ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΡΕΘΥΜΝΟ

Μικρές παρατηρήσεις και μεγάλα παράπονα για τον τρόπο που διάγουμε το βίο μας στην ονειρεμένη πολιτεία… και τα περίχωρα…

0

 ΖΩΟΦΙΛΙΑ- ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ- ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ- ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

Ρέθυμνο.

Το ακριβό αγαπημένο πολυπαινεμένο μετερίζι της ψυχής μας.

Ο τόπος που γεννηθήκαμε και λατρεύουμε.

Ο ονειρεμένος προορισμός τόσων και τόσων επισκεπτών κάθε χρόνο.

Εικόνα μετά την πρόσφατη θεομηνία στο παραλιακό μετωπο

Ο πανέμορφος κήπος μας στην αγκαλιά του ουρανού και της θάλασσας…

Το φως και η γαλήνη που μας ταξιδεύουν, μα και οι αντάρες που μας αφυπνίζουν…

Θα μπορούσε ώρες πολλές να γράφει κάποιος για τα βιώματα του στη μαγική πολιτεία…

Μαγική; Όχι και τόσο θα έλεγε ένας ρεαλιστής στις επίπεδες μέρες μας.

Τι να είναι άραγε αυτό που κάνει έναν τόπο μαγικό και ονειρεμένο;

Ένα συχνό φαινόμενο στην πόλη

Η γεωγραφική θέση του; Τα αξιοθέατα του; Η ιστορία του; Η αύρα του; Ή οι άνθρωποι κάθε εποχής που όλοι τους είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της πολιτιστικής και πολιτισμικής κληρονομιάς του;

Γιατί υπάρχει κληρονομιά και χρέος τιμής και ευθύνης απέναντι σε όλα αυτά που τόσο απλόχερα μας χάρισε η ζωή στο διάβα μας στα μονοπάτια τούτου του τόπου…

Στον αντίποδα η σύγχρονη εποχή.

Με τις φουρτούνες της και τις μπονάτσες της. Με τη σκληρή της καθημερινότητα. Με το κυνήγι των απαραίτητων αλλά και των περιττών για το ζην και το ευ ζην. Με την ευμάρεια, τις ανέσεις, τις τεχνολογίες της, τις νέες ασύλληπτες για τον κοινό νου ανακαλύψεις της. 

Και όλα αυτά σε ένα φυσικό περιβάλλον που κυριολεκτικά συνθλίβεται κάτω από τα σκουπίδια που αφήνει πίσω του ο νεωτεριστικός πολιτισμός μας και που μπορεί να ξαναγεννηθεί και να «αναπνεύσει» αν λίγο το προσέξουμε…

Σε μια μικρή πολιτεία που θα μπορούσε να είναι πρότυπο καλλωπισμού και ομορφιάς μέσα στην αέναη γοητεία όλων των πολιτισμών που κουβαλάει στα σπλάχνα της…

Δεσποτική κολύμπα 21-10-20

Μάταια πασχίζουν οι αρχόντισσες της οδού Πατελάρου και των άλλων στενών της παλιάς πόλης να ομορφύνουν το κατώφλι τους με λουλούδια. Δίπλα του πάντα περνάει ένας ζωόφιλος  συμπολίτης μας με το κατά τα άλλα συμπαθέστατο σκυλάκι του που πολύ ασυλλόγιστα αφήνει τα περιττώματα του εκεί, αψηφώντας τους νόμους, την καλαισθησία, το σεβασμό στο συνάνθρωπο και τις πολύ καλοπροαίρετες προσπάθειες του για ευμορφία και τάξη. Ίσως να φταίει το σκυλάκι…

Πιο κάτω στην παλιά πόλη συνθήματα παντού. Ένα σωρό μηνύματα, γκράφιτι και αφισο-ρύπανση που το μόνο συναίσθημα που προκαλούν είναι βαθειά θλίψη για την κατάντια της σύγχρονης εποχής μας που « γεννά» νέους  χωρίς οράματα, χωρίς ιδανικά, χωρίς φιλότιμο, χωρίς ουρανό, χωρίς κανένα σεβασμό στην ξένη περιουσία, χωρίς ουσιαστική έκφραση ορθού λόγου και τέχνης. Το πνεύμα καταστροφής κυριαρχεί παντού και είναι κρίμα γιατί όλοι μας -αν θέλουμε- έχουμε τον τρόπο να χρησιμοποιήσουμε  τις θετικές μας πλευρές και να δημιουργήσουμε και να τεκμηριώσουμε τις απόψεις μας, και να εκφραστούμε μέσα από την τέχνη μας με κόσμιο τρόπο στα πλαίσια όμως του ανθρωπισμού και της ευπρέπειας.

