Αγαπητοί αναγνώστες γεια σας.
Της Κατερίνας Βοτζάκη
Αγαπητοί αναγνώστες γεια σας.
Εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Ο Κώστας Γιαννουλάκης που φιλοξενούμαι σήμερα στη στήλη μας, είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης και θα δείτε στη συνέχεια γιατί το λέω αυτό.
Γεννήθηκε στα Χανιά, μεγάλωσε στη Σητεία,σπούδασε στο Ηράκλειο και πολλά χρόνια τώρα μένει στο Ρέθυμνο μόνιμα.Όταν ήταν 17 ετών ξεκίνησε να ασχολείται
με μουσικά όργανα και το πρώτο ερέθισμα του ήταν ο πατέρας του που έπαιζε λύρα και ήταν και δάσκαλος του.Άρχισε με λύρα και στην συνέχεια όταν σπούδαζε στο
Ηράκλειο,παράλληλα ξεκίνησε λαούτο και κιθάρα στο Ωδείο και σε λίγο σύντομο χρονικό διάστημα προέκυψε και η συνεργασία με μια νεοσύστατη τότε ομάδα, τους Χαίνηδες
που κράτησε δύο χρόνια περίπου αυτή η συνεργασία.Από αυτήν την μουσική ομάδα προέκυψε μια άλλη, η Νεάρχους Παράπλους,που συμμετείχε για άλλα δύο χρόνια.
Μετά από όλα αυτά ,γύρισε πίσω στη Σητεία ,όπου ξεκίνησε μία σχολή εκμάθησης μουσικών οργάνων, λύρας, λαούτου, μαντολίνου και κιθάρας
ενώ παράλληλα είχε ανοίξει και ένα εργαστήριο παραδοσιακών οργάνων και επίσης παρέδιδε μαθήματα εκμάθησης μουσικών οργάνων σε χωριά που ήταν δύσκολη η πρόσβαση
των παιδιών στην πόλη. Σήμερα κάποιοι από τους μαθητές τους είναι καταξιωμένοι καλλιτέχνες και χαίρετε όταν έρχονται να τον δουν και να μιλήσουν για όλα αυτά τα όμορφα
πράγματα που έζησαν μαζί και ένας από αυτούς είναι ο Σήφης Λιγοχυχάκης.
Εκείνη την εποχή, άρχισε να παίζει με διάφορους μουσικούς(λυράρηδες) στη Σητεία και είχε
συμμετάσχει στη δισκογραφική δουλειά του Μιχάλη Καζαμία.Έκανε για άλλα δύο περίπου χρόνια εκπομπές στο τοπικό κανάλι της Σητείας (Σητεία ΤV),όπου παρουσίαζε ζωντανά
καλλιτέχνες του νομού Λασιθίου και πολλές φορές τους συνόδευε και μουσικά.Από αυτήν την εμπειρία αποκόμισε πολλές εμπειρίες από τα μουσικά δρώμενα της ανατολικής Κρήτης
γιατί αυτή είχε την ιδιαιτερότητα να παρουσιάζει ερασιτέχνες καλλιτέχνες που ήταν άνθρωποι τρίτης ηλικίας και έτσι κατάφερε να καταγράψει έναν ανεκτίμητο θησαυρό.
Στη συνέχεια αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στη δυτική Κρήτη και έτσι εγκαταστάθηκε στο Ρέθυμνο. Άνοιξε ένα εργαστήρι κατασκευής μουσικών οργάνων στην παλιά πόλη
ενώ παράλληλα έπαιζε με ντόπιους καλλιτέχνες του Ρεθύμνου, και ο πρώτος που συνεργάστηκε ήταν Γαλάτιος Μοσχονάς, αλλά και με πολλούς Κισσαμίτες βιολάτορες.
Η κιθάρα είναι ένα όργανο που τον μάγευε από μικρό παιδί και είναι το μουσικό όργανο που τον βοήθησε να εκφραστεί και να βγάλει έξω τη φωνή του τραγουδώντας.
Το κύριο επάγγελμα του είναι στη Γραφοτεχνική που ανήκει στα Ρεθεμνιώτικα Νέα, ιδιοκτησίας Μανόλη Χαλκιαδάκη.
Τα σχέδια του για το μέλλον είναι να ασχοληθεί με το πως η μουσική και γενικά ο ήχος μπορεί να θεραπεύσει τον άνθρωπο.Η μουσική έχει τεράστια δύναμη θεραπείας,
όπως και το τραγούδι, αλλά πολλές φορές είναι εγκλωβισμένα και ελέγχονται από το εγώ του καθενός μας.
Παράδοση για εκείνον δεν είναι η λύρα ούτε το λαούτο ούτε ο τρόπος ενδυμασίας ο παλαιϊνός, όλα αυτά είναι κατασκευάσματα του μυαλού.Παράδοση είναι οι αξίες
,όπως η αγάπη , η συμπόνια ,η φιλοξενία ,αυτή είναι η αληθινή παράδοση η οποία υπάρχει μέσα στο κάθε άνθρωπο , ανεξαρτήτου εθνικότητας και του παραδίδεται
από το σύμπαν την στιγμή της γέννησης του.Οι παλιοί κρητικοί ήταν σοφοί άνθρωποι και χρησιμοποιούσαν την παράδοση, δηλαδή τις αυθεντικές αξίες και αυτός ήταν ένας τρόπος
να διώχνουν την ένταση τους , λόγω των κοινωνικών συνθηκών και καταστάσεων στη γη, νοιώθοντας πάντα ηρεμία και γαλήνη, μέσα τους.
Πολύ ενδιαφέρον η συζήτηση που είχαμε με τον Κώστα Γιαννουλάκη, του εύχομαι να έχει υγεία και να πραγματοποιήσει όλους τους στόχους του.
