Πριν λίγες εβδομάδες ο πρωθυπουργός πήγε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δήλωσε απερίφραστα ότι «πριν από λίγα χρόνια κάναμε καταλήψεις και τώρα επισκέπτομαι τον ίδιο χώρο ως πρωθυπουργός».
Πολλές αναγνώσεις – ερμηνείες μπορεί να έχει αυτή η δήλωση. Μία από αυτές είναι: όπως εγώ ο Αλέξης Τσίπρας έκανα καταλήψεις (σε Γυμνάσια, σε Λύκεια και στο Πολυτεχνείο) και σήμερα είμαι ο πρωθυπουργός της χώρας, έτσι, ή κάπως έτσι, μπορεί να κάνει κάθε νέος Έλληνας για να προκόψει ανάλογα και να φτάσει πολύ ψηλά.
Όμως η παγκόσμια πρακτική λέει το εντελώς αντίθετο: αν δεν ιδρώσεις, αν δεν κοπιάσεις μικρός, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνεις σπουδαίος. Ο σοφός λαός μας το λέει απλά: την καρέκλα σου πρέπει να τη ζεστάνει ο πισινός σου, αν θέλεις να προκόψεις. Αυτό κάνουν και όσοι Έλληνες πτυχιούχοι φεύγουν για να βρουν την τύχη τους σε ξένες χώρες. Με δουλειά, σκληρή δουλειά, κατορθώνουν να διαπρέπουν, να γίνονται διάσημοι και να τιμούν το ελληνικό όνομα.
Ο Α. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός με εκλογές (σε ιδιόμορφες, βέβαια, κοινωνικο – πολιτικές συνθήκες που οι κοινωνιολόγοι τις αναλύουν). Συχνά πυκνά μας θυμίζει ότι τρεις φορές ο λαός τον ψήφισε. Είναι όμως πετυχημένος; Είναι αυτός που θα οδηγήσει την πολύπαθη Ελλάδα στην ψηφιακή εποχή και τον ελληνικό λαό σε καλύτερες μέρες; Η πρώτη απάντηση δίδεται από το στόμα του ίδιου, όταν μιλά αγγλικά. Και είναι οι στιγμές που εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ε.Ε. ή μπροστά σε ξένους ηγέτες. Γιατί είναι μέτρια τα αγγλικά του πρωθυπουργού; Απλά, απλούστατα: όταν έπρεπε να τα μάθει, ζεσταίνοντας την καρέκλα του, έκανε καταλήψεις σε Γυμνάσια, σε Λύκεια και στο Πολυτεχνείο. Και όπως λέει ο σοφός λαός «με πορδές δεν βάφονται αυγά». Αυτά διδάσκει και η πείρα της εκπαιδευτικής ζωής μου.
Θα απαντήσει απλοϊκά κάποιος: επειδή δεν μιλά ο Πρωθυπουργός τα αγγλικά πολύ καλά, δεν είναι άξιος; Όχι, βέβαια. Είναι όμως το πρώτο δείγμα για την ικανότητά του να εκπροσωπήσει την Ελλάδα εκεί που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον των Ελλήνων.
Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι το περιεχόμενο των λεγομένων του, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα. Υπενθυμίζω το πασίγνωστο: «με ένα νόμο, που θα έχει μόνο ένα άρθρο, θα ακυρώσομε τα μνημόνια», που είπε προεκλογικά ο Α. Τσίπρας. Επίσης το ερώτημα του περιβόητου δημοψηφίσματος (20-9-15) σε συνδυασμό με το ΝΑΙ και το ΟΧΙ του λαού, αλλά και με όσα άλλαξαν…
Ως προς τις ξένες – ιδιωτικές επενδύσεις, χωρίς τις οποίε δεν θα μειωθεί η ανεργία όπως γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα (που είναι η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία), τα λόγια και τα έργα των υπουργών του, και τα δικά του, είναι χαρακτηριστικά. Ας θυμηθούμε την επένδυση «ελληνικός χρυσός» στη Χαλκιδική, την οποία ο στρατηγικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα κ.κ. Καρανίκας («δείξε μου την παρέα σου για να σου πω ποιος είσαι» την έστειλε στα τσακίδια. Επίσης στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, που μεθοδευμένα καρκινοβατεί, οι «επενδύσεις» του Κατάρ στα νησιά του Ιονίου που βούλιαζαν πρόσφατα…
Το πολυκαταγγελμένο, ειδικά από τον Α. Τσίπρα, mail Χαρδούβελη προέβλεπε 101 προαπαιτούμενα για να κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές. Αυτούς τους δανειστές της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια εκτιμώ ότι ο ιστορικός του μέλλοντος νηφάλια και αντικειμενικά θα τους ονομάσει σωτήρες του ελληνικού λαού, σε αντίθεση με τους χαρακτηρισμούς που τους δίδει ο λαϊκισμός και ο πολύμορφος αποπροσανατολισμός: κατακτητές, τοκογλύφοι, βδέλλες, νεοαποικιοκράτες κ.ά.).
