ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΚΛΑΔΟΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ
«Νιώθω θλίψη και βαθιά συγκίνηση για την απώλεια του Δημήτρη Αρχοντάκη.
Όχι μόνο γιατί τον θαύμαζα ως άνθρωπο της αυτοδιοίκησης.
Όχι μόνο γιατί ήταν μπροστά από την εποχή του και προέβλεπε με σοφία όσα έπρεπε να γίνουν και όποτε έπρεπε να γίνουν.
Όχι μόνο για το έργο του.
Κυρίως γιατί είναι εκείνος που έμαθε σε εκατοντάδες νέους ανθρώπους να μιλούν ελληνικά και να προκόβουν στην ζωή τους.
Είναι εκείνος, στον οποίο οφείλω τις γνώσεις μου και την συνεχή προσπάθεια μου να γράφω και να μιλώ σωστά την Ελληνική γλώσσα.
Εκείνος, στον οποίο οφείλω την αγάπη για τις σπουδές και το διάβασμα.
Σε εκείνο οφείλω την επιλογή της δημοσιογραφίας ως λειτούργημα καθώς και ο ίδιος διέπρεψε σε αυτό τον τομέα.
Ήταν ένας μοναδικός και ανεπανάληπτος συζητητής. Με σπουδαίες γνώσεις. Με σοφία στις πράξεις και στα λόγια.
Ειλικρινά λυπάμαι. Ήταν από τους τελευταίους πρεσβευτές του Ρεθύμνου του πνεύματος, των τεχνών και των γραμμάτων, και αυτό ίσως είναι η πιο μεγάλη απώλεια για το Ρέθυμνο και την τοπική κοινωνία ...»
ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΤΣΑΛΕΔΑΚΗ- ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
«Για το χθεσινό αναχωρητή μας Δημήτρη Αρχοντάκη .
Ανάβοντας αναστάσιμο κερί στη μνήμη σου αχώ να θυμηθώ από τον άνθρωπο την ευγένεια όψης και ψυχής .Από το δάσκαλο των μαθητικών χρόνων μου την έμπνευση στη γνώση. Από το Δήμαρχο πολλών χρόνων στα δρώμενα της πόλης μας την τόλμη να πρωτοστατείς σε πολλά Μεγάλα του Ρεθύμνου αναγνωρίζοντας την προσπάθεια των προκατόχων σου. Με ευρύτητα πνεύματος και χαρισματική θέληση χάραξες αξόνες και δρόμους ανάπτυξης για τον τόπο μας βάζοντας πρώτος το στίγμα του Πανεπιστημίου στο χάρτη της πόλης ,αλλά και κείνο του τουρισμού και της βιομηχανίας σκιαγραφώντας τον ενδυνάμει σχεδιασμό εξέλιξής της . Σύστημα ύδρευσης ,αντιπλημμυρικό Παλιάς Πολης αλλά και διάσωσή της απο νεωτερικές ιδεες ανάπτυξης είναι αναγνωρίσημα έργα σου ενώ η υποστήριξη γυναικείων εθελοντικών τοπικών σωματίων σε έβρισκε ένθερμο υποστηρικτή.
Η συνομιλία μαζί σου με έκανε πλουσιότερη σε γνώση και εμπειρία πάνω σε θέματα της Τοπικής Αυτοδιοικησης . Στο τηλεφώνημα του απογεύματος της περασμένης Πέμπτης που ήθελες να μάθεις για όλα όσα γίνονται στο χώρο αρμοδιότητας μου ,όπως συχνά το έπραττες ,ανανεώναμε προγραμματισμένη συνάντηση μετά τις γιορτές στα παλιά λημέρια του Λιμενικού Ταμείου που υπηρέτησες .
Μόνο που οι εξελίξεις Δάσκαλε .....μας πρόλαβαν .Σίγουρη για το επίμονο του χαρακτήρα σου θα τα παρακολουθείς απο το ουράνιο στερέωμα .Και απο κει πάνω Δάσκαλε φρόντιζε κάθετί οφέλιμο για την πόλη μας .
Και ‘μείς σπο δω σου δίνουμε υπόσχεση ότι θα βαδίσουμε στους δρόμους που μας έδειξες εξελίσσοντας τους ,μπολιάζοντας τους με τα σημεία των καιρών ,μεριμνώντας πάντα για την καλλιέργεια ψυχής και σκέψης αλλά και το καλό του τόπου.