Με όλες αυτές τις θλιβερές σκέψεις να μαυρίζουν την ψυχή φτάνουμε στην παραλία μας. Στο στολίδι μας, στη θάλασσα μας που τόσο απλόχερα μας δίνει ανάσες δροσιάς και μας αναζωογονεί. Πολύ συχνά οι τρικυμίες ξεβράζουν στην ακτή λογής λογής πλαστικά σκουπίδια και τόνους φύκια (τα οποία θα μπορούσαν να συλλεχθούν για λιπάσματα και άλλες χρήσεις). Να μη μιλήσουμε για τα λήμματα… Δυστυχώς κανένας τόσα χρόνια δεν είναι σε εγρήγορση για να τα μαζέψει όλα αυτά, σε μια ιστορία που επαναλαμβάνεται τόσο συχνά (με μοναδική εξαίρεση τον όποιο «καλλωπισμό» της αμμουδιάς λίγο πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου και μια στοιχειώδη καθημερινή επιμέλεια κατά τη διάρκεια της). Δεν πειράζει θα τα «καταπιεί» πάλι η θάλασσα, θα τα κάνει νησίδες πλαστικών σαν αυτές που βρίσκονται στους ωκεανούς και είναι στο μέγεθος της Αυστραλίας… Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τα ψαράκια που δυστυχώς δεν γνωρίζουν τι είναι τα μικρά πλαστικά σωματίδια -που δημιουργούνται από την αποσύνθεση του πλαστικού- και τα καταπίνουν για φαγητό… Και φυσικά ποιος να νοιαστεί ότι όλα αυτά καταλήγουν στο πιάτο μας με όλες τις καταστροφικές για την υγεία μας συνέπειες. Θα έλεγε κανείς ότι για όλα φταίνε τα ψαράκια…

Κρήνη στην οδό Πατριάρχου Γρηγορίου- περιττώματα κ.α.

… Και σίγουρα όλο αυτό δεν έχει να κάνει με την πρόσφατη θεομηνία που έπληξε τον τόπο μας και κατέβασε στη θάλασσα τόνους από σκουπίδια, πλαστικά και ξύλα από τα ρέματα της περιοχής (για τα οποία έστω και με κάποια καθυστέρηση υπάρχει μέριμνα για την περισυλλογή τους).  Έχει να κάνει με τη ευαισθησία του καθενός και το σεβασμό που τρέφει για το περιβάλλον που ζει και κινείται. Έχει να κάνει με τη συνεχή επιμέλεια όλων των συμπολιτών μας που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στην παραλιακή ζώνη της πόλης αλλά και με όλους εμάς που μπορούμε και θέλουμε να απολαμβάνουμε το θαλασσινό περίπατο μας σε μία αξιοπρεπή και καθαρή αμμουδιά. Ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει σε αυτό το έργο είτε ατομικά είτε μέσα από εθελοντικές ομάδες προκειμένου αυτό το τεράστιο πρόβλημα να λυθεί επιτέλους. Και το πιο μικρό πλαστικό κομματάκι στην παραλία είναι στοιχείο μόλυνσης του περιβάλλοντος και των θαλασσών μας και ακόμη και γι αυτό θα πρέπει να μεριμνήσουμε. Επιπλέον θα ήταν σωστότερο ο Δήμος Ρεθύμνου να τοποθετήσει στο παραλιακό μέτωπο και δοχεία συλλογής πλαστικών απορριμμάτων με ειδική σήμανση δίπλα σε αυτά της συλλογής των σκουπιδιών. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και στους χώρους της παραλίας που ενοικιάζονται για τουριστική εκμετάλευση.

