Από τον 5ο αιώνα π.Χ. που ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος επιχειρούσε να ξεσηκώσει την Αθήνα και τη Σπάρτη
Του Εμμανουήλ Ακουμιανάκη
Πολιτικού Επιστήμονα
E-mail: [email protected]
http://soixantedix.blogspot.com/
«Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο, ο βασιλεύς Δημήτριος δεν φέρθηκε σαν Βασιλεύς. Επήγε κι έβγαλε τα χρυσά φορέματά του και τα υποδήματά του πέταξε τα ολοπόρφυρα. Με ρούχα απλά ντύθηκε γρήγορα κι έφυγε. Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός, που όταν η παράσταση τελειώσει, αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται».
[Κ. Π. Καβάφης «Ο Βασιλεύς Δημήτριος»]
Από τον 5ο αιώνα π.Χ. που ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος επιχειρούσε να ξεσηκώσει την Αθήνα και τη Σπάρτη για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με την Ιωνική Συμμαχία, ώστε να αντισταθούν στην αναμενόμενη αναπόφευκτη σφοδρή επίθεση από τις ορδές των Περσών, η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Βρίσκουμε τους Πέρσες αντιμέτωπους με τους Έλληνες, τους Ρωμαίους με τους Πόντιους, τους Βυζαντινούς με τους Μουσουλμάνους, τους Σταυροφόρους με τους Σαρακηνούς και τους Τούρκους με τα Μογγολικά φύλα. Ακολουθούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι στις πεδιάδες της Θράκης, οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, ο Εμφύλιος Πόλεμος και η δικτατορία 1967-74. Η εγκαθίδρυση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας πέτυχε την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αλλά η ανοχή της, μας οδήγησε στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.
Στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα, ο Περικλής κατέβαλλε τεράστιες προσπάθειες για να τον ερωτευτεί μια γυναίκα. Η Ασπασία, που καταγόταν από τη Μίλητο, κατηγορήθηκε ως εταίρα, επειδή κατάφερε να χωρίσει από τη γυναίκα του τον Περικλή. Επειδή, οι δραστηριότητες και η μόρφωσή της έθιγαν το κατεστημένο, που ήθελε τις γυναίκες να έχουν λίγα δικαιώματα και ελάχιστες ευκαιρίες συμμετοχής στα κοινά, στον αθλητισμό και στη δημόσια ζωή, την κατηγόρησαν για ασέβεια και αθεΐα, αλλά αθωώθηκε. Ο Περικλής δεν την παντρεύτηκε ποτέ, γιατί απλά δεν μπορούσε εξαιτίας ενός νόμου υπηκοότητας, που προέβλεπε ότι οι γιοι των μη Αθηναίων γυναικών δεν θα μπορούσαν να γίνουν πλήρεις πολίτες. Έτσι, η Ασπασία συναίνεσε και παρέμεινε στο πλευρό του Περικλή σαν σύντροφός, ως το θάνατο του.
Συναίνεση με την ευρεία έννοια του όρου σημαίνει συγκατάθεση και συμφωνία από όλες τις πλευρές. Σε καμία των περιπτώσεων η σιωπή δεν εκλαμβάνεται ως συναίνεση. Στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης η συναίνεση προφανώς αποτελεί ζητούμενο. Δεν πρέπει όμως να είναι προϋπόθεση. Συναίνεση δεν είναι η υποχρέωση συμμόρφωσης. Η συναίνεση δεν αποτελεί ερωτοτροπία, ούτε ερωτική συνεύρεση. Είναι η προσπάθεια σύγκλισης με στόχο τη συμφωνία. Προφανώς, δεν είναι δίκαιο την ανύπαρκτη φορολόγηση της οικονομικής ελίτ να την πληρώσει η γενιά των νεόπτωχων Ελλήνων, που δικαιολογημένα εξεγείρεται.
Επομένως, πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν συναίνεση με πλήρη ομοφωνία επί ενός προγράμματος, ή συνεννόηση επί ορισμένων πτυχών του προγράμματος αυτού. Με δεδομένο ότι καμιά από τις δυο πλευρές δεν πρόκειται να παραδώσει τα όπλα στην άλλη, θα πρέπει να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις για σταδιακή σύγκλιση των συμφερόντων τουλάχιστον των δύο κομμάτων εξουσίας έναντι της κοινής απειλής. Αν αυτό δεν καταστεί κατορθωτό, τότε ας συνεννοηθούν τουλάχιστον σε επί μέρους θέματα, και έχοντας ως βάση συνεννόησης αυτά τα θέματα, να ασκηθεί κοινή πολιτική. Με γεγονός πλέον την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου -άσχετα με το ποιοι ψήφισαν και ποιοι όχι- μένει να δούμε ποιος θα καρπωθεί το «κέρδος» και ποιος θα πληρώσει τη «ζημιά». Μοιάζει αναπόδραστη νομοτέλεια η βίαιη κοινωνική αντίδραση και ένα είναι το σίγουρο: ότι η παράσταση σιγά-σιγά τελειώνει, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές λάθρα απέρχονται και στην Ιστορία «λίγες γραμμές μονάχα θα βρεθούν για εκείνους».