Το Ρέθυμνο δεν ξεχνά την προσπάθεια σου να το οδηγήσεις στην εξέλιξη .Συμμετέχει στην θλίψη των οικείων σου και εύχεται να είναι αιωνία η μνήμη σου!»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ (ΚΙΓΚ) ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΠΟΙΗΤΗΣ
«Πάλι στό Ρέθυμνο βαρειά απλώθηκε η θλίψη!
Ο Αρχοντάκης «ΕΦΥΓΕ» και σ όλους μας θά λείψει.
Δάσκαλος κι Οραματιστής κι αληθινά γενναίος!
Μέ τά θεριά επάλευε ,απ όταν ήταν νέος.
Πολυμαθής κι ευρυμαθής,με Αρχοντιά καί τρόπους
Μέ έμφυτη Ευγένεια στολίδι στούς ανθρώπους.
Τόν τόπο υπηρέτησε μέ ζήλο καί μεράκι.
Κι έφτιαξε Πόλη Ρέθυμνο πού ήταν Ρεθυμνάκι.
Αναμετρήσεις έδινε, μέ μάχες νικηφόρες !
και πάντα ήτανε παρών εις τις Μεγάλες Ώρες.
Γιά τό Πανεπιστήμιο !Γιά τήν παλιά τήν Πόλη !
Έργα Αντιπλημμυρικά !πού Ευγνωμονούμε όλοι.
Ένα μεγάλο Ευχαριστώ Πάντοτε θά τού λέμε.
Για τούτη τήν απώλεια όλοι πονάμε. Κλαίμε !!»
ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΑΚΗΣ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
"Είναι αμίλητοι, όμως δεν είναι βουβοί
έχοντας ήδη διαπεραιωθεί στην απέναντι όχθη
δεν καταδέχονται να μιλήσουν γλώσσα συμβατική
για έναν κόσμο ασύμβατο""
Αρχ. Στ. Χαρκιανάκης
Δάσκαλε μας,
Ανδρείος της γνώσης, διάκονος της παράδοσης, ιδανικός ιμάντας των αξιών που κληρονομήσαμε προς τις νέες γενιές, άοκνος μαχητής του παρόντος, προπομπός του μέλλοντος,
οραματιστής και δημιουργός μιας Πόλης- που παρέλαβες κωμόπολη,
Συναίρεσες τον πλούτο του τόπου μας σε ένα συνεκτικό, πλήρες και εφικτό όραμα για την ανάπτυξη του, για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του,
Υπέβαλλες μιαν ανυπέρβλητη πνευματική ρώμη, στην υπηρεσία του κοινού καλού,
Επέλεξες την τριβή και με μικρά πράγματα, τη συνειδητή αναμέτρηση με τη φθορά της Αγοράς
αντί μιας ευχερούς, υψιπετούς, διεθνούς ίσως, εμβέλειας ακαδημαικής διαδρομής
-είχαμε ως γενιά της Κατοχής την ευθύνη, μου' λεγες, να αναστηλώσομε τα ερείπια του τόπου μας- και η πολιτική, η Βασιλική Τέχνη, υπερβαίνει την επιτυχία σε όποια επιμέρους σπουδή και ενασχόληση: δεν ωφελεί η ατομική πρόοδος, χωρίς τη συλλογική προκοπή,
Ευγενής εξ αγωγής και εκ καταγωγής, υπέμεινες στωικά τις -δίκαιες ή άδικες- κρίσεις και κάνοντας πράξη τη διδαχή σου σε χιλιάδες μαθητές σου -που θα σου ανάβομε πάντα το κερί όχι μόνον για το πλάτος, αλλά για το βάθος της γνώσης, τη σφαιρική προσέγγιση της ζωής και των ανθρώπινων πραγμάτων- δηλαδή με επιχειρήματα, μετέχοντας στον πολιτικό αγώνα, χωρίς ποτέ να αντιμετωπίζεις "εχθρούς", αλλά απλώς αντιπάλους ,άλλης αντίληψης συμπολίτες- ποιος μπορεί να καταθέσει μία, έστω μία στιγμή απρέπειας ή αγένειάς σου ακόμη και στους σκληρότερους επικριτές σου;;;
Απλώς, δεν είχες ανάγκη να δημιουργείς "εχθρούς" για να υπάρχεις, η πληρότητα, η αυτάρκεια, το εύρος της προσωπικότητάς σου, έτσι κι αλλιώς, έθετε τον πήχυ-γι' αυτό και μπορούσες να ακούς, ακόμη και αν διαφωνούσες, είχες τη δύναμη να επιβάλλεσαι με τον Λόγο, να πείθεις, χωρίς να κουνάς το δάχτυλο- με το οποίο απλώς έδειχνες το δρόμο...
