Είναι αυτονόητο ότι κατά την εξέλιξη δίκης, τυχόν παρέμβαση, από οπουδήποτε και αν προέρχεται, δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Δυστυχώς στην Ελλάδα συνηθίζουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι να εκφέρουν -εξ’ ευηθείας ή ακαίρως- κρίσεις σε κρίσιμα στάδια δικών. Αυτό είναι τεράστιο λάθος διότι, οι ανωτέρω είναι φυσικό να αγνοούν το περιεχόμενο μιας δικογραφίας και οποιαδήποτε κρίση είναι a priori λανθασμένη. Η παρέμβαση εκπροσώπου του δικηγορικού συλλόγου κατά τη διάρκεια ποινικής δίκης, κατά την κρίση μου, θεωρείται αδιανόητη σε κράτος ευνομούμενο. Να μην ξεχνάμε πως σε κράτη που έχουν μακρά παράδοση στους θεσμούς (π.χ. στην Αγγλία 7 αιώνες) ο αστυνομικός κατά την είσοδό του στην αίθουσα του δικαστηρίου, υποκλίνεται στον Δικαστή, δείγμα απέραντου σεβασμού στον υπέρτατο θεσμό της Δικαιοσύνης. Αλλοίμονο, εάν βάλλεται ο πυλώνας της Δημοκρατίας με παρόμοιες ενέργειες. Ακόμη πιο επίμεμπτη ενέργεια είναι η προερχόμενη από την εκτελεστική εξουσία. Τέτοιες παρεμβάσεις είναι απόλυτα καταδικαστέες. Αλλοίμονο εάν χρειάζεται φροντιστήριο στους πολιτικούς για να πειθαρχήσουν σε βασικούς κανόνες σεβασμού στους θεσμούς. Πριν την έκδοση απόφασης, η σιωπή είναι χρυσός και απαγορεύεται η οποιαδήποτε κριτική, η οποία μπορεί να περιμένει μετά την έκδοση της απόφασης. Εισαγγελείς όπως η Αριστοτέλεια Δόγκα, αποτελούν κλέος και εγκαλλώπισμα του Δικαστικού Σώματος. Απέδειξε ότι διαθέτει και εσωτερικό κάλλος και ανάστημα πνεύματος.
Εύχομαι να την μιμηθούν και άλλοι Εισαγγελείς.
