Ο Γεώργιος Παπανδρέου στο Πέραμα Ρεθύμνου, τον Σεπτέμβριο του 1964 στα εγκαίνια του Γυμνασίου Περάματος, μετά τον πολιτικό του θρίαμβο του 53% τον Φεβρουάριο του 1964, έχοντας στα αριστερά του τους δυο κορυφαίους του υπουργούς του: τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ Η είδηση : Ο κος Σταύρος Μπένος τοποθετείται μετά από απόφαση του πρωθυπουργού, πρόεδρος ΄΄ της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της Εύβοιας ΄΄. Ο κος Μπένος απεδέχθει την πρόταση και ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό. Πράγματι η παραπάνω είδηση δημιούργησε μια συγκλονιστική αίσθηση ΄΄ πολιτικής αμηχανίας ΄΄ στους κύκλους της Δημοκρατικής παράταξης. Ο Σταύρος Μπένος υπήρξε κορυφαίος αυτοδιοικητικός παράγοντας και σημαίνων υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Και κατά τη γνώμη μας, δικαιολογημένα προκλήθηκε η σχετική αναστάτωση, αφού τέτοια γεγονότα έχουν σημαντική πολιτική βαρύτητα και πρέπει να εξετάζονται και να ερμηνεύονται με προσοχή και σοβαρότητα. Η σταθερότητα στη πολιτική τοποθέτηση είναι ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ώριμης Δημοκρατίας. Όμοια βέβαια, και η πολιτική κινητικότητα είναι συνήθης και επιτρεπτή διαδικασία, στα πλαίσια της υγιούς λειτουργίας της Δημοκρατίας, αρκεί να εκπορεύεται από ειλικρινείς προθέσεις και κίνητρα, στα πλαίσια της πολιτικής ηθικής.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ Τοποθετήσεις στελεχών της Δημοκρατικής παράταξης στο κυβερνητικό του σχήμα, έχει καταφέρει να υλοποιήσει και άλλες ο πρωθυπουργός. Είναι εκείνες του Κυριάκου Πιερακάκη, του Άκη Σκέρτσου, του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και άλλων. Όμως παρόμοια ως του κου Μπένου, έως τώρα, δεν είχε καταφέρει. Οι προηγούμενοι που αναφέραμε είναι αρκετά νεότεροι του κου Μπένου, και δεν συνδέονται με την ιστορική προ-μεταπολιτευτική διαδρομή της Δημοκρατικής παράταξης. Η συγκεκριμένη κίνηση χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο συμβολισμό.
Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ Ωστόσο αναφερόμενοι στη περίπτωση του κου Μπένου, και το κατά πόσον διαφέρει από εκείνες των νεότερων του, που βρέθηκαν στους κόλπους της Συντηρητικής παράταξης, σκεφτόμαστε πως ο κος Μπένος ως γεννημένος το 1947 μεγάλωσε τη περίοδο όπου η Δημοκρατική παράταξη επιχειρούσε Τιτάνιους αγώνες για την εδραίωση της Δημοκρατίας μας. Ήταν τα πέτρινα χρόνια της Ελληνικής Δημοκρατίας που η χώρα μας προσπαθούσε να ξεφύγει από το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που αντίθετα το παλάτι αλλά και η Συντηρητική παράταξη προσπαθούσε διακαώς να το διατηρήσει. Όντας φοιτητής του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης θα είχε συμμετοχή στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της προδικτατορικής περιόδου. Εκλέχτηκε δήμαρχος Καλαμάτας το 1978 όντας σε ηλικία 31 μόλις χρόνων. Στη διαδρομή του υπήρξε από τα κορυφαία αυτοδιοικητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ Τώρα ο κος Μπένος έρχεται να υπηρετήσει σε μία θέση που πραγματικά είναι γνώστης του αντικειμένου, και έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα αποτελεσματικός σε παλιότερες ανάλογες καταστάσεις. Ωστόσο η τοποθέτησή του αυτή αποτελεί και μια κίνηση ισχυρού συμβολισμού ως προς την εισχώρηση της Συντηρητικής παράταξης στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς. Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα αν οι συμπράξεις αυτές είναι και πολιτικά δικαιολογημένες. Βέβαια εδώ επανεμφανίζεται η μεγάλη αδυναμία της Κεντροαριστεράς να ανασυγκροτηθεί και να αξιοποιήσει τα στελέχη της. Όμως και σίγουρα τα έμπειρα και καταξιωμένα στελέχη της Κεντροαριστεράς δεν είναι υποχρεωμένα να βρίσκονται σε πολιτική και αναγκαστική αδρανοποίηση εφόσον ο πολιτικός τους φορέας τα αγνοεί ή και αδυνατεί να τους εξασφαλίσει συνθήκες προοπτικής και δραστηριοποίησης.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ Άραγε, τον κο Μπένο τον βασάνισε η σκέψη να αποδεχτεί ή όχι την πρόσκληση του πρωθυπουργού ;Πιστεύουμε πως σίγουρα ναι, καθότι τον θεωρούμε πολιτικό άνδρα με περίσσιο κύρος και σοβαρότητα. Σίγουρα παίρνοντας τις αποφάσεις του ανέλαβε και τα σχετιζόμενα με αυτές του, ρίσκα. Εκτιμούμε βέβαια πως δεν άλλαξε πολιτικές πεποιθήσεις, που όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να έχει μια πολιτική δραστηριοποίηση διατηρώντας την πολιτική του οντότητα. Ίσως βέβαια αυτό και να έπρεπε να διευκρινιστεί από τον ίδιο, ακόμη κι αν χαλούσε την επικοινωνιακή σκηνή της δημιουργίας των αναμενόμενων εντυπώσεων.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΜΗΡΙΑ Είναι αλήθεια, πως στη θέση που μέχρι σήμερα βρισκόταν ο κος Μπένος, βρίσκονται πολλές εκατοντάδες επίλεκτα στελέχη της Κεντροαριστεράς με ικανότητες και δυνατότητες, δοκιμασμένα σε πολιτικές και τεχνοκρατικές θέσεις την τελευταία 30κονταετία τουλάχιστον. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται έως και σήμερα σε μια πολιτική και κοινωνική αδράνεια κατά τις επικρατούσες πολιτικο - κυβερνητικές συνήθειες στη χώρα μας. Υπάρχει μια ΄΄ σιωπηλά συμπεφωνημένη ΄΄κατάσταση όρθωσης χαρακωμάτων στα όρια των διαχωριστικών γραμμών των κομμάτων που δεν επιτρέπει την επαφή, την επικοινωνία και πολύ περισσότερο την πολιτική και κοινωνική ανοχή μεταξύ των πολιτικών χώρων. Είναι οι καταστάσεις δημιουργίας πολιτικών στεγανών και συνθηκών απομόνωσης. Είναι απόλυτα ορθό να οριοθετούνται με σαφήνεια οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους. Δεν είναι όμως ωφέλιμο για τη Δημοκρατία μας, η διατήρηση της έντονης αντιπαλότητας και του έντονου συγκρουσιακού κλίματος μεταξύ τους, που εμποδίζει την ειλικρινή αντιπαράθεση θέσεων και στρατηγικών για όλους.
ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΄΄ΠΡΟΝΟΜΙΟ΄΄ Οι καταστάσεις και οι συνθήκες αυτές δεν είναι ΄΄προνόμιο΄΄ μόνο της χώρας μας. Είναι χαρακτηριστικό και των άλλων Μεσογειακών Δημοκρατιών, όπως της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, ακόμη και της Ιταλίας οι οποίες όπως και η χώρα μας πέρασαν εμφυλίους, ή και πολύχρονες περιόδους κατάλυσης των Δημοκρατικών τους θεσμών με την εγκαθίδρυση δικτατορικών καθεστώτων. Αυτά συνέβαιναν, και ίσως κάπου και να συμβαίνουν ακόμη, γιατί εφάρμοζονταν ταχτικές διχασμού των κοινωνιών και του λαού τους.
ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΔΙΚΟ ΧΑΡΤΗ΄΄ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΜΑΛΥΝΣΗΣ΄΄ Ίσως τώρα πια στη χώρα μας, 70 χρόνια μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου, και 47 ολόκληρα χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, οι συνθήκες να είναι ώριμες για την πολιτική εξομάλυνση.Ίσως και να έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να υπάρχει πια η δυνατότητα για άμβλυνση των πολιτικών στεγανών μεταξύ των πολιτικών χώρων και κύρια μεταξύ του Κεντροαριστερού χώρου και του αντίστοιχου Συντηρητικού. Για την επίτευξη βέβαια ενός τέτοιου στόχου, τον κύριο λόγο τον έχουν οι πολιτικοί πρωταγωνιστές και από τους δύο πολιτικούς χώρους, που θα πρέπει να συμφωνήσουν και να χαράξουν ένα οδικό χάρτη ΄΄για την τιμή της Δημοκρατίας΄΄.Και πράγματι τότε και μόνον θα θα αποδείξουν πως πραγματικά τιμούν τη Δημοκρατία και τη Πατρίδα μας.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Σήμερα η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιστορική συγκυρία, όπου στη θέση του πρωθυπουργού βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όντας συγχρόνως και αρχηγός της Συντηρητικής παράταξης. Όμως η βαθιά ιστορική διαδρομή της οικογένειας Μητσοτάκη αρχίζει από πολύ μακριά και με διαφορετικές πολιτικές καταβολές. Ο πατέρας του πρωθυπουργού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπήρξε κορυφαίο στέλεχος της Δημοκρατικής παράταξης ως και το 1965. Η διαδρομή της οικογένειάς τους ήταν πολύ μακριά τόσο στους Εθνικούς αγώνες της ανεξαρτησίας της Κρήτης, όσο και και στους μετέπειτα πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες για την εδραίωση της Δημοκρατίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Ο προ-παππούς του, ονομαζόμενος επίσης Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εκλεγμένος ΄΄ Πληρεξούσιος Κυδωνίας΄΄ από το 1878, στην ακόμη Τουρκοκρατούμενη Κρήτη, υπήρξε ο ιδρυτής και ο αρχηγός του κόμματος των Ξυπόλητων της Κρήτης. Το κόμμα των Ξυπόλητων υπήρξε η Προοδευτική παράταξη στα πολιτικά δρώμενα της Κρήτης, και της οποίας από το 1888 ηγήθηκε ο αδελφός της γυναίκας του, της Κατίγκω Βενιζέλου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η παράταξη αυτή αποτέλεσε και τον πρόδρομο του κόμματος των Φιλελευθέρων της Ελλάδος, το οποίο ίδρυσε ο Βενιζέλος τον Αύγουστο του 1910 όντας υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Στη συνέχεια της πολιτικής διαδρομής της οικογένειας, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όντας βουλευτής και υπουργός της Ενώσεως Κέντρου υπήρξε μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τα δύο κορυφαία στελέχη του κόμματος καθώς και τους δύο πιθανότερους υποψηφίους για την ηγεσία του, άμα τη αποχωρήσει του αρχηγού της, του Γεώργιου Παπανδρέου. Όμως αφ΄ενός οι συγκυρίες λαθεμένων πολιτικών επιλογών και εκτιμήσεων, και αφ΄ετέρου η δόλια και ολέθρια παρέμβαση του παλατιού, οδήγησαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη εκτός του χώρου της Δημοκρατικής παράταξης. Η σημερινή λοιπόν πολιτική συγκυρία έχει αναδείξει στη θέση του πρωθυπουργού τον γόνο μιας οικογένειας που με αυταπάρνηση υπηρέτησε τη Δημοκρατική παράταξη για 90 τόσα χρόνια ! Μήπως λοιπόν βρισκόμαστε στην πλεονεκτικότερη χρονική και πολιτική συγκυρία για μια ιστορική εγκατάλειψη της έντονης αντιπαλότητας των δύο πολιτικών χώρων ;
Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ Καταλήγοντας, με τις σκέψεις μας αυτές, ας μην προσπαθήσουμε να αναγορευτούμε σε πολιτικούς ή κοινωνικούς κριτές της κίνησης του κου Μπένου. Ας εκλάβουμε όμως τη πολιτική αυτή κίνηση, η οποία ομολογουμένως διαθέτει πολιτική βαρύτητα τόσο λόγω του ισχυρού συμβολισμού της, όσο και της σημαντικής προσωπικότητας του κου Μπένου, ως μια αφορμή πολιτικής αφύπνησης. Προσδοκία μας είναι, η αφορμή αυτή να οδηγήσει στο να να αναληφθούν πρωτοβουλίες τόσο από πολιτικές προσωπικότητες όσο και από θεσμικές συλλογικότητες με σκοπό να επιτευχθεί η κορυφαία αυτή κίνηση της ΄΄πολιτικής εξομάλυνσης΄΄. Για το καλό της Δημοκρατίας μας και για το καλό της Πατρίδας μας !
