Γράφει ο Νίκος Θεωδοράκης
Δημοσιογράφος
http://www.thrapsaniotis.gr
Οι διαθέσιμες πληροφορίες μέχρις στιγμής είναι ότι τα έχουν βρει κυβέρνηση και θεσμοί, ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να υπάρξουν λόγοι σοβαροί για να φορτώσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού νέα βάρη, περισσότερη και πιο βαριά φορολογία αλλά και νέες μειώσεις στις συντάξεις…
Το πρόβλημα μ’ αυτήν την… αριστερή κυβέρνηση, είναι ότι προσπαθεί να κάνει (και μερικές φορές το καταφέρνει…) το μαύρο – άσπρο, σε επίπεδο προπαγάνδας. Ως προς αυτό, τους βγάζουμε το καπέλο… Οι προηγούμενοι αν και με μεγάλη εμπειρία στην άσκηση εξουσίας, κινούνταν τόσο μονοκόμματα και μονόχνοτα, ώστε έφερναν απέναντι τους ακόμα και πολιτικούς φίλους του.
Ετούτοι εδώ, αν και… άπειροι στη διαχείριση εξουσίας δείχνουν να παίζουν στα δάχτυλα την υπόθεση «αποπροσανατολισμός των Ελλήνων». Δες τι μας ετοιμάζουν τώρα με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που οσονούπω θα ανακοινώσουν πανηγυρικά. Ενώ υπογράφουν τα χειρότερα που μπορεί να φανταστεί κανείς, αυτοί «κλαίγονται» για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την οποία υποτίθεται ότι απαιτούν οι θεσμοί…
Ή τα βάζουν δημόσια με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, γνωστό για την πολιτική διαδρομής, κ. Στουρνάρα, ότι τάχα μου απεργάζεται, μαζί με τους θεσμούς, τα χειρότερα για τη χώρα και τους πολίτες της.
Και οι αφελείς αναρωτιούνται: Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί δεν τον αλλάζουν αυτόν τον κύριο; Κυβέρνηση δεν είναι; Αν δεν μπορούν να κάνουν αυτό το απλό πράγμα, τι κοκορεύονται ότι τάχα μου κυβερνούν τη χώρα;
Είναι φανερό πια και στον πλέον αδαή, ότι εδώ υπάρχει κάποιο σχέδιο. Και πιο μπορεί να είναι αυτό; Μα πιο άλλο, από τη συνεχή επιδείνωση των όρων του Μνημονίου με περαιτέρω στόχο την ολοκληρωτική σκύλευση στον πλουτοπαραγωγικό ιστό της δύσμοιρης Ελλάδας σε ότι έχει γλυτώσει από το μέχρι σήμερα πλιάτσικο.
Το σχέδιο τους φαίνεται να έχει βάση και να κινείται σε τρία τουλάχιστον επίπεδα, τα οποία έτσι αριστοτεχνικά όπως είναι δομημένα, μοιάζουν να είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους. Αλλά δεν είναι. Σε πρώτο επίπεδο είναι το οικονομικό. Και δεν έχουν καθόλου φαντασία. Κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αποσύρονται δήθεν οι διαπραγματευτές εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνουν ένα κλίμα δήθεν αδιεξόδου και οικονομικής ασφυξίας, το ποίο επιδεινώνεται με δηλώσεις τύπου Στουρνάρα, ότι «πρέπει να κλείνουμε τη διαπραγμάτευση γιατί τα περιθώρια στενεύουν».
Σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι το πολιτικό, τόσο μέσα από τις κρατικές δομές, όσο και μέσα από τις κραυγές και την κινδυνολογία «παραγόντων της αγοράς».
Ένα τρίτο, αλλά πολύ σημαντικό επίπεδο, είναι το επικοινωνιακό. Μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ που κινδυνολογούν υστερικά στα πρωτοσέλιδα τους, πιέζοντας την κοινή γνώμη να δεχτεί οτιδήποτε προκειμένου να υπογραφεί η «σωτήρια» συμφωνία αξιολόγησης που θα… απογειώσει, δήθεν, την οικονομία.
Και όλα αυτά μέχρι την επόμενη φάση, την οποία θα επιλέξουν οι δανειστές για να κλείσουν ακόμα πιο σφιχτά τη θηλεία στον διαλυμένο πλέον κοινωνικό ιστό.
Και απέναντι σε όλα αυτά, έχουμε μια κυβέρνηση που δείχνει τουλάχιστον τρομαγμένη και χωρίς κανένα σχέδιο ή προγραμματισμό για να αντιμετωπίσει την κρίση… Μια κυβέρνηση που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η πολιτική της επιβίωση και το επιδιώκει αυτό με το να κερδίζει χρόνο για το επόμενο ολισθηρό της βήμα.
Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε. Και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οι ανακοινώσεις θα γίνουν στον χρόνο που εκείνοι θεωρούν καλό. Εμείς όμως γνωρίζουμε και από την αρθρογραφία προηγούμενων εβδομάδων εδώ, ότι δεν έχουμε λόγους να περιμένουμε τίποτα καλό.
Τα χειρότερα έρχονται και καμιά σημασία δεν έχει τελικά το χρώμα στο σελοφάν το περιτύλιγμα… Η ουσία μετράει, όχι η εμφάνιση. Αυτά για να είμαστε ξεκάθαροι…