Ένα λεπτό στρώμα χιονιού καλύπτει τα πάντα, κυρίως τις ατέλειες των δρόμων, των κήπων, και των κουρασμένων Βικτωριανών σπιτιών του δρόμου που ζω, στην πόλη του Farnborough. Φέτος, η έναρξη της εορταστικής περιόδου δεν θυμίζει άλλες χρονιές. Τα σπίτια του δρόμου είναι όλα λιτά, αστόλιστα σχεδόν. Τα Χριστουγεννιάτικα φώτα, συνήθως αντικείμενα συναγωνισμού της γειτονιάς, φέτος δεν βγήκαν από τις κούτες γιατί οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος είναι αστρονομικοί.
Ευτυχώς το χιόνι φωτίζει τις σκοτεινές νύχτες γιατί ο δήμος κάνει επίσης οικονομία στο ρεύμα. Οι δρόμοι είναι κατασκότεινοι μόλις νυχτώσει γύρω στις τέσσερις το απόγευμα. Οι κάτοικοι τις περιοχής, όταν δεν υπάρχει χιόνι, επιστρέφουν στα σπίτια τους κρατώντας αναμμένους φακούς για να μπορούν να διακρίνουν το πεζοδρόμιο μέσα στο πυκνό σκοτάδι.
Καθώς το χιόνι λιώνει, οι φακοί επιστρέφουν και ο δρόμος φωτίζεται από λιγοστά Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται σχεδόν απ’ όλους ανεξαρτήτως πίστεως. Τέτοια είναι η εμπορευματοποίηση και η λησμονιά της ουσίας τους. Η οικογένεια των παγανιστών απέναντι, για παράδειγμα, επιδεικνύει ένα από τα ομορφότερα παράθυρα. Όταν οι γείτονες ανταλλάσσουν κάρτες, δίνουν, εκ του ασφαλούς, ‘εποχιακούς χαιρετισμούς’.
Ο δρόμος, ένας από τους κεντρικότερους, οδηγεί στο εμπορικό κέντρο, την καρδιά της πόλης. Όσοι δυσανασχετούν από την μοναξιά της περιοχής, αποζημιώνονται με μια βόλτα στα μαγαζιά. Φέτος, ελεύθεροι από τους περιορισμούς της πανδημίας, οι αγοραστές γεμίζουν τους δρόμους του εμπορικού κέντρου. Κάποιος παίζει Σκωτσέζικη πίπιζα. Δίπλα, όπως συνήθως, κάποιος ψήνει Γερμανικά λουκάνικα στη σχάρα, και παραδίπλα, μια Ταϊβανέζα ετοιμάζει εξωτικές λιχουδιές. Ένα μικροσκοπικό λούνα παρκ έχει στηθεί στη μέση της πλατείας δίπλα στους πωλητές χειροποίητων Χριστουγεννιάτικων στολιδιών.
Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας όμως, είναι παρούσα, ακόμα και μέσα στο γιορτινό κλίμα. Μια γνωστή αλυσίδα ρούχων έχει βγάλει την απαραίτητη από τον νόμο ανακοίνωση ότι έχει χρεοκοπήσει, και πουλάει τα ρούχα μισοτιμής. Αρκετά μαγαζιά είναι άδεια. Ο κόσμος, αν και πολύς, δεν αγοράζει. Φαίνεται να σουλατσάρει ασταμάτητα, σαν να θέλει να ξορκίσει τη μοναξιά και τη μιζέρια των δρόμων της πόλης.
Το Farnborough είναι μόνο μια ώρα μακριά από το πολυτελές κέντρο του Λονδίνου, αλλά έτη φωτός μακριά από την χλιδή του.
Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν ένας μικρός οικισμός, ο οποίος άνθισε σε πληθυσμό και πλούτο όταν άνοιξε το θρυλικό εργοστάσιο πολεμικών αερόπλοιων στις αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα η πόλη είναι μια οικιστική ζώνη-προάστιο του Λονδίνου, όπου ζουν κυρίως επαγγελματίες που μεταβαίνουν καθημερινά στην πρωτεύουσα για να εργαστούν.
Ο δρόμος που ζω, μέχρι τον 19ο αιώνα, φιλοξενούσε το πτωχοκομείο της περιοχής. Το κτίριο αυτό κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1960. Στο τέλος της ανηφόρας του υπάρχει ακόμα το ανάκτορο της τελευταίας βασίλισσας των Γάλλων, Ευγενίας ντε Μοντίχο, συζύγου του Αυτοκράτορα Ναπολέοντος Γ΄, και δίπλα στο ανάκτορο, βρίσκεται το Αββαείο του Αγίου Μιχαήλ. Στην Αυτοκρατορική κρύπτη του Αββαείου, είναι θαμμένη η Ευγενία ντε Μοντίχο, μαζί με τον σύζυγο και τον γιό της.
Τα Χριστούγεννα τα γιόρταζε ανοίγοντας το παλάτι της σε όλους τους φτωχούς και άπορους της περιοχής, και επίσης, εφοδιάζοντας τους με τρόφιμα, ρούχα, και χρήματα.
Το τοπίο της πόλης άλλαξε ριζικά με την πάροδο των χρόνων. Όμως, υπάρχει κάτι, σαν μαύρο σύννεφο, πάνω από την περιοχή.
Λες και μυρίζει ακόμα η καπνοδόχος του πτωχοκομείου.
Τα δύσκολα χρόνια που ξανάρθαν, και η σκοτεινιά, δίνουν την αίσθηση ότι η φτώχεια των Βικτωριανών χρόνων αιωρείται ακόμα σαν φάντασμα.
Αυτή τη φορά όμως, χωρίς την φροντίδα της φιλόστοργης Ευγενίας.