Ποιος μπορεί να μιμηθεί και να υπερβεί την μειλιχιότητα, το χαμόγελο, τον Πολιτισμό τελικά, που εξέπεμπες προς όλους, ακόμη και τις στιγμές που η οξύτητα της αντιπαράθεσης θα καθιστούσε ανεκτή την όποια παρεκτροπή;;;
Και ποιος μπορεί να αντιλέξει στο ότι πέτυχες εν τέλει, τη μόνη κατά το μεγάλο κύκλο της δημόσιας παρουσίας σου, θεμιτή ιδιοτέλεια: να σε χαιρετούν στο δρόμο και να σε σέβονται άπαντες, φίλοι και αντίπαλοι, όλοι δε να προσφεύγουν στο σοφό Δάσκαλο, στον μέχρι και την τελευταία στιγμή αγωνιούντα και αγωνιζόμενο για τον τόπο μας, για την εμπεριστατωμένη συμβουλή, τη δίκαιη γνώμη;;;;
Με τούτο μόνον- αλλά και αρκετό, γιατί είναι ανεξίτηλος- κότινο, μαζί φυσικά με την περηφάνια της εξαιρετικής οικογένειας, που δημιούργησες, σε προπέμπομε, οι μαθητές, οι φίλοι σου, οι Ρεθυμνιώτες, η Κρήτη ολόκληρη, στην Αιωνιότητα.
Κρατώντας πάντα βαθιά χαραγμένες στη μνήμη και την ψυχή μου, τις ανυπέρβλητες πνευματικά και διά βίου έρμα στις δύσκολες στιγμές, στις κρίσιμες αποφάσεις της ζωής, συζητήσεις μας, σε ευχαριστώ για όσα μας προσέφερες, κυρίως εκ μέρους των παιδιών εκείνων από τα χωριά μας, που- τώρα δικαιούμαι να το πω, γιατί εν ζωή το απαγόρευες- αφιλοκερδώς εδίδαξες και με τη στήριξη σου οικοδόμησαν τη ζωή τους.
Προσδιόρισες, Δημήτρη Αρχοντάκη, αμετάκλητα την Ευθύνη καθενός και καθεμιάς από εμάς απέναντι στον εαυτό μας, τον συνάνθρωπο και την κοινωνία συνολικά-
Όρισες, εν ολίγοις, Δάσκαλε, το μέτρο των πραγμάτων .
Γι' αυτό και δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!!!»
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΑΥΡΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
«Αισθάνομαι βαθιά θλίψη και συγκίνηση για την απώλεια του Δημήτρη Αρχοντάκη. Για αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο που στήριξε τον πολιτισμό και το πολιτιστικό δυναμικό του τόπου μας.
Δεν θα ξεχάσω, πως ήταν από τους πρώτους που επικοινώνησαν μαζί μου, την πρώτη ημέρα που ανέλαβα τα καθήκοντα μου ως Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Ρεθύμνης, όχι μόνο για να με συγχαρεί, αλλά και για να με συμβουλέψει.
Τα σοφά του λόγια, μένουν χαραγμένα στο μυαλό μου και θα τα κρατώ ως πολύτιμη παρακαταθήκη: «Αντώνη αυτά που μένουν σε αυτή την πόλη είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια, γι΄αυτό προσπάθησε να δημιουργήσεις με τις πράξεις σου και άσε τα λόγια για τους άλλους».
Αυτή την ώρα, που οι μνήμες μας γεμίζουν από την «παρουσία του», αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ και στο χρέος που έχουμε ως κοινωνία για να τιμήσουμε τα έργα και τις ημέρες του εκλιπόντος.
