.

Γιώργος Λινοξυλάκης

Πηγές: http://argolikivivliothiki.gr

http://el.wikipedia.org

http://users.sch.gr/aiasgr/Agiologia

http://el.orthodoxwiki.org

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