Οι μαντινάδες που έστειλαν οι φίλοι μας με τη λέξη ΖΑΛΟ είναι:
Λεουνάκης Νεκτάριος Συρίλι Χανιά
Ζάλο το ζάλο ανέβαινα το δέτη του σεβντά μου
κι ούτε στιγμή δε μου ’δωκες τη χέρα σου κερά μου.
Δήμητρα Ρέθυμνο
Γοργά σέρνω τα ζάλα μου ογλήγορα να φτάσω
σε μια πηγή κρυγιό νερό να πιω να ξεδιψάσω.
Ομπρός μου βρίχνεται γκρεμνός ζάλο δε γ-κάνω οπίσω
ανε μου πεις πως δε με θες θ’ αδικοθανατήσω.
Κιουρτσιδάκη Νίκη Φραντζεσκιανά Μετόχια
Κάνω το ζάλο μισερό μες του καημού τη στράτα
μπας με προλάβει η χαρά και να μου πει σταμάτα.
Στα ζάλα τω προγόνω μου απάνω θα πατήσω
στο μονοπάτι τσ’ ανθρωπιάς οντε θα περπατήσω.
Παπαδάκη Κωνσταντίνα Μεγαλούπολη
Μόνο τα ζάλα τση πρεπιάς έχουνε την αξία
απ’ όσα αφήνουν πατουχιές μέσα στην κοινωνία.
Ανε θωρείς τση πατουχιές στην πόρτα σου απ’ όξω
τα ζάλα ’ναι τση σκέψης μου που ’ρχεται κάθε τόσο.
Κουτσελάκης Νέλος Αντώνης Ιεράπετρα
Οντε τα ζάλα θα μετράς του χωρισμού που κάνω
ήντα θα πεις πως άξιζε γη φεύγει και τον χάνω.
Στεφανάκης Μιχάλης Γάλλου
Ζάλο το ζάλο πορπατώ σκοντάφτω πέφτω χάμω
πάλι ξανασηκώνομαι τη στράτα ξαναπιάνω.
Λιονής Αλεβ. Γιάννης Ατσιπόπουλο
Το κάθε ζάλο στη ζωή πρέπει να το προσέχεις
κι ήντα θα κάμεις και θα πεις θα πρέπει να προσέχεις.
Αργά τα ζάλα στη ζωή θα πρέπει να τα κάνεις
να τα πατείς με σιγουριά να μην τα ξανακάνεις.
Σταυρουλάκη Νεκταρία Λούτρα
Άστατο με φωνάζουνε όσοι δεν ξέρουν μόνο
ότι είν’ τα ζάλα μου βαριά κι αληθινά στο χρόνο.
Το κάθε ζάλο στη ζωή πρέπει να έχει αξία
να το στολίζει η τιμή κι όχι υποκρισία.
Καλλέργης Γ. Κωστής ΚΙΓΚ Λούτρα
Ζάλο το ζάλο στη ζωή το κάθε βήμα μέτρα
κι έχε το νου σ’ οπίσω σου μη σου ’ρθει καμιά πέτρα.
Τσουπάκης Ανδρέας Ρέθυμνο
Ζάλα κάνει η σκέψη μου τώρα στο μακριά σου
μα όπου κι αν πιαίνει ακλουθά πάντοτε τη σκιά σου.
Ζερβουδάκης Προκόπης Καμπανός Σελίνου
Ζάλο το ζάλο θ’ ανεβώ πάνω στον Ψηλορείτη
να σύρω δυνατή φωνή γεια σου παντέρμη Κρήτη.
Γιώργος Ρέθυμνο
Ζάλο δεν παίρνω στη ζωή αν δεν αναντρανίσω
ψηλά τα ύψη τ’ ουρανού τον ήλιο ν’ ατενίσω.
Σπυριδάκης Μιχάλης Άγιοι Δέκα Μεσσαρά
Τση μάνας και του κύρη μου μόνο κλουθώ τα ζάλα
που τσοι ’χα στο ανάθρεμμα δάσκαλο και δασκάλα.
Σηφάκης Λευτέρης Αθήνα
Δε ρέγομαι το ψεύτικο το δήθεν το μεγάλο
βαδίζω πάντα τση πρεπιάς και τση τιμής το ζάλο.