Η καθιέρωση της ονοματοθεσίας δεν έχει σκοπό μόνο τον εντοπισμό διαφόρων υπηρεσιών ή καταστημάτων & γενικά σημείων σε μια περιοχή, αλλά και την απόδοση τιμής σε πρόσωπα, που προσέφεραν καλές και ωφέλιμες υπηρεσίες στην πόλη και στην κοινωνία.
Ευελπιστώ, ότι οι τοπικοί παράγοντες (συνταξιούχοι/ες και μη) που είχαν την ιδέα (στα λόγια) να πραγματοποιηθεί εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του, τελικά θα προτείνουν και θα ψηφίσουν την ονοματοθεσίας δρόμου ή πλατείας με το όνομά του αείμνηστου Δημήτρη Αρχοντάκη.
Καλό, αιώνιο ταξίδι κ. Δημήτρη.
Θα σε θυμάμαι πάντα.
Δήμαρχε της πόλης μας και της καρδιάς μας!»
ΝΙΚΟΣ ΔΕΡΕΔΑΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ – ΔΑΣΚΑΛΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
«Τον Δημήτρη Αρχοντάκη τον γνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του 1980, που, όπως και πολλοί άλλοι έφηβοι, παρακολουθούσαμε τα μαθήματα των Αρχαίων Ελληνικών και της Έκθεσης στο φροντιστήριό του επί της οδού Γερακάρη. Καθηλωτικός σαν καθηγητής, με μοναδική και άριστη γνώση και εκφορά της ελληνικής γλώσσας, μας καθήλωνε με την ευρυμάθεια και την ευφράδειά του.
Τον πολιτικό και άνθρωπο Δημήτρη Αρχοντάκη τον γνώρισα δύο δεκαετίες αργότερα, στην αρχή της δεκαετίας του 2000, από το 2002 έως και το 2006 που ήταν η τελευταία του δημαρχιακή θητεία. Ήμουν, μπορώ να πω, από τους φανατικούς πολέμιούς του, με αιχμηρά δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο. Ποτέ, όμως, ο Δημήτρης Αρχοντάκης δεν μου απάντησε. Αντίθετα, όποτε συναντιόμασταν στον δρόμο πάντα ήταν ευγενικότατος μαζί μου χαιρετώντας με χαμόγελο και αποκαλώντας με πάντα με το μικρό μου όνομα. Θυμάμαι, αξέχαστα, ένα πρωινό, που είχα βγει με τους μαθητές μου για έναν περίπατο στο κέντρο της πόλης, αυτός, οδηγώντας το δημαρχιακό αυτοκίνητο, περίμενε υπομονετικά στη διάβαση των πεζών, χαμογελαστός, να περάσουμε όλοι, καλημερίζοντάς μας, και μετά να συνεχίσει τον δρόμο του.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Δημήτρης Αρχοντάκης αποσύρθηκε από τα Δημοτικά πράγματα για να ασχοληθεί, όπως ο ίδιος είχε πει, με τις δύο μεγάλες του αγάπες. Το γράψιμο και το κυνήγι, που τόσο πολύ του είχαν λείψει. Εγώ θα προσθέσω και την πρέφα, αφού συχνά πυκνά τον έβλεπα σε συγκεκριμένο καφενείο της πόλης, τα απογεύματα, να παίζει χαρτιά με παρέα φίλων του.
Η τύχη το έφερε έτσι, που για χρονικό διάστημα περίπου ενός χρόνου, έμπαινα τακτικά στο σπίτι του, στην οδό Μαρούλη, δίπλα στη Φιλαρμονική. Εκεί γνώρισα τον άνθρωπο και διανοούμενο Δημήτρη Αρχοντάκη. Απλός, ήρεμος, εγκάρδιος, προσηνής, είχαμε συζητήσει για διάφορα θέματα του Δήμου του Ρεθύμνου, που στα 27 χρόνια της θητείας του, σαν Δήμαρχος Ρεθύμνου είχε διαχειριστεί. Στο σπινθηροβόλο βλέμμα του έβλεπα το πάθος και την αγάπη του για το Ρέθυμνο. Ένα Ρέθυμνο που ο Δημήτρης Αρχοντάκης το παρέλαβε μια «χωριόπολη» και το παρέδωσε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη.
