Ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου η ηλεκτρονική διαβούλευση σχετικά με τον νέο νόμο
Του ΠΕΤΡΟΥ ΛΥΡΑΝΤΩΝΑΚΗ
Ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου η ηλεκτρονική διαβούλευση σχετικά με τον νέο νόμο «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Δεν έχω σκοπό να σταθώ τόσο στην ουσία του νομοθετήματος, κι αυτό γιατί όπως όλα δείχνουν αυτός ο νόμος εντάσσεται σε μια ευρύτερη ατζέντα η οποία έχει υιοθετηθεί από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια (και αυτός) ο νόμος αποτελεί το «δέντρο» σε ένα πολιτικό «δάσος», με το οποίο θα ασχοληθώ κάποια άλλη φορά. Συνοπτικά σχολιάζοντας, οι συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις είναι ήδη ποινικά κολάσιμες με προϋπάρχοντα νόμο (927/1979), ο οποίος όμως κρίνεται από τον αρμόδιο υπουργό κ. Καστανίδη ως ανεπαρκής. Παραθέτω τα δικά του λόγια για να γίνει εμφανής η πολιτική στόχευση: «Δεδομένου, όμως, ότι ο παραπάνω νόμος έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβασή της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η ισότιμη προστασία όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα φυσικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους ή τον γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους, προβάλλει ως πρωταρχική υποχρέωση του κράτους.» Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με την ισότιμη προστασία όλων των ατόμων ανεξαρτήτως ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών, το πρόβλημα είναι όμως πως υπάρχει στον δημόσιο λόγο μια μεγάλη ελαστικότητα ως προς τον ορισμό του τι είναι «ρατσισμός» άρα και του τι θα είναι ποινικά κολάσιμο. Σκοπός του νόμου «…είναι η καταπολέμηση ιδιαίτερα σοβαρών μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου..»(άρθρο 1). Στο άρθρο 2 όμως, όπου περιγράφονται οι έννοιες όρων, δεν διαφωτιζόμαστε επαρκώς. Στα σχόλια των πολιτών είναι διάχυτη η αγωνία πως ελλοχεύει ο κίνδυνος να έχουμε στο μέλλον καταδίκες ανθρώπων για «εγκλήματα γνώμης», ενώ μεγάλο μέρος των πολιτών αισθάνεται ως «ρατσιστική» την αντιμετώπιση του ιθαγενούς πληθυσμού από το κράτος. Τι είναι αυτό που ανησυχεί τον πολίτη ουσιαστικά; Κατά τη γνώμη μου είναι αυτό το οποίο το δέχεται ως αναπόφευκτο και δεδομένο ο υπουργός: Η μετάβασή μας σε «πολυπολιτισμική κοινωνία». Είναι πλέον εμφανές πως η ελληνική κοινή γνώμη δεν ενστερνίστηκε τέτοιου είδους ιδεολογήματα, ενώ δε φαίνεται να υπάρχει και κάποιος λόγος να το κάνει, ώστε η μετάβασή μας σε πολυπολιτισμική κοινωνία να προκύψει ως γνήσιο λαϊκό αίτημα από τα κάτω. Αντιθέτως είναι εμφανές πως τέτοιου είδους ιδεολογήματα ευδοκιμούν στους κύκλους της πολιτικής και παραπολιτικής ελίτ της χώρας για λόγους που έχουν να κάνουν με την απουσία πρωτότυπης πολιτικής σκέψης του μετριοτάτου –κατά γενική ομολογία- πολιτικού προσωπικού, οπότε την απουσία αυτή σπεύδουν να καλύψουν με την καθυστερημένη και ακατέργαστη εισαγωγή ιδεών από τη Δύση και τις μελλοντικές πολιτικές στοχεύσεις (ψήφοι μεταναστών-ο διορισμός πέθανε). Είναι μάλιστα θλιβερό να γίνεται ακόμα λόγος για «πολυπολιτισμικότητα» στη στιγμή που χώρες της Δύσης με μεγαλύτερη εμπειρία επί του θέματος παραδέχονται ανοιχτά πως το συγκεκριμένο μοντέλο απέτυχε.
Προβλέπω πως τα αρνητικά σχόλια των πολιτών στο opengov σχετικά με το νόμο δε θα πτοήσουν την κυβέρνηση μια και όπως όλα δείχνουν το πολιτικό διακύβευμα δεν είναι πλέον το τι θέλει ο ιθαγενής, προηγούνται άλλοι: Οι «αγορές», τα κόμματα εξουσίας κλπ. Αν κάτι δείχνουν νόμοι όπως αυτός ή ο κριθείς ως αντισυνταγματικός νόμος για την ιθαγένεια και το περίφημο φυσικά μνημόνιο είναι η τέλεια αποκοπή της πολιτικής ελίτ από το κοινό λαϊκό αίσθημα.
Κάποιος πολίτης συνοψίζει με πολύ εύστοχο, αλλά καθόλου «πολιτικά ορθό» τρόπο το νόημα του αντιρατσιστικού νόμου: «Απαγορεύεται οι ντόπιοι σκλάβοι να τσακώνονται με τους ξένους σκλάβους που φέρνουμε από τους πολέμους μας.»
