Σας είναι γνωστό πως: Ο Νίκος Ψαρουδάκης, αυτός ο ευσεβής Χριστιανός, ο αγωνιστής Πατριώτης. Ο δραστήριος Κρητικός από το Αποδούλου του Αμαρίου. Ο πολυτάλαντος Άνθρωπος. Αυτός, είχε ιδρύσει, διεύθυνε και κυκλοφορούσε στην Αθήνα την εφημερίδα «Χριστιανική Δημοκρατία». Αυτή η εφημερίδα μετονομάστηκε «Χριστιανική».
Με χαρά πληροφορήθηκα από το στέλεχός της κ. Αθανάσιο Κουρταλίδη, φιλόλογο και πρώην Σύμβουλο Μέσης Εκπ/σης, ότι το Δ.Σ. της εφημερίδας αυτής αποφάσισε και έχει οργανώσει τιμητικές εκδηλώσεις στη Μνήμη του Μεγάλου αυτού Ρεθεμνιώτη στις 6 του Μάη στο Αποδούλου και στις 7 του Μάη στο Ρέθεμνος.
Να συγχαρώ πρώτα όλους τους συντελεστές των εκδηλώσεων αυτών, για την απόφαση, την οργάνωση και την καθόλου φροντίδα των εκδηλώσεων προς τιμή του αξέχαστου συμπατριώτη μας Νίκου Ψαρουδάκη. Θέλω μετά ν’ αναφερθώ με πολύ λίγα λόγια σε μικρό μέρος του μεγάλου έργου του. Έργου, που επιτέλεσε κατά την πορεία του μέσα στην Ελληνική και Χριστιανική Κοινωνία. Έργο, που αποτελεί μεγάλη προσφορά στη Θρησκεία τη Χριστιανική, στην Πατρίδα την Ελληνική, στα Δημοκρατικά ιδανικά, στην Κοινωνία, στην Πολιτεία, και στην Οικογένεια των Ελλήνων. Σ’ αυτούς τους τομείς, που αποτελούν σήμερα ΣΤΟΧΟΥΣ των πυρών αυτών, που θεωρούνται πρωτοπόροι μεταρρυθμιστές, και προωθούν το πισωγύρισμα της Ανθρωπότητας στην εποχή, που ο Άνθρωπος πορευόταν με οδηγό το ένστιχτο και τις επιθυμίες του…
Με το Νίκο Ψαρουδάκη συναντήθηκα και γνωρίστηκα εδώ στο Ρέθεμνος στα 1975(;) σε μια ομιλία του στο Λύκειο των Ελληνίδων αν δεν κάνω λάθος.
Ό,τι είχα να πω για τον υπέροχο Άνθρωπο, το μεγαλόπνοο έργο και την πολυτάραχη πολιτεία του, το είπα σε δριμύ λόγο μέσα στις 70 περίπου πρώτες σελίδες του πονήματός μου, που κυκλοφόρησα την 1.1.2013, με τον τίτλο «PAX JUDAICA ή Παγκοσμιοποίηση».
Το βιβλίο αυτό έστειλα τότε και στη «Χριστιανική», την οποία κ ευχαριστώ με την ευκαιρία, για την παρουσία, που έκαμε σ’ αυτό.
Τώρα, λοιπόν, με την ευκαιρία των προς τιμή του εκδηλώσεων, επέλεξα να μεταφέρω κι από τις στήλες αυτές ένα κομμάτι, που αφορά στη συμμετοχή του Νίκου Ψαρουδάκη ως επίλεχτου Μέλους της Επιτροπής, που συγκροτήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, που είχε αποστολή της το άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου. Το άνοιγμα ενός Ασκού του Αιόλου.
Κ επιλέγω αυτό, γιατί οι καιροί το καλούν. Γιατί η προδοσία, που ξεκίνησε στα 1955, με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, προόδευσε στα κατά τους μήνες Ιούλη – Αύγουστο του 1974, με τις επιδρομές της Τουρκίας Αττίλας Ι και Αττίλας ΙΙ, τείνει να ολοκληρωθεί αυτή την περίοδο.
Είναι, λοιπόν επίκαιρο το θέμα περισσότερο τώρα, παρά κατά το παρελθόν. Το καθιστά όμως επίκαιρο κ η ατιμωρησία των ΠΡΟΔΟΤΩΝ, που αποτελεί αφορμή τουλάχιστον της επέχτασης των προδοτικών πράξεων σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής των Ελλήνων. Και τείνει να οδηγήσει την Ελλάδα, ως ανυπεράσπιστο θύμα των ελεεινών προδοτών, σε αλλαγή ιδιοχτήτη! Και τους Έλληνες, από την έως τώρα στιλβωμένη δουλεία, σε μια αισχρή κι ακατονόμαστη σκλαβιά! Σκλαβιά, χειρότερη κι από την περίοδο 1830-1841, που πέρασε η Κρήτη υπό τη Διοίκηση των εντολοδόχων του χεδίβη της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλυ.
Στο Πόρισμα, που εξέδωσε η Επιτροπή αυτή, ο αδέκαστος Νίκος Ψαρουδάκηςμειοψήφησε! Δεν αποδέχτηκε το «διά ταύτα», όπως το συνέταξε και το προσυπέγραψε η πλειοψηφία της Επιτροπής. Και ήταν ο μοναδικός, που επέμεινε, παρά και τις πιέσεις και τις απειλές, που ασκήθηκαν σ’ αυτόν. Και ασκήθηκαν από την πολιτική Ηγεσία της Ελλάδας, που επιθυμούσε να συγκαλύψει την προδοσία. Ν’ αθωώσει τους προδότες, για να μπορέσουν στο μέλλον να παρουσιαστούν Σωτήρες και Εθνοπατέρες και Εθνάρχες του καταπροδομένου Ελληνισμού. Να παραδειγματίσουν σε μίμηση τους επερχομένους. Ώστε το μίασμα της Ανθρωπότητας να βρει συνεχιστές του έργου αφανισμού της Ελληνικής Φυλής, τον οποίο προωθεί ακάθεχτα, από έλλειψη εμποδίου και με τη σύμπραξη Γραικύλων εξωνημένων προδοτών του Γένους των Ελλήνων…
«ΠΡΟΤΑΣΗ
Νικολάου Στ. Ψαρουδάκη
Βουλευτού Επικρατείας
Μέλους της Εξεταστικής Επιτροπής του φακέλου της Κύπρου σχετικά με το κεφάλαιο ΙΑτου πορίσματος που αναφέρεται στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ. Μειοψηφών επί του τμήματος αυτού του Πορίσματος παρακαλώ όπως καταχωρηθεί το παρόν ως άποψη της μειοψηφίας, σύμφωνα με το άρθρο 148, 1 του κανονισμού.
Παρά τα πολλά σωστά και δίκαια, που περιέχει το ως άνω πόρισμα, ιδία όσον αφορά τις ευθύνες του υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Αβέρωφ, της ηγεσίας των ΕΔ, των Άγγλων καιΑμερικανών και της Τουρκίας, τα οποία ψηφίζω και επαυξάνω, δεν μπορώ να δεχθώ το πόρισμα, γιατί θεωρώ ότι παραλείπει να κατονομάσει τον κύριο ένοχο της Κυπριακής Τραγωδίας, τον κ. Κων. Καραμανλή, τον άνθρωπο που στις 6.10.1955 σπεύδει πριν ακόμα κηδευθεί ο Παπάγος να αρπάξει ευνοιοκρατικά την πρωθυπουργία παραγκωνίζοντας τον Στεφανόπουλο, με αντάλλαγμα τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, που επέβαλαν την Τουρκία συνεταίρο στην Κύπρο και στις 24.7.1974 πάλι, πριν αλέκτορα φωνήσαι, σπεύδει και αρπάζει την πρωθυπουργία από τον Π. Κανελλόπουλο, για να αφήσει τον Αττίλα ΙΙ ανενόχλητο, να επιβάλλει την διχοτόμηση της Κύπρου, που ήταν το σχέδιο των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων!
Η ευθύνη του κ. Καραμανλή είναι κραυγαλέα και το πόρισμα που τον απαλλάσσει θα πάσχει εσαεί, κάτι που νομίζουμε η πλειοψηφία δεν μπορεί να το αγνοήσει.
Και αυτό για τους εξής λόγους:
- Το πόρισμα δέχεται – και πολύ σωστά – ότι οΥ.ΕΘ.Α., κ. Αβέρωφ, όφειλε να παρακολουθεί την εκτέλεση των εντολών του Πρωθυπουργού, να τον ενημερώνει για την δυνατότητα αποστολής στην Κύπρο ενισχύσεων, να εισηγηθεί την αντικατάσταση της χουντικής στρατιωτικής ηγεσίας κ.ά. και του καταλογίζει τις σχετικές ευθύνες. Όμως την ίδιαευθύνη έχει και ο κ. Καραμανλής, ως Πρωθυπουργός, διότι παρά τις πράξεις και τις παραλήψεις αυτές του κ. Αβέρωφ, ούτε τον ήλεγξε, ούτε τον απέλυσε, αλλά εξακολουθούσε να του έχει απόλυτη εμπιστοσύνη! Ο κ. Καραμανλής, καλύπτοντας τον υπουργό του, είναι ολοφάνερο ότι συμφωνούσε μαζί του και άρα μοιράζεται μαζί του τις ευθύνες και είναι σόλοικο να στέλνεται στο εδώλιο ο Υπουργός και ο συνεργός του Πρωθυπουργός να απαλλάσσεται! Τι ήταν άλλωστε ο κ. Καραμανλής, κάποιος ανήλικος, ή άπειρος, ή αφελής και ανεπαρκής, για να τον παραπλανούν οι υφιστάμενοί του και να τον κατευθύνουν κατά το δοκούν;
- Ο κ. Καραμανλής όχι μονάχα δεν έστειλε βοήθεια στις αγωνιζόμενες Κυπριακές δυνάμεις, αλλά την απόφασή του να μην στείλει βοήθεια την ανακοίνωσε με το διάγγελμά του στις 15.8.1974 από την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο σε όλο τον κόσμο και φυσικά και στους εχθρούς της Κύπρου, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Η αντίσταση της Εθνικής Φρουράς υπήρξε κατά τις πρώτες δυο μέρες αξιοθαύμαστη. Αι μαχόμεναι όμως σκληρώς εθνικαί δυνάμεις δεν ήτο δυνατόν να ενισχυθούν από την Ελλάδα…» Και παρά κάτω: «Η ένοπλος αντιμετώπισις των Τούρκων εις την Κύπρον καθίστατο αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων…»
Η ομιλία αυτή του κ. Καραμανλή, που αποκάλυπτε στον εχθρό τα ελληνικά σχέδια, αποτελεί καθαρή προδοσία και γεννά σε βάρος του καταλυτικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες: Σχετικά με τις ευθύνες αυτές , η Επιτροπή δε μπορεί να αγνοήσει την εμπεριστατωμένη από 20.1.1987 έκθεση του Αντιστράτηγου ε. α. Α. Σαπκαρά, που έχει κατατεθεί στο φάκελο. Όπως επίσης η έκθεση αυτή δεν μπορεί να αγνοηθεί και στο θέμα της μη διώξεως των εγκλημάτων που διέπραξε η χουντική, στρατιωτική και πολιτική ηγεσία, παράλειψη που γεννά μεγάλες ευθύνες και στον κ. Καραμανλή και στον κ. Αβέρωφ.
- Ο κ. Καραμανλής δεν προέβη, ως ώφειλε, στην άμεση αντικατάσταση της ένοχης και ανάξιας χουντικής στρατιωτικής ηγεσίας, η οποία είχε παραλείψει να θέσει σ’ εφαρμογή τα σχέδια αμύνης της Κύπρου και κυριολεκτικά άνοιξε τις πόρτες στον Αττίλα! Το επιχείρημα, της δήθεν βίαιης αντίδρασης των χουντικών, των κ.κ. Καραμανλή – Αβέρωφ, διαψεύδεται από τα πράγματα: Οι Αρχηγοί των Ε. Δ. ζητούν να αναλάβουν ορισμένα Υπουργεία, αλλά μόλις συναντούν την αντίρρηση των πολιτικών, αμέσως σπεύδουν να παραιτηθούν! Ο Ιωαννίδης αποστρατεύεται στις 2 Αυγούστου και κανείς δεν κινείται υπέρ αυτού. Το ίδιο όταν αποστρατεύονται οι στρατηγοί και εκτοπίζονται στην Κέα οι δικτάτορες! Όταν ο κ. Καραμανλής ανέλαβε Πρωθυπουργός, η χούντα ήταν ένα πτώμα που εκλιπαρούσε να ταφεί! Ο κ. Καραμανλής αντί να θάψει τη χούντα την ανέστησε, γιατί ήταν ακριβώς αυτό που του χρειαζόταν για να θάψει το Κυπριακό!
(Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο.)
18.4.2017