Δυο-τρια πράγματα μόνο θα αναφέρω, που μέχρι και σήμερα φέρνουν τη σφραγίδα του: Το μεγάλο αποχετευτικό δίκτυο της Παλιάς και νέας πόλης, που δοκιμάστηκε με επιτυχία στις πρόσφατες πλημμύρες, την πλήρη ανάπλαση της παλιάς μας πόλης και την απόκτηση από τον Δήμο του κάστρου της Φορτέτζας, που από ένα σωρός από πέτρες, έγινε ο πολιτιστικός πολυχώρος του Ρεθύμνου.
Ο Δημήτρης Αρχοντάκης δοκιμάστηκε χρόνια από προβλήματα της υγείας του. Τα ξεπέρασε όμως παλικαρίσια με στωικότητα, εγκαρτέρηση και χαμόγελο. Σήμερα, έφυγε ανέλπιστα… Από την κακιά την ώρα που λέμε… Από εκεί που δεν το περίμενε κανείς… Έχοντας δημοσιεύσει, μερικές ημέρες πριν την άποψη του, πάντα εμπεριστατωμένα, για το νέο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου μας, αλλά και τις πασχαλινές του ευχές με την «ξεκουμπίστρα» μια παλιά εύθυμη ηθογραφία…
Καλό σου ταξίδι ΔΗΜΑΡΧΕ, Δημήτρη Αρχοντάκη!»
ΛΙΑΝΑ ΜΙΛΗΔΑΚΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
«Για τον Δημήτρη Αρχοντάκη έχουν γράψει και θα γράψουν πολλοί, πράγμα αυτονόητο και αναμενόμενο. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στην ισχυρή εσωτερική μου ανάγκη να καταθέσω κι εγώ λίγα λόγια αγάπης και εκτίμησης για τον άνθρωπο που γνώρισα και με τον οποίο συνεργάστηκα πολλά χρόνια. Είχα την εξαιρετική τιμή να με επιλέξει ως φιλόλογο και να εργαστώ στο θεωρητικό φροντιστήριο "Ο Πλάτων", το καλύτερο επί δεκαετίες φροντιστήριο προπαρασκευής μαθητών σε θεωρητικές σπουδές, το "σχολείο" του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας Δημήτρη Αρχοντάκη. Πολλές φορές, καθώς δίδασκα το μάθημά μου σε μια αίθουσα του φροντιστηρίου, ακουγόταν αχνά από τη διπλανή αίθουσα διδασκαλίας η μελίρρυτη, ευρυμαθής και εμπνευσμένη διδασκαλία του προς τους τυχερούς μαθητές του. Ήταν απόλαυση να τον ακούς στην παράδοση του πιο δύσκολου και απαιτητικού μαθήματος των Πανελληνίων εξετάσεων, του αδίδακτου κειμένου Αρχαίων Ελληνικών, που, με αναπάντεχη ευλάβεια, παρακολουθούσαν οι έφηβοι υποψήφιοι της Γ' Λυκείου. Επί δεκαετίες, και Δάσκαλος και Δήμαρχος. Στα διαλείμματα που μαζευόμασταν όλοι οι συνάδελφοι στο γραφείο για το 10λεπτο διάλειμμά μας, θαύμαζα την ενέργεια και την όρεξή του. Συχνά είχε μόλις επιστρέψει από ένα απαιτητικό δημοτικό ταξίδι στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη του νησιού κι άλλες φορές είχε μόλις αφιχθεί "τρεχάτος" για να προλάβει το μάθημά του, την ώρα ακριβώς που ηχούσε το κουδούνι. Πάντα όμως χαμογελαστός και γλυκομίλητος.
" κ. Δημήτρη θα πρέπει να είστε πολύ κουρασμένος, πώς τα καταφέρνετε;"
"Κορίτσι μου, η διδασκαλία είναι που με ξεκουράζει, αυτή είναι η μεγάλη μου αγάπη".