Τώρα (2017) γίνεται λόγος για 65 προαπαιτούμενα για να κλείσει η νέα αξιολόγηση. Μήπως οι δανειστές μάς χρεώνουν ξανά με τις υποχρεώσεις - προαπαιτούμενα που η κυβέρνηση Τσίπρα λέει ότι ολοκλήρωσε, αλλά ψεύτικα;
Ο πρωθυπουργός, δυστυχώς για την Ελλάδα, είναι όμηρος της «αγωνιστικής γυμναστικής» με την οποία γαλουχήθηκε ως κνίτης. Είναι πιστός οπαδός της άποψης ότι μόνο οι άλλοι φταίνε για ό,τι κακό γίνεται στη χώρα μας. Δεν αναγνωρίζει κανένα ψεγάδι στη διακυβέρνησή του. Σε αυτή την εμμονή επιμένει και αυτός και οι υπουργοί του. Τα πράγματα όμως στριμώχνονται τώρα που η κυβέρνησή του έχει συμπληρώσει δυόμισι χρόνια και, όσο μαέστρος και νάναι στο σερβίρισμα ψεμάτων, δεν γίνεται πια πιστευτός και ήδη διαφαίνεται στο βλέμμα και στο πρόσωπό του. Μαζί του η αριστερά έχασε το «ηθικό πλεονέκτημα», δυστυχώς για την Ελλάδα.
Τα 101 δισεκατομμύρια (89 επί Γιάνη Βαρουφάκη και 11 ως συνέπεια της «γενναίας» διαπραγμάτευσης) που φόρτωσε η κυβέρνηση Τσίπρα, ΔΕΝ διαγράφονται. Ο ελληνικός λαός θα τα πληρώσει μέχρι το τελευταίο ευρώ.
Το τελευταίο παραμύθι του είναι ότι «το 2018, τον Αύγουστο, βγαίνομε οριστικά από τα μνημόνια». Αυτό ξέρουν πια και οι γραμματισμένοι και οι ολιγογράμματοι ότι δεν είναι αλήθεια, αφού ο ίδιος έχει δεσμεύσει την Ελλάδα με συμβάσεις που φτάνουν μέχρι το 2022 και με άλλες μνημονιακές υποχρεώσεις που φτάνουν μέχρι το 2060 και άλλες για 99 χρόνια.
Καλά θα κάμει, επομένως, ο πρωθυπουργός, οι στενοί συνεργάτες – προπαγανδιστές (με πρώτον από όλους τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) και η κυβέρνηση ολόκληρη να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν ότι όσοι λένε την αλήθεια, δεν είναι εχθροί της κυβέρνησης και της πολιτικής που ασκεί, αλλά πονούν για τον τόπο που λέγεται Ελλάδα. Η άρνηση της αποδοχής άλλης άποψης είναι άρνηση της Δημοκρατίας, όπως αυτή γεννήθηκε στην Πνύκα της αρχαίας Αθήνας και κληροδοτήθηκε στην ανθρωπότητα. Διαφωνούν και γράφουν την άποψή τους, επειδή αγαπούμε την Ελλάδα και πιστεύομε ότι με άλλη πολιτική θα πάει πολύ καλύτερα. Είναι κακοτυχία για την πατρίδα μας το γεγονός ότι κυβερνάται τα τελευταία τέσσερα χρόνια από πρώην αντιμνημονιακούς που έγιναν μνημονιακοί μόλις έγιναν πρωθυπουργοί, αφού φλόμωσαν τους Έλληνες με ψέματα (Σαμαράς, Τσίπρας). Αν οι κυβερνήσεις τους ήταν σοβαρές, η Ελλάδα θα είχε βγει αληθινά από τα μνημόνια, όπως βγήκε η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία (Σύγχρονα, ζωντανά, παράλληλα παραδείγματα ομοιοπαθών χωρών).
Σήμερα η Ελλάδα βυθίζεται στο τέλμα και την οπισθοπορεία από τις ιδεοληψίες του πρωθυπουργού, και της κυβέρνησής του. Η επίμονη, με χέρια και με δόντια, παραμονή στην εξουσία έχει γίνει από τον Τσίπρα και το σινάφι που τον περιβάλλει αυτοσκοπός (βλέπε μόλυνση Σαρωνικού χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός, βλέπε χθεσινή απόδοση του κ.κ. Καμένου στην κοινωνία ως ολόλευκη περιστερά, ενώ και οι πέτρες βοούν για το πολιτικό ποιόν του).
Δυστυχώς, για όποιον παρακολουθεί τα πολιτικά πράγματα των τελευταίων 50 χρόνων, η πορεία και εξέλιξη της κυβέρνησης Τσίπρα–Καμένου αρχίζει να θυμίζει τη νοοτροπία των νικητών του εμφύλιου 1947-49. Εκείνοι θεώρησαν την Ελλάδα ως ιδιοκτησία τους και όλους τους άλλους «μιάσματα». Εκείνοι με τον φόβο του χωροφύλακα και με καλπονοθευτικούς νόμους κυβέρνησαν την Ελλάδα μέχρι το 1963, αν και ήταν θλιβερή μειοψηφία (75% προς 25%).
