Κατά πως καθοδηγούν και ορμηνεύουν (στα αρχαία «ερμηνεύω», δύο έννοιες αναλόγως χρήσης – θέσης) οι ονομασίες λοιπόν, στα υπόλοιπα του θεσπέσιου Θ που αφήσαμε στα μισά. Να διευκρινισθεί μήπως στην πορεία της εξέτασής μας εμφωλεύσει κάποια παρερμηνεία, προς άρσην προκαταβολικά πάσης παρανόησης (καίτοι δεν σκουντουφλάμε σε παρεξηγησιάρηδες που ορέγονται παρερμηνείες), οι γνωματεύσεις μας δεν διεκδικούν αλάθητα, μήτε χρησιμοποιούν την περιπτωσιολογική θεώρηση.
Η καθ’ έκαστο συμβάν προσέγγιση, η εξατομίκευση, δίνει συχνά λάθος συμπέρασμα. Εξετάζουμε με βάση το ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας της εποχής, των συνθηκών που επικρατούσαν για άτομα, πράξεις, συμπεριφορές τους. Είτε δρουν ως θεσμικά όργανα (στρατηγοί, βασιλείς, άρχοντες κλπ), είτε μεμονωμένα (φιλόσοφοι, μάντεις, επιστήμονες,ήρωες, καλλιτέχνες, πολιτικοί, νομοθέτες κλπ).
Ήμαρτον για όποιου βαθμού και σ΄όποιο σημείο τυχόν παραπτώματα.
Θεσσαλονίκη. Αδελφή του Αλέξανδρου από άλλη μητέρα, σύζυγος του Κάσσανδρου, προς τιμήν της νίκης επί των Θεσσαλών. Μεγαλόπρεπος προβάλει και ο Θεσσαλός, γιος του Γραικού. Έδωσε το όνομα στη σημερινή Θεσσαλία. Θέστωρ, πατέρας του μάντη Κάλχα στις Μυκήνες του Αγαμέμνονα και της Ιφιγένειας, διόλου τυχαίος λοιπόν ο μάντης (κι΄όχι μάγοι όπως στην Ασία π.χ) γενεαλογικά, αφού παππούς ο Απόλλων και γιαγιά η Αγλαΐα (η λαμπρότητα) από τις τρεις Χάριτες. Μειδιότητες και χαρίσματα συνεπώς ο Κάλχας κι όχι περιφερόμενος διακονιάρης ψωμόλυσσας όπως προλογικά και προεισαγωγικά δηλώναμε για το πλαίσιο εποχής.
Η Θέτις πηγαινοέρχεται στην Ιλιάδα, Νηρηίδα, εγγονή του Πόντου και της Γης, του Νηρέα, μητέρα του Αχιλλέα από τον Πηλέα, θνητός βασιλιάς της Φθίας – Φθιώτιδας, γιος του βασιλιά της Αίγινας, Αιακού. Με καλό κ΄αγαθό ρόλο στο έπος η Θέτις η έρμη, αντίθετα με τον εκρηκτικό Αχιλλέα. Η Θήβα του Πινδάρου και του Επαμεινώνδα στη Βοιωτία, την ισοπέδωσε ο Αλέξανδρος παρά τη μνημειώδη άμυνά της. Η ηρωική Χαιρώνεια δίπλα. Εκεί σπούδασε ο Φίλιππος τον πόλεμο. Θήβα, μια λαμπρή σελίδα του αρχαίου πολιτισμού, άγνωστη η σύνδεση με τη συνώνυμη της Αιγύπτου και τα τόσα Ελληνικά δεδομένα κι΄εκεί.
Άγαλμα του Πόθου. Η προσωποποίηση, της λαχτάρας και της επιθυμίας για κάτι πέρα από τις δυνατότητές μας.
Ο Θήρας (κυνηγός δηλαδή) ήταν Σπαρτιάτης αποικιστής. Λανθασμένη η αντίληψη ότι η Σπάρτη δεν πολυανακατεύτηκε με πλοία. ΛΑΘΟΣ. Τώρα, γιατί η Θήρα, το αγλάΐσμα του παγκόσμιου πολιτισμού, Μινωικό νησί, έγινε Σάντα Ειρήνη, ΛΑΘΟΣ ξανά. Ο Θηραμένης, Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, εκ των 30 τυράννων. Ο Θησέας, ο επόμενος του Ηρακλή ήρωας, γιος του Αιγέα της Αθήνας και της Αίθρας, με σειρά άθλων, απελευθερώνει την Αθήνα από το Μινωικό ζυγό, παίρνει και τις δύο πριγκίπισσες Αριάδνη – Φαίδρα, συμβολισμός μεταφοράς και μεταλαμπάδευσης του Μινωικού πνεύματος στην Αττική που άρχισε από Μίνωα – Ανδρόγεω την όλη ανάμειξη, προεκτείνει ο μύθος Φαίδρας – Ιππόλυτου, γιος του Θησέα από άλλη μάνα.
Γοργόφτερα και γοργοτάξιδα το Θησείο στην Ακρόπολη, του Ηφαίστου κι όχι του Θησέα, ο Θήρων τύραννος στον Ελληνικό Ακράγαντα της Σικελίας. Θίσβη, κόρη του ποταμού Ασωπού, έμεινε στους αιώνες ο έρωτάς της με τον Πύρραμο, η πόλη της στη Βοιωτία. Θορικός πόλη στην Αττική, μάλλον ο σημαντικότερος ιστορικός, Αθηναίος ο Θουκυδίδης με το αθάνατο έργο του, τον μετέφρασε και ο Ελ. Βενιζέλος, ακόμα διαβάζεται, αναλύεται, διδάσκεται, υπέροχος και ο βίος του. Αποικία στη Ν. Ιταλία οι Θούριοι. Η Θράκη μας πήρε το όνομα από την κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης, ανηψιά δηλαδή και διόλου τυχαία, της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον Ευριπίδη «των Θρακών οι χρυσές ασπίδες», το όνομα του Άρη ήταν Θραξ κάποτε. Θρασύβουλος, τύραννος στη Μίλητο 6ος αι π.Χρ και Αθηναίος στρατηγός – πολιτικός. Αθηναίος στρατηγός ο Θράσυλλος, επίσης Θράσυλλος φιλόσοφος, γραμματικός και αστρολόγος από την Αλεξάνδρεια, μάλιστα οι σύγχρονοί του τον χαρακτήριζαν «ως άνδρα πάσης αστρολογίας διαπεφυκότα». Το Θριάσιο στην Ελευσίνα, τα Θυάτειρα στη Μ. Ασία (Ορθόδοξο Πατριαρχείο σήμερα). Γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας, αδελφός δηλαδή του Ατρέα των Μυκηνών, θείος των Αγαμέμνονα – Μενελάου, συνδέθηκε άθελά του με το φρικτότερο έγκλημα ολόκληρης της αρχαιότητας, ο Θυέστης.