Πολιτάκη Χαρούλα Κάλυβος Μυλοποτάμου
Ζάλο με ζάλο τη ζωή έχω πολλά περάσει
αχαριστία κι άδικο μ’ έχουνε μπουνταλιάσει.
Σηφάκης Γιώργης Σιμισακογιώργης Ρέθυμνο
Νύχτα μου φεγγαρόλουστη κι αυγή κοκκινομάλλα
πόσες φορές δεν είδατε του έρωντα τα ζάλα.
Ξενιτεμένος Αμάρι
Στο κάθε ζάλο μου θα δω να μου ’κλουθείς ’πο πίσω
πες μου ’να λόγο στεναγμέ κ εγώ να σ’ αγαπήσω.
Σκουντριδάκης Σήφης Κουρνάς
Με σεβασμό ο καθαείς πρέπει να μερακλώνει
απου τα ζάλα τω παλιώ να μην τα μουζαλώνει.
Γαριπαντώνης Νίβρυτος Ζαρός
Καθημερινώς η σκέψη μου κλουθά σου ζάλο-ζάλο
και σε ξανοίγει που θα πας κι αν αγκαλιάζεσαι άλλο.
Ακόμα και στον ύπνο μου γροικώ σε ζάλο-ζάλο
κι έχω τσ’ αγκάλες μου ανοιχτές βιόλα μου να σε βάλω.
Μελαμπιώτης Μιχάλης Μελβούρνη
Έκαμα ’γω τα ζάλα μου κάμε συ τα δικά σου
ν’ ανταμωθούμε να βρεθώ μέσα στην αγκαλιά σου.
Μηναδάκη Μαρία Ασίτες
Εβάρυνε το ζάλο μου και πορπατώ με θλίψη
στσοι στράτες του ονείρου μας που ’χες εγκαταλείψει.
Κυπραίου Γεωργία Κάλυμνος
Ζάλο στο ζάλο σου θωρώ την τόση λεβεδιά σου
άσπρο μαντίλι σαν φορείς εις την κορμοστασιά σου.
Σγουράκης Βασίλης Παλιά Ρούματα
Αργό το ζάλο τ’ έρωντα δεν ήρθε στον γ-καιρό ντου
και μ ’έμαθε πως κλείνεται κάποιος στο εαυτό ντου.
Σταμίρη Διονυσία Ζάκυθνθος
Τα ζάλα μου στη ζάλη μου αλλού γι’ αλλού πατούνε
μα μεθυσμένα αμέθυστα εσένα ακλουθούνε.
Βερυκάκης Στέλιος Κάτω Βαλσαμόνερο
Στο καντερίμι τση ζωής τα ζάλα να προσέχεις
τι ’ναι στην πέτρα που πατείς ’πο κάτω δεν κατέχεις.
Χατζόπουλος Ι. Δημήτριος Λείβαδος Ρεθύμνου
Τα ζάλα μου εμέτρησα ήτονε πλιο περίσσα
τη ζήση μου προπάτηξα πολλά παληκαρίσα.
Αγριμάκη Άννα Αγία Αικατερίνη Ηράκλειο
Εμέτρησα τα ζάλα μου κι ερχόμουνα κοντά σου
και δε θα ξαναφύγω μπλιο απου την αγκαλιά σου.
Ούλα τα ζάλα τση ζωής είν’ ανακατωμένα
πολλοί καημοί λίγες χαρές ετσά ’ναι τα γραμμένα.
Χριστοφοράκη Στεφανία Ρέθυμνο
Ζάλα χιλιάδες έκαμα στη ζήση μου για σένα
όμως τα πήρε ο άνεμος και πήγανε χαμένα.
Βοτζάκη Κατερίνα Ρέθυμνο
Το ζάλο μου ακροπατώ να μη σηκώσω σκόνη
και οδηγώ με σεβασμό τση ζήσης το τιμόνι.
Σχοινάκης Μανόλης
Να σ’ αρνηθώ αρνούμαι το, δύσκολο και μεγάλο
αφού η σκέψη σέρνει με στο εδικό σου ζάλο.
Επιμέλεια: Κατερίνα Βοτζάκη
