Χρειάζεται να γίνουν πολλά, «µικρά», πράγµατα. Κάποιος θα πρέπει να αποφασίσει τι είναι αυτό που το θέλουµε και το διευκολύνουµε και τι όχι. Στα κρίσιµα αγροτικά προϊόντα π.χ. θα πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαρες επιµέρους στρατηγικές. Μαζί µε τους αγρότες.
Οι Ισπανοί για παράδειγµα που έχουν ήδη κατακτήσει τον κόσµο µε το ελαιόλαδο, ακολουθώντας µε συνέπεια συγκεκριµένη στρατηγική µετά την είσοδό τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ εδώ και καιρό διεκδικούν τον πρώτο λόγο διεθνώς και στα οπωροκηπευτικά (branding), επιχειρούν τώρα µια γενναία προσπάθεια, έτσι ώστε να βελτιώσουν ριζικά την εικόνα της χώρας τους (παγκοσµίως) και στο κρασί.
Στην Ελλάδα οµφαλοσκοπούµε. Ο κύριος όγκος της εγχώριας αγροτικής δραστηριότητας µοιράζεται τα τελευταία χρόνια ανάµεσα σε τρεις κατηγορίες αγροτών, µε τελείως διαφορετική αντίληψη (µεταξύ τους) ως προς τον τρόπο ανάπτυξης των αγροτικών εκµεταλλεύσεων.
Υπάρχει µια γενιά παλιών κυρίως αγροτών που επιµένει στο µοντέλο της προσωπικής -κατά βάση- εργασίας, µε περιορισµένη χρήση τεχνολογικών µέσων και µε ελάχιστη βοήθεια από εργατικά χέρια. Η αυστηρή διαχείριση εξασφαλίζει οικονοµική βιωσιµότητα, ωστόσο ο δρόµος της ανταγωνιστικότητας βρίσκεται µακριά.
Στον αντίποδα, εµφανίζεται µια κατηγορία αγροτών που κινείται ταχύτατα σε αναζήτηση νέων λύσεων. Φλερτάρει συστηµατικά µε τους επόµενους κρίκους της αλυσίδας αξίας, εµβαθύνει τη γνώση της για τις αγορές, διερευνά σχολαστικά τα αγροτικά προγράµµατα, βρίσκει λύσεις στις νέες τεχνολογίες και κάνει επενδύσεις.
Κάπου ενδιάµεσα εντοπίζεται ένας άλλος ευρύς κύκλος νεότερων αγροτών που ενώ δεν φοβάται βέβαια τη δουλειά, κινείται όµως µε τη δύναµη της αδράνειας. Αρνείται πεισµατικά να µελετήσει τις συνθήκες, να τολµήσει ένα σύγχρονο επιχειρηµατικό πλάνο, να αξιοποιήσει χρηµατοδοτικές ευκαιρίες και να συµφιλιωθεί µε τις νέες τεχνολογίες.
Αυτή η απόσταση στις τάξεις των αγροτών που σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται άβυσσος, δυσκολεύει τη χάραξη πολιτικών. Και επειδή µάλιστα, πολύ συχνά, κάθε παρέµβαση, τείνει να ανατρέψει τις παγιωµένες πελατειακές σχέσεις, εξελίσσεται σε µόνιµη αιτία αναβλητικότητας από την πλευρά των πολιτικά υπεύθυνων. Χαρακτηριστικό παράδειγµα οι συνδεδεµένες ενισχύσεις, µε αφορµή και τη νέα ΚΑΠ. Καµιά άλλη χώρα της Ε.Ε. δεν έχει επιλέξει τόσες πολλές και µε τόσο µικρή σηµασία για τα προϊόντα στα οποία αφορούν. Εδώ, κυριαρχεί η αντίληψη, µη χαλάσουµε χατίρια. Μένουµε λοιπόν στα πασαλείµµατα
agromews.gr