Ο περίπατος μας συνεχίζεται στις παρυφές της πόλης που ίσως τελικά τα πράγματα να είναι καλύτερα… Και να εκεί στο συνοικισμό του Τιμίου Σταυρού κάποια μικρά παιδάκια παίζουν με χαρά στην απαρχαιωμένη παιδική χαρά. Αυτά τα νοιάζει μόνο το παιχνίδι και είναι πολύ ευτυχισμένα… Κάτω από την τσουλήθρα και παντού ολόγυρα αλλά και στους γύρω δρόμους του συνοικισμού βρίσκονται αφημένα περιττώματα σκύλων, πλαστικά σκουπίδια και ενίοτε μπάζα! «Βουνό» είναι βλέπεις, εξοχή… Δεν είναι η πόρτα μας να τα πατάμε εμείς… Μαθαίνουμε και στα σκυλάκια μας τη διαδρομή και άστα μόνα τους να πάνε τον περίπατο τους και να τα κάνουν όπου βρουν… Μάταια πασχίζει η υπηρεσία καθαριότητας να μαζέψει κάθε φορά τα ασυμμάζευτα. Το ότι υπάρχουν ταμπέλες παντού που ενημερώνουν για την υποχρέωση περισυλλογής των ακαθαρσιών τους δεν ενδιαφέρουν κανένα. Τα σκυλάκια όπως ξέρετε δεν ξέρουν να διαβάζουν… Δυστυχώς και εδώ ούτε οι νόμοι, ούτε τα πρόστιμα, καμία ευσυνειδησία. Η δουλειά μας να γίνεται και δεν βαριέσαι… Ας τα καθαρίζουν οι άλλοι… Γιατί δυστυχώς έτσι είναι οι αντιλήψεις της εποχής μας στην κατά τα άλλα προοδευτική και προχωρημένη κουλτούρα μας. Αγαπάμε τα ζωάκια συντροφιάς, τα θέλουμε στο σπίτι μας για θαλπωρή και παρηγοριά μας, τα φροντίζουμε, τα κανακεύουμε, και αυτά μας δίνουν τόση χαρά με την αγάπη τους και την αφοσίωση τους. Αλλά δυστυχώς δεν καταλαβαίνουμε και τις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι τους και στο θέμα της καθαριότητας τους, και απέναντι στους συμπολίτες μας που έχουν και εκείνοι  το δικαίωμα να κινούνται σε ένα περιβάλλον κατά το δυνατόν καθαρό και καλλωπισμένο. Πόσο μάλλον τα μικρά παιδάκια που δεν έχουν την αίσθηση να διακρίνουν τι είναι καλό και τι κακό για την υγεία τους και δεν μπορούν με κανένα τρόπο να προφυλαχτούν…

Μοναστήρι Αγίας Τριάδας Τίμιος Σταυρός-περιττώματα

Θα έλεγε κανείς βέβαια ότι είναι τόσο παρήγορο που η πόλη μας δεν έχει αδέσποτα, και αυτό οφείλεται στις πολύ συντονισμένες προσπάθειες που γίνονται χρόνια τώρα από ζωόφιλους που τα περισυλλέγουν και τα δίνουν σε οικογένειες για φροντίδα και συντροφιά. Είναι τόσο θλιβερό το θέαμα των αδέσποτων στις άλλες πόλεις. Στα μάτια τους βλέπεις τη θλίψη της εγκατάλειψης και αυτό είναι τόσο σκληρό. Με μια μικρή προσπάθεια όμως μπορούμε να είμαστε πιο προσεκτικοί και ποιο συνεπείς σε όλο το φάσμα της φροντίδας τους ώστε να μη δημιουργούμε προβλήματα εκεί που πραγματικά μπορούν να μην υπάρχουν.

…Εντωμεταξύ στην παιδική χαρά οι μανούλες προσπαθούν να συγκρατήσουν τα παιδάκια τους να μην τρέξουν για να μην πατήσουν ή πέσουν πάνω στις ακαθαρσίες… Στοιχειωδώς θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πορτάκια εκεί  από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου και στην παιδική χαρά του Τιμίου Σταυρού και όπου αλλού χρειάζονται στις παιδικές χαρές της πόλης μας για αποτροπή τέτοιων φαινομένων. Δεν γνωρίζω αν κοστίζουν τελικά τόσο πολύ. Καλή πρόθεση και ενδιαφέρον πρέπει να υπάρξει σε αυτό το θέμα και από την πλευρά του Δήμου.

Όμως το σύντομο ταξίδι μας και ο περίπατος μας τελειώνει κάπου εδώ…

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν θα δείτε εικόνες που μπορούν να γίνουν καλύτερες.

Γιατί μας αξίζει να εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι και να προσπαθούμε τα ελάχιστα για να πετυχαίνουμε τα μέγιστα. Γιατί μπορούμε να βελτιώσουμε τις όποιες μικρές κακές συνήθειες μας σε τόσο καλές.  Και αν ο καθένας από εμάς στο περιβάλλον που κινείται βρίσκεται σε εγρήγορση και δραστηριοποιηθεί με ευσυνειδησία τότε σίγουρα μας περιμένουν καλύτερες μέρες. Αυτό είναι το χρέος κάθε νοήμονα ανθρώπου που σέβεται τον εαυτό του και τον τόπο που ζει και διαμορφώνει τη ζωή του.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