ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Κ. ΑΚΟΥΜΙΑΝΑΚΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ MR. SC.
E-MAIL: [email protected]
http://soixantedix.blogspot.com/
Ναι. Μπουρλοτιέρηδες. Της ζωής, της ύπαρξης, της ιδιοκτησίας, του πνεύματος, της καθημερινότητας, της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Εκείνοι που δεν κρατάνε όπλα και χειροβομβίδες, αυτοί που δεν κουβαλάνε κανόνια και πυροβόλα, οι άλλοι που δεν πετάνε δυναμίτες και βαρελότα, οι συνηθισμένοι διπλανοί που δεν προκαλούν εκρήξεις σε λατομεία και σε στοές. Άνθρωποι που φαίνονται συνηθισμένοι με μια ματιά, υπάρξεις που κινούνται ανάμεσά μας, ζωές που ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες των πολλών. Κι όμως: Ενώ δε λένε πολλά προκαλούν σάλο και αναταράξεις με μια τους κουβέντα, αναστατώνουν την ομήγυρη με ένα τους νεύμα, τινάζουν στον αέρα θεωρίες αιώνων και χαράζουν νέους παράξενους δρόμους μέσα από τους οποίους προσπαθούν χαράξουν εκ νέου τα όρια του καθήκοντος, της θυσίας και εν πολλοίς του ίδιου του ανθρώπινου βίου. Γιατί η Ιστορία όταν επαναλαμβάνεται, λαμβάνει χώρα συνήθως την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα.
Έτσι, εσχάτως αποκτήσαμε -εκτός των άλλων- και πυρπολητές της Ιστορίας. Σαμποτέρ των όσων ξέραμε μέχρι τώρα, πρώτους πολίτες τους οποίους κάποιοι εσκεμμένα εξέθεσαν, προέδρους που όταν κατάλαβαν τι ακριβώς ξεστόμισαν ανασκεύασαν, αφελείς επίδοξους κτήτορες ενός Ολοκαυτώματος που τράβηξαν επιτυχώς αλλού την προσοχή του κόσμου, ασεβείς σε μια εργώδη προσπάθεια κάποιων ανθρώπων να αποδοθεί τιμή και δόξα σε ήρωες που την αξίζουν, που τους οφείλεται εν τέλει και που τίποτα και κανένας δεν πρέπει να επιτρέπει να βεβηλώνεται. Και ναι, είναι ασέβεια στα εκατοπενηντάχρονα ενός πάνδημου εορτασμού να προσπαθούν κάποιοι να ξαναγράψουν την Ιστορία από την αρχή. Εκθέτουν και εκτίθενται, προσβάλλουν και προσβάλλονται, προκαλούν και προκαλούνται να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους, ξεχνούν αλλά δεν ξεχνιούνται, θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές και ενθυμούνται επιλεκτικά, καταγράφουν και καταγράφονται στη συλλογική μνήμη ως νεόκοποι ιστορικοί σε διατεταγμένη υπηρεσία που υπήρξε αρκετά προκλητική για να είναι αθώα, που εκστομίσθηκε σε μια σημαντική εκδήλωση δημόσια για να κινήσει το ενδιαφέρον, που άφησε άλαλα τα χείλη των ασεβών και έδωσε φωνή και βήμα στους ευσεβείς πόθους κάποιων εγωκεντρικών ανιστόρητων και υπέρμετρα σωβινιστών συμπολιτών μας.
Τέσσερα πράγματα δεν γυρνάνε όμως πίσω σε αυτή τη ζωή, φίλες και φίλοι. Η κουβέντα αφού ειπωθεί, η πέτρα αφού ριχθεί, η ευκαιρία αφού χαθεί και ο χρόνος αφού περάσει. Οι κουβέντες πληγώνουν, προσβάλλουν και προκαλούν γιατί η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Οι φιλοξενούμενοι και οι τιμώμενοι πρέπει να εκτιμούν τον τόπο που τους φιλοξενεί και να σέβονται τους θεσμούς που τους τιμούν. Η ανάκληση δεν φτάνει γιατί πολλές φορές η ανασκευή των λεγομένων μας δημιουργεί μεγαλύτερη αναστάτωση και πρόβλημα από τα ίδια τα λεγόμενα. Η πέτρα αφού φύγει από το χέρι και σπάσει τη τζαμαρία δεν γυρνάει πίσω μια και η ζημιά έχει ήδη γίνει. Η ευκαιρία έχει στα πόδια της φτερά και τα μάτια του «τυχερού» που την αφήνει να «πετάξει» είναι δεμένα. Δεν την αναγνωρίζει κι αυτή φεύγει μακριά. Κι ο χρόνος αφού περάσει δεν γυρνάει πίσω. Είναι ανελέητος, καταλυτικός, φθοροποιός και αμείλικτος. Δεν κάνει στάση, δε σταματάει πουθενά, δεν τον κέρδισε ποτέ κανένας και δεν τον νίκησε μέχρι τώρα κανείς.
Λαμπρός ο εορτασμός κατά τα υπόλοιπα. Εξαιρετική οργάνωση, άψογη φιλοξενία των προσκεκλημένων και των προσκυνητών, πύρινοι λόγοι, χρήσιμα δώρα, εγκάρδια καλωσορίσματα, πιστή τήρηση πρωτοκόλλων και προγραμμάτων, πολλή και καλή δουλειά από τους Θεσμούς Εκκλησίας και Πολιτείας και πολλαπλά μηνύματα προς όλους εμάς τους σύγχρονους απογόνους των ηρώων της Αρκαδικής Εθελοθυσίας. Όσο για τον τρίτο πυρπολητή της Μονής, η αναζήτησή του ήταν μάλλον εύκολη και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Άλλωστε-όπως εύστοχα παρατηρήθηκε από φωτισμένο μυαλό και ευλογημένα χείλη- «μετά την επιχειρούμενη εξάλειψη των δύο άλλων, θα μπορούσε να μείνει και μόνος του». Δυστυχώς για κάποιους, η συγκυρία είναι εξαιρετικά ατυχής: το λίγο μπαρούτι που απέμεινε άκαυτο είναι νοτισμένο από αίμα ηρώων και δεν ανάβει εύκολα πλέον.
