Άρχισε, γλώσσα μου, άρχιξε, μα βλέπε να μη σφάλεις,
γιατί ΄κλουθούν επά πολλοί, να μη σου βρουν ψεγάδι.
Έλα, στ΄όνομα του Θεού, η νύφη να κινήσει,
να τηνε πάμε του γαμπρού, χρυσάφι να πατήσει.
Χρυσάι να ΄ν΄το σπίτι τζης, μάλαμα το κρεβάτι,
διαμάντι το προσκέφαλο απού δα βρει να κάτσει.
Μα πέτε και τση πεθεράς στην πόρτα να προβάλει,
ν΄ αποδεχτεί το ρήγα τζης με την κεράν του ομάδι,
να ρίξει ρόδα στην αυλή, χρυσαφικά στην πόρτα,
και να κρατεί χρυσαφικό στην πόρτα να κρεμάσει,
να βάλουνε τα στέφανα να τα γλυκοφιλήσει
και να τση κάμουν δυό παιδιά να στεφανολοήσει.
Ένα τραγούδι του γάμου για μιαν γλυκιάν Σαββατιάτικην ημέρα
Την άνοιξη. Έτσι. Για το καλό.