Κι όταν αργότερα συνεχίστηκε η συνεργασία μας στο Δήμο, τότε είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον δήμαρχο Δημήτρη Αρχοντάκη. Στο ρόλο του αυτό, επί σειρά τετραετιών, τον γνώρισε όλη η πόλη, γενιές δημοτών, πολιτικών, επαγγελματιών, επιστημόνων, συνεργατών, υπαλλήλων, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός. Πολυάριθμοι και διαφορετικοί άνθρωπο, καθένας από τους οποίους, ασφαλώς, θα έχει να σκεφτεί, να θυμηθεί και να πει πολλά. Επέλεξα λοιπόν, με δυσκολία είναι αλήθεια, να αναφέρω δύο ανθρώπινα στοιχεία του Δημήτρη Αρχοντάκη, όπως τα γνώρισα και τα θαύμασα σε προσωπικό επίπεδο. Αφενός, την υποδειγματική ευγένεια, την απαράμιλλη πραότητα και την αξιοθαύμαστη σύνεση με τις οποίες αντιμετώπιζε τις πιο δύσκολες καταστάσεις και τους πιο δύσκολους ανθρώπους, "δικούς" και "αντιπάλους". Αφετέρου, το μοναδικό τρόπο με τον οποίο μπορούσε να " σταθεί" σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Άρχοντας με τους επιφανείς και προβεβλημένους και, την ίδια στιγμή, χαριτωμένος "βουκόλος" με τους φίλους του χωρικούς και συγχωριανούς.
Ο Δημήτρης Αρχοντάκης "είναι" και θα "είναι" ο σπουδαίος Ρεθεμνιώτης που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ανάπτυξη της πόλης. Που κόσμησε τη ρεθεμνιώτικη κοινωνία και έγινε ένας από τους καλύτερους πρεσβευτές της εντός και εκτός της χώρας.»
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΛΛΕΡΓΗ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
«Ένα κεφάλαιο του Ρεθύμνου ομολογουμένως σήμερα κλείνει. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις καθενός, δεν παύει ο Δημήτρης Αρχοντάκης να ειχε συνδέσει το όνομα του με αυτήν την πόλη. Εγώ όμως έχω πάνω από όλα να θυμάμαι τον καθηγητή Δημήτρη Αρχοντάκη, που ήταν ένας από τους δύο ανθρώπους που με έκανε να αγαπήσω τα αρχαία και με έμαθε να μιλάω ελληνικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους "κορέους" σου, δάσκαλε. Καλό σου ταξίδι...»
ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
"Είχε συνδέσει το όνομα του με το Ρέθυμνο... Σημαντική απώλεια για τον τόπο μας... Αυτό που θαύμαζα περισσότερο από όλα στον δήμαρχο (όπως τον αποκαλούσαμε) ήταν πως χειριζόταν άψογα και σωστά τον λόγο... Καλό ταξίδι δήμαρχε..."
ΜΑΝΟΣ ΓΟΡΓΟΡΑΠΤΗΣ - ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
"Για τη γενιά μου ο Δημήτρης Αρχοντάκης δεν ήταν απλά ο δήμαρχος της πόλης, αλλά ο δάσκαλος που μας έμαθε αρχαία ελληνικά, που μας έμαθε να μιλούμε σωστά ελληνικά και μας «έμπασε» στο πανεπιστήμιο... Καλωστραθιά Κύριε Δημήτρη."
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (ΠΑΛΑΙΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ)
"Είχα την ευλογία να ήμουν μαθητής σου! Είχα την ευλογία να διδαχθώ από εσένα την αγάπη για την Ελληνική γλώσσα , την Ιστορία μας.. Ο λόγος σου πάντα καθήλωνε... Καλό ταξίδι δάσκαλε! Οι Ρεθεμνιώτες , οι μαθητές σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ."
ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΟΦΟΥΛΑΚΗΣ - ΗΘΟΠΟΙΟΣ
"Ο σπουδαίος φιλόλογος, ο δάσκαλος μου, που με μύησε στη βαθιά γνώση των Αρχαίων Ελληνικών και με οδήγησε στην Αριστεία στις πανελλήνιες εξετάσεις, έφυγε. Σήμερα στέκομαι απέναντι στα greek-english,στη χυδαιότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και στην κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας από ολόκληρες γενιές ''απλών'' και ''λαϊκών'' ανθρώπων."