Κάθε μέρα που περνάει απ' όταν παρουσιάστηκε το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τα Εργασιακά, επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο ότι μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει για τους εργαζόμενους, και κυρίως για τους νέους. Επιβεβαιώνεται ότι δεν χωράει καμία διαβούλευση για «βελτιώσεις» και «διορθώσεις», ίσα ίσα από αυτό που τελικά κατατέθηκε, βλέπουμε ότι ολοένα γίνεται και χειρότερο.
Μια ματιά να ρίξει κανείς σε όσα μεσολάβησαν απ' όταν η κυβέρνηση έδωσε στη «διαβούλευση» το νομοσχέδιο, πριν από τρεις βδομάδες, είναι αρκετή για να βγάλει συμπεράσματα.
Πρώτοι απ' όλους ο ΣΕΒ και οι μεγαλοξενοδόχοι, με «ανοιχτή όρεξη», μην μπορώντας να κρύψουν την ανυπομονησία τους να ψηφιστούν και να αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νέες αντεργατικές διατάξεις, ζητούν με παρεμβάσεις τους ακόμα περισσότερες αντιδραστικές αλλαγές, μεγαλύτερη «ευελιξία» στη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων.
Χτυπάνε βέβαια «ανοιχτές πόρτες», αφού η κυβέρνηση όχι μόνο υπερασπίζεται κάθε αράδα του αντεργατικού της νομοσχεδίου, παρά την καθολική κατακραυγή, αλλά ενσωματώνει και πολλές από τις «παρατηρήσεις» της μεγαλοεργοδοσίας πριν το καταθέσει στη Βουλή.
Αυτό κάνει για παράδειγμα ο υπουργός Εργασίας, προσθέτοντας στο νομοσχέδιο την τελεσίδικη απαγόρευση μιας απεργίας όταν αυτή κριθεί «παράνομη» στα δικαστήρια, ώστε να μην επανακηρύσσεται από τα παραπάνω συνδικαλιστικά όργανα!
Κυβέρνηση και εργοδοσία παίρνουν «φόρα» από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και συνολικά από την υπάρχουσα νομοθεσία για τα Εργασιακά, που εμπλουτίζεται εδώ και χρόνια με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, στρώνοντας το έδαφος για τα σημερινά και επόμενα μέτρα.
Στο πλευρό τους βρίσκεται σταθερά η ηγεσία της ΓΣΕΕ, και όσοι τους ακολουθούν πιστά που βλέπει «θετικά στοιχεία» στο νομοσχέδιο - έκτρωμα και καλεί τους εργαζόμενους σε «κοινωνικό διάλογο» με την κυβέρνηση για τη βελτίωσή του! Η στάση της είναι κατάπτυστη και επικίνδυνη. Επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία υπεράσπισης των εργοδοτικών συμφερόντων και της κυβέρνησης.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία αυτή, όχι μόνο ήταν απούσα αλλά χαρακτήρισε και «γελοίες» τις μαζικές κινητοποιήσεις των σωματείων που προηγήθηκαν ενάντια στο νομοσχέδιο, παριστάνοντας ότι δεν είχε ιδέα τι ετοιμάζει η κυβέρνηση.
Στάθηκε απέναντι στην απεργία στις 6 Μάη, που έγινε με εκατοντάδες αποφάσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων. Κι αφού έκανε ό,τι μπορούσε για να ξεπλύνει το νομοσχέδιο, ανέλαβε την αποστολή να υπονομεύσει το ενιαίο απεργιακό μέτωπο σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που είχε ήδη αρχίσει να συγκροτείται με αποφάσεις σωματείων για νέα απεργία.
Κάτω από την πίεση των συνδικάτων και την κατακραυγή των εργαζομένων, υποχρεώθηκε σε τακτικισμούς, με σκόπιμη κωλυσιεργία στην κήρυξη απεργίας, υπηρετώντας μέχρι τέλους τον σχεδιασμό για αποσυντονισμό και αποδιοργάνωση του κοινού απεργιακού αγώνα, αλλά και για τον εκφυλισμό του, αφού καλεί σε απεργία για να ...βελτιωθεί το τερατούργημα!
Τίποτα από αυτά δεν πιάνει τόπο όμως στους εργαζόμενους. Τα ζωντανά σωματεία, το ταξικό εργατικό κίνημα, έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Το νομοσχέδιο, δεν βελτιώνεται , δεν εξωραΐζεται, μόνο ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ!
Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι ένα ενιαίο απεργιακό μέτωπο που θα ακυρώνει αυτές τις προσπάθειες και τους σχεδιασμούς. Τα σωματεία επιβεβαιώνουν τις αποφάσεις τους για πανελλαδική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στις 10 του μήνα και ετοιμάζονται να συμμετάσχουν μαζικά, απαιτώντας την απόσυρση εδώ και τώρα του κατάπτυστου νομοσχεδίου.
Την ώρα αυτή της μάχης, δεύτερη σκέψη δεν υπάρχει. Και είναι κριτήριο για τους εργαζόμενους η στάση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης και κάθε συνδικαλιστή απέναντι στις «ανατροπές του αιώνα» που φέρνει το κυβερνητικό έκτρωμα, με επέκταση της απλήρωτης δουλειάς, νέο συντριπτικό χτύπημα στην απεργία, παραπέρα υπονόμευση της συλλογικής οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων.
Γι' αυτό λοιπόν όλοι στην Απεργία στις 10 Ιουνίου στις 10 στο Δημαρχείο. Να ακουστεί δυνατά και καθαρά: Πάρτε πίσω το νομοσχέδιο - έκτρωμα!