Είναι λυπηρό και επικίνδυνο ότι γύρω από την κυβέρνηση Τσίπρα διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι «εμείς είμαστε εδώ. Ήρθε η σειρά μας να φάμε και να πιούμε (όρα τα καθημερινά ρουσφέτια) όπως τόσα χρόνια έκαναν οι άλλοι». Εμείς θα γίνομε τα κορόιδα; Αυτό το θεωρώ ιδιαίτερα επικίνδυνο, αν πάρομε υπόψη ότι οι εμφύλιοι – εδώ και αλλού – έγιναν ύστερα από πτωχεύσεις και διαμάχη για το μοίρασμα της πίτας. Μόνο η Δημοκρατία, στα λόγια και στα έργα, δίδει ειρηνικές διεξόδους.
Αυτές οι ιδεοληψίες θυμίζουν τη Σοβιετική Ένωση, η οποία από το 1989 έπαψε να υπάρχει. Πέθανε. Και η Ρωσία, αλλά και όλες οι άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ άλλαξαν οικονομική πολιτική.
Πάμε όμως και στην εκπαίδευση που είναι το πεδίον που γνωρίζω πολύ καλά και πιστεύω ότι μπορεί να γίνει εργαλείο ανάπτυξης της πατρίδας μας. Σημειώνω λίγα μόνο, αν και άρχισαν από τις 25 Σεπτ. οι καταλήψεις των Σχολείων (με τις υγείες μας κ. Α. Τσίπρα και όσοι άλλοι υποστηρίζετε ότι οι νέοι θα γίνουν σωστοί αγωνιστές με τις καταλήψεις των Σχολείων – Πανεπιστημίων).
- Υποστηρίζω ότι οι καταλήψεις των (δημόσιων) Σχολείων και Πανεπιστημίων είναι ο δηλητηριασμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας και το θερμοκήπιο εκκόλαψης αναρχικών και νεοφασιστών, με ό,τι αυτά συνεπάγονται για κάθε κοινωνία.
- Η αριστεία είναι, ήταν και θα παραμείνει ο ακρογωνιαίος λίθος καλλιέργειας της παιδικής – εφηβικής ψυχής σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μόνο για την κυβέρνηση Τσίπρα είναι ρετσινιά.
- Οι σημαιοφόροι των σχολείων της Ελλάδας, που σε λίγες μέρες θα επιλεγούν (με εντολή της κυβέρνησης Τσίπρα) με κλήρωση, θα είναι άλλη μια οπισθοδρομική κίνηση της ελληνικής εκπαίδευσης – κοινωνίας όπως την ρυθμίζει η κυβέρνηση Τσίπρα, που ισοπεδώνει την κοινωνία προς τα κάτω.
- Ξενόγλωσσα τμήματα για πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι επείγουσα ανάγκη να ιδρυθούν στα ελληνικά πανεπιστήμια για ξένους φοιτητές (= εισροή πολύτιμου συναλλάγματος και χτίσιμο φιλίας με νέους από όλο τον κόσμο, πρεσβευτές της Ελλάδας και του πολιτισμού της).
- Αργότερα (μετά τη σχετική τροποποίηση του Συντάγματος) ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων, όπως έκαμε η Κύπρος, η Ιταλία, η Αγγλία, η Ισπανία και θησαυρίζουν.
- Ευτυχώς υπάρχουν και ήρωες εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, που λιώνουν για να την κρατήσουν ζωντανή και να ανακόψουν την κατευθυνόμενη ισοπέδωση – κατήφορο – οπισθοδρόμηση, που μεθοδικά καλλιεργεί η «πρώτη φορά αριστερά». Ειλικρινά συμπαραστέκομαι σ’ αυτούς στη νέα δοκιμασία τους με τις καταλήψεις. Μόνο όποιος δίδαξε σε σχολείο, μπορεί να συνειδητοποιήσει τη ζημιά που γίνεται στο λεπτεπίλεπτο έργο της διδασκαλίας, ψυχικής επαφής δασκάλου – μαθητή που είναι προϋπόθεση της εκπαίδευσης – αγωγής.
Επισήμανση: Ευτυχώς δεν είναι ίδιοι όλοι οι υπουργοί. Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως ο Α. Ξανθός που με τόλμη επιχειρεί σημαντική τομή στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με τη θεσμοθέτηση του ΤΟΜΥ. Είναι για το καλό όλης της Ελλάδα να πετύχει η προσπάθεια του Ρεθεμνιώτη υπουργού Υγείας.
Αυτή η επισήμανση θα πείσει, πιστεύω και τον πιο δύσπιστο ότι το καλό της Ελλάδας θέτω ως πρώτη αξία και προτεραιότητα. Το ότι ο Α. Ξανθός υπήρξε μαθητής μου είναι δευτερεύον θέμα, σε σχέση με τη μεταρρύθμισή του που μπορεί να ωφελήσει το λαό μας.
Θεόδωρος Πελαντάκης