ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΓΙΝΕ Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΚΛΑΔΟΥ
Ιστορική ημέρα για την Ιερά Μονή Αγίου Πνεύματος Κισσού η περασμένη Πέμπτη οπότε πραγματοποιήθηκε η ανακομιδή των λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων Αδελφών του Μοναστηριού, οι οποίοι σφαγιάστηκαν στις 15 Ιουνίου 1821 από τους Τούρκους.
Ο τάφος των Μαρτύρων βρέθηκε τελικά πίσω από την κόγχη του Ιερού Βήματος του Καθολικού της Μονής, όπως άλλωστε ήθελε η προφορική παράδοση των κατοίκων της περιοχής.
Αν και όλοι όσοι έχουν ερευνήσει την ιστορία της Μονής, μιλούσαν για ταφή των Μαρτύρων πίσω από το Ιερό, μέχρι σήμερα δεν είχε εντοπιστεί ο τάφος τους, καθώς δεν υπήρχαν ενδείξεις για το ακριβές σημείο, ώστε να πραγματοποιηθούν έρευνες.
Ωστόσο, αντίγραφο ενός παλιού χειρογράφου, το οποίο βρέθηκε πρόσφατα, υπεδείκνυε το σημείο ταφής των Μαρτύρων και τελικά όντως βρέθηκε την περασμένη Τετάρτη, οπότε, την επόμενη ημέρα ο Μητροπολίτης Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίος, προχώρησε στην ανακομιδή των λειψάνων τους.
ΟΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΥ
Στην κατοχή του Ηγουμένου της Μονής, Αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίου Ξερουδάκη, περιήλθε ένα δακτυλογραφημένο κείμενο, αντίγραφο χειρογράφου ενός δασκάλου, του Ιωάννη Αλεξανδράκη, ο οποίος υπήρξε μαθητής της Σχολής που λειτουργούσε στο Μοναστήρι από το 1836 έως την δεκαετία του 1920.
Ο Ιωάννης Αλεξανδράκης ήταν μαθητής της Σχολής της Μονής τα χρόνια του Επισκόπου Ευμένειου Ξηρουδάκη, και συγκεκριμένα το 1895. Αργότερα έγινε δάσκαλος.
Η μαρτυρία του Ιωάννη Αλεξανδράκη στηρίζεται αφενός σε περιγραφές του πατέρα του και του παππού του, οι οποίοι το 1821 είχαν βιώσει την επίθεση των Τούρκων στην Μονή Κισσού αλλά και στην προσωπική του εμπειρία από την τυχαία ανεύρεση του τάφου των Μαρτύρων, όταν ο ίδιος ήταν μαθητής.
Περιγράφει λοιπόν ότι στις 15 Ιουνίου 1821 Τούρκοι «Εσπέχηδες» από τα περίχωρα και κυρίως από τον Κισσό, έχοντας στην κατοχή τους Φιρμάνι του Σουλτάνου να σφαγιαστούν οι μοναχοί της Μονής Κισσού λόγω των επαναστατικών τους πεποιθήσεων, έφτασαν στο Μοναστήρι και βρήκαν εκεί τον Ηγούμενο και τέσσερις καλόγερους τους οποίος «έσφαξαν σαν τα αρνιά» και ακολούθως έκαψαν το σύνολο του μοναστηριακού συγκροτήματος.
Όπως είναι ιστορικά γνωστό η Μονή Κισσού, ήταν η πρώτη η οποία πυρπολήθηκε από τους Τούρκους στην Κρήτη μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821 και επιπλέον γίνεται γνωστό μέσα από τα χειρόγραφα του Αλεξανδράκη, ότι αυτό έγινε με Σουλτανικό Φιρμάνι και εμπλοκή του Επισκόπου της περιοχής Μεθοδίου.
Ακολούθως περιγράφεται ότι τις επόμενες ημέρες, Χριστιανοί από τον Κισσό, έσπευσαν στο πυρπολημένο Μοναστήρι και έθαψαν σε σημείο πίσω από το Ιερό τους πέντε μοναχούς, φροντίζοντας να μην φαίνεται που ακριβώς έγινε η ταφή από το φόβο νέων βανδαλισμών από τους Τούρκους.
Μετά από 74 χρόνια και συγκεκριμένα το 1895 όταν ο Αλεξανδράκης ήταν μαθητής της Σχολής Κισσού, περιγράφει πως ένα απόγευμα και ενώ έσκαπταν με συμμαθητές του στην αυλή της Μονής, βρέθηκε πίσω από το ιερό ένας τάφος με 5 ανθρώπινους σκελετούς, σε τάφο «άτεχνον» και αφού περιγράφει όλα τα στοιχεία του τάφου και δίνει το ακριβές σημείο ύπαρξης του, επισημαίνει, ότι επικάλυψαν τα οστά με χώμα χωρίς να τα πειράξουν.
Πάνω σε αυτή την μαρτυρία λοιπόν, στηρίχθηκε ο σημερινός Ηγούμενος και όντως στο σημείο που περιγράφει ο Αλεξανδράκης, βρέθηκε ο τάφος των Μαρτύρων.
Ο ΤΑΦΟΣ
Ο τάφος που βρέθηκε ήταν όντως κοινός για πέντε ανθρώπους, οι σκελετοί των οποίων βρέθηκαν στο σύνολο τους σύμφωνα με τις περιγραφές.
Ήταν τάφος πρόχειρος, με χοντρές πέτρες περιμετρικά και επικαλυμμένος με χώμα.
Την Πέμπτη βρέθηκαν όλες οι κάρες των Αγίων, οι τρεις ατόφιες και οι δύο διαμελισμένες καθώς και όλα τα οστά των πέντε σκελετών, τα οποία περισυνελέχθηκαν.
Η τελετή έγινε από τον Μητροπολίτη Ειρηναίο, τον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Λάμπης π. Αθανάσιο Καραχάλιο, τον Ηγούμενο π. Βαρθολομαίο και άλλους κληρικούς της περιοχής.
Τα οστά πλύθηκαν και φυλάχθηκαν μέσα στο καθολικό του Μοναστηριού ενώ στο σημείο του τάφου έγινε μια πρόχειρη κατασκευή με πέτρες καθώς πρόκειται να ανεγερθεί αναθηματικό μνημείο.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΚΙΣΣΟΥ
Οι Ιερομάρτυρες της Μονής Κισσού είναι πέντε. Πρόκειται για τον Ηγούμενο και τέσσερις Μοναχούς που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους στις 15 Ιουνίου 1821.
Τα ονόματα τους δεν είναι γνωστά.
Η Αγιοκατάταξη τους στον κατάλογο των Αγίων και Μαρτύρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας έγινε με Συνοδική και Πατριαρχική Πράξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 21 Σεπτεμβρίου 2000, οπότε και τιμώνται κάθε χρόνο στις 15 Ιουνίου ως Ιερομάρτυρες.
