Εσείς μαϊμούνια σάουνες

θέατρα και ταξίδια

κι εμείς στη μαύρη κόλαση

να μας ετρών’ τα φίδια

Πέντε χιλιάδες σύνταξη

για μια τετραετία

και ο εργάτης μια ζωή

πείνα και ανεργία

Να χούνε τα κοπέλια σας

ολόχρυσα καλίκια

και μας να ‘ναι ξυπόλυτα

στσι λάσπες, στα χαλίκια

Είν’ αμαρτία να θωρείς

αθρώπους να πεινούνε

κι βουλευτές τηλέφωνα

τέσσερα να βαστούνε

Κι ‘στερα για συνείδηση

κάθεστε και μιλάτε

κι ότι τη χώρα τουτηνέ

λέτε πως αγαπάτε.

Μιλάτε για το έλλειμμα

γι’ αδειανά ταμεία

εσείς που δε πλερώνετε

ποτέ φορολογία.

Βρίχνετε και τα κάνετε

δε φταίτε ‘σεις για μένα

αμοναχοί μας τα ‘χομε

τα μάθια μας βγαρμένα.

Προδότες και δοσίλογους

πρέπει να σας ορίσουν

κι από τη χώρα τουτηνέ

όξω να σας πορίσουν.

Άφησ’ λαέ το γ-καναπέ

άρχιξε τον αγώνα

για θα ψοφήσεις μπουνταλά

ετούτο το χειμώνα.

Κωστής Κοντογιάννης

Καλύκια= παπούτσια